Kan Almak Ve Kan Alanın Ücreti

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ

Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın adıyla

 10. Kan Almak Ve Kan Alanın Ücreti

2814. Enes b. Malik (radıyallahü anh) der ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) kan aldırdı, kanını Ebu Taybe aldı. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) de ona bir sa' hurma verilmesini ve memurlarına da onun haracını hafifletmelerini emretti. Buhârî, Buyu, 34/39.

2815. İmâm-ı Mâlik'e şöyle Rivâyet edildi: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu: «Bir ilaç hastalığı tedavi ederse, kan almak da onu öyle tedavi eder.» Bu haber, Ebu Hureyre, Enes ve Semura b. Gendub'tan manaca sahihtir.

2816. Harise oğullarından biri olan Ensar'dan İbn Muhayyise kan alan bir adamı ücretle çalıştırmak hususunda Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'den izin istedi. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ona izin vermedi. Adam, Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'a «Onu (ücreti) kölelerine yedir» deyinceye kadar izin istemeye devam etti. İbn Abdilber der ki: Yahya ve İbnu’l-Kasım, böylece Rivâyet ederler. Bu yanlıştır, hiçbir bilgin bu konuda şüphe duymaz. Sa'd b. Manisa'nın sahabiliği yokken, oğlu Hiram'ın nasıl olsun? Şüphesiz ki bu hadisi Zührî'den Rivâyet eden Biram b. Sa'd b. Manisa'dır. Bkz. Tirmizî, Buyu, 12/47; İbn Mace, Ticârât, 12/10

١٠ - باب مَا جَاءَ فِي الْحِجَامَةِ وَأُجْرَةِ الْحَجَّامِ

٢٨١٤ - حَدَّثَنِي مَالِكٌ، عَنْ حُمَيْدٍ الطَّوِيلِ، عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ، أَنَّهُ قَالَ : احْتَجَمَ رَسُولُ اللَّهِ صلّى اللّه عليه وسلّم، حَجَمَهُ أَبُو طَيْبَةَ، فَأَمَرَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ صلّى اللّه عليه وسلّم بِصَاعٍ مِنْ تَمْرٍ,  وَأَمَرَ أَهْلَهُ أَنْ يُخَفِّفُوا عَنْهُ مِنْ خَرَاجِهِ^(٥٩٧).

٢٨١٥ - وَحَدَّثَنِي مَالِكٌ، أَنَّهُ بَلَغَهُ، أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلّى اللّه عليه وسلّم قَالَ : ( إِنْ كَانَ دَوَاءٌ يَبْلُغُ الدَّاءَ، فَإِنَّ الْحِجَامَةَ تَبْلُغُهُ )^(٥٩٨).

٢٨١٦ - وَحَدَّثَنِي مَالِكٌ، عَنِ ابْنِ شِهَابٍ، عَنِ ابْنِ مُحَيِّصَةَ الأَنْصَاري أَحَدِ بَنِي حَارِثَةَ، أَنَّهُ اسْتَأْذَنَ رَسُولَ اللَّهِ صلّى اللّه عليه وسلّم فِي إِجَارَةِ الْحَجَّامِ، فَنَهَاهُ عَنْهَا، فَلَمْ يَزَلْ يَسْأَلُهُ وَيَسْتَأْذِنُهُ حَتَّى قَالَ : ( اعْلِفْهُ نُضَّاحَكَ ). يَعْنِي رَقِيقَكَ^(٥٩٩).

İZİN İSTEME KİTABI

   el-MUVATTA’