وعن أبي أُمامة رضيَ اللَّه عنهُ أنَّ النَبيَّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم كانَ إِذا رَفَعَ مَائِدَتَهُ قال: «الحَمْدُ للَّه حمداً كَثيراً طَيِّباً مُبَارَكاً فِيه، غَيرَ مَكْفِيٍّ وَلا مُسْتَغْنًي عَنْهُ رَبَّنَا» رواه البخاري .
735. Ebû Ümâme radıyallahu anh’den rivayet edildiğine göre Peygamber aleyhisselâm sofrasını kaldırdığı zaman şöyle derdi:
“Ey Rabbimiz! Sana tertemiz duygularla, eksilmeyip artan, huzurundan geri çevrilmeyip kabul edilen sayısız hamd ile hamd ederiz.”
Buhârî, Et`ime 54. Ayrıca bk. Ebû Dâvûd, Et`ime 52; Tirmizî, Daavât 55; İbni Mâce, Et`ime 16
Abu Umamah (May Allah be pleased with him) reported:
Whenever the Prophet (ﷺ) finished a meal, he would say: "Al-hamdu lillahi hamdan kathiran taiyyiban mubarakan fihi, ghaira makfiyyin wa la muwadda`in, wa la mustaghnan `anhu, Rabbuna. (All praise is due to Allah, praise which is abundant, pure, and full of blessings, which is indispensable and to which one cannot be indifferent).''
[Al-Bukhari].
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.