وعن مُحَمَّدِ بنِ سِيرينَ عن أبي هريرةَ ، رضي اللَّه عنه ، قال : لَقَدْ رأَيْتُني وإِنِيّ لأَخِرُّ فِيما بَيْنَ مِنْبَرِ رسولِ اللَّه صلى الله عليه وسلم إلى حُجْرَةِ عائِشَةَ رضي اللَّه عنها مَغْشِيّاً عَلَيَّ ، فَيجِيءُُ الجَائي ، فيَضَعُ رِجْلَهُ عَلى عُنُقي ، وَيرَى أَنِّي مَجْنونٌ وما بي مِن جُنُونٍ ، وما بي إِلاَّ الجُوعُ . رواه البخاري .
504. Muhammed İbni Sîrîn’den nakledildiğine göre Ebû Hüreyre radıyallahu anh şöyle dedi:
Ben, Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in minberi ile Âişe’nin odası arasında bayılıp düştüğümü biliyorum. Biri gelir, beni deli zannederek ayağını boynumun üzerine koyardı. Oysa ben deli değildim ve açlıktan başka da bir derdim yoktu.
Buhârî, İ’tisâm 16. Ayrıca bk. Tirmizî, Zühd 39
Muhammad bin Sirin (May Allah be pleased with him) reported:
Abu Hurairah (May Allah be pleased with him) said: "I would fall in swoon between the pulpit of (the mosque of) Messenger of Allah (ﷺ) and the chamber of 'Aishah (May Allah be pleased with her) and every passer-by would put his foot on my neck thinking I was insane. I was not insane but I was awfully hungry."
[Al- Bukhari].
[Al- Bukhari].
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.