Hadis Kütüphanesi | مكتبة الحديث

Kaside-i Bürde'nin Türkçe Okunuşu

E min tezekküri cirânin bi zî selemin, Mezecte dem’an cerâ min mukletin bi demin. Em hebbeti’r-rîhu min tilkâi kâzimetin Ve evmeda’l-berku fi’z-zalmâi min idamin Femâ liayneyke in kulte ekfüfâ hemetâ Ve mâ likalbike in kulte estefik yehimi E yahsebu’s-sabbu ennel-hubbe münketimun Mâ beyne münsecimin minhü ve muztarimin Levlâ’l- hevâ lem turık dem’an alâ talelin Ve lâ erikte zikri’l-bâni ve’l-alemi Fe keyfe tunkiru hubben bâ’de mâ şehidet Bihî aleyke, udûli’d-dem’ı ve’s-sekami Ve esbete’l-vecdü hattay abretin ve danâ. Misle’l-behârı alâ haddeyke ve’l-anemi. Neam serâ tayfü men ehvâ fe-errekani ÜVe’l-hubbu ya’terizu’l-lezzâti bi’l-elemi Yâ lâimî fî’l-hevâ’l-uzriyyi mâ’zireten Minnî ileyke ve lev ensafte lem telümi Adetke hâliye lâ sırrî bi müstetirin. Ani’l- vüşâti ve lâ dâî bi münhasimin. Mehadteni’n – nusha lâkin lestü esmeuhû. lnne’l-muhibbe ani’l uzzâli fî samemin. İnnî e tehemtü nâsîha’ş-şeybi fî azelî, Ve’ş – şeybü eb’adü fî nushin ani’t – tûhemi. Fe inne emmâreti bi’s-sûi me’t-te’azet Min cehlihâ bi nezîri’ş – şeybi ve’l- heremi. Ve lâ eaddet mine’l – fî’li’l -cemili kırâ Dayfin eleme bi re’sî gayre muhteşemi Lev küntü a’lemü ennî mâ uvakkıruhû. Ketemtü sırren bedâ lî minhü bi’l-ketemi Men lî bi reddi cimâhin min gavayetihâ Kemâ yüreddü cimühu’l-hayli bi’l-lücümi Felâ terüm bi’l-meâsi kesre şehvetihâ lnne’t-teâme yukavvî şehvete’n-nehimi Ve’n-nefsü ke’t-tıflı in tühmilhü şebbe alâ Hubbi’r-redâi ve in teftımhü yenfetimi Fasrıf hevâhâ ve hâzir en tüvelliyehû İnne’l-hevâ mâ tevellâ yusım ev yesımi Ve râihâ vehye fî’l-a’mâli sâimetün Ve in hiye’s-tahleti’l-mer’â felâ tesümi Kem hassenet lezzeten li’l-mer’i kâtileten Min haysü lem yedri enne’s-semme fî’d-desemi Vahşe’d-desâise min cûin ‘le min şebiin Fe rubbe mahmasatin şerrun mine’t-tuhâmi Ve’stefrigi’d-dem’a min aynin kadi’mteleet Mine’l-mehârimi ve’l-zem himyete’n-nedemi Ve hâlifî’n-nefse ve’ ş-şeytâne va’sıhimâ Ve in hümâ mehadâke’n-nusha fet-tehimi Velâ tutı’ minhümâ hasmen velâ hakemen Fe ente ta’rifü keyfe’l-hasmi ve’l-hakemi Estagfîrullâhe min kavlîn bilâ amelin Le kad nesebtü bihî neslen lizî ukumi Emertüke’l-hayre lâkin mâ’temertü bihî Ve me’stekamtü femâkavlî leke’s-tekami Velâ tezevvedtü kable’l-mevti nâfîleten Velem usalli sivâ farzın velem esumi Zalemtü sünnete men ahya’z-zalâme ilâ Eni’şteket kademâhü’d-durre min veremi Ve şedde min segabin ahşâehû ve tavâ Tahte’l-hicâreti keşhan mütrefe’l-edemi Ve râvedethü’l-cibâlü’ş-şümmü min zehebin An nefsihi fe erâhâ eyyemâ şememi Ve ekkedet zühdehü fîhâ zarûretühû İnne’z-zarûrete lâ ta’dû alâ’l-lsami ve keyfe ted’û ile’d-dünyâ zarûretü men Levlâhü lem tahruci’d-dünyâ mine’l-ademi Muhammmedün seyyidü’l-kevneyni ve’s-sekaleyn Ve’l-ferikayni min urubin ve min acemi Nebiyyünâ’l-âmirü’n-nahi felâ ehadün Eberre fî kavlî lâ minhü velâ neami Hüve’l-habîbü’l-lezî türcâ şefâatühü Li külli hevlin mine’l-ehvâli muktehımi Deâ ilallühi fe’l-müstemsikûne bihî Müstemsikûne bi hablin gayrı munfasımı Faka’n-nebiyyine fî hâlkın ve fî hulukın Velem yüdanûhü fj ilmin ve lâ keremi Ve küllühüm min Resûlillahi mültemisün Gürfen mine’l-bâhri ev reşfen mine’d-diyemi Ve vâkıfûne ledeyhi inde haddihimi Min nuktati’l-ilmi ev min şekleti’l-hikemi Fehve’l-lezî teme mâ’nâhu ve sûretühü Sümme’s-tafâhü hibîben bâriü’n-nesemi Münezzehün an şerikin fî mehâsinihi Fe cevheru’l-husni fîhi gayrı munkasımi Da’me’d-deathü’n-nâsârâ fî nebiyyihimi Vâ’hküm bimâ şı’te medhan fîhi va’htekimi Fensüb ilâ zâtihî mâ şi’te min şerafîn Vensüb ilâ kadrihî mâ şi’te min izâmi Fe inne fadle Resûlillâhi leyse lehû Haddün fe yu’ribe anhü nâtıkun bi femi Lev nâsebet kadrehû âyâtühû ızamen Ahyâ’smühû hîne yüd’â dârıse’r-rimemi Lem yemtehınna bimâ ta’ye’l-ukûlü bihî Hırsan aleynâ felem nerteb velem nehimi A’ye’l-verâ fehmü mâ’nâhü fe leyse yürâ Lil-kurbi ve’l-bu’di minhü gayru munfehımi Ke’ş-şemsi tezharu li’l-ayneyni min buudin Sagîreten ve tükillû’t-tarfe min ememi Ve keyfe yüdrikü fî’d-dünyâ hakîkatehû Kavmün niyâmün tesellev anhü bi’l-hulumi Fe meblegu’l-ilmi fîhi ennehû beşerun Ve ennehû hayru hâlkı’llâhi küllihimi Ve küllü âyin ete’r-rüslü’l-kirâmü bihâ Fe innemâ’t-tesalet min nûrihi bihimi Fe innehû şemsü fadlin hum kevâkibühâ Yüzhirne envârehâ li’n-nâsi fî’z-zulemi Ekrim bi hâlkı nebiyyin zânehû hulukun Bi’l-husni müştemilin bi’l-bişri müttesimi Ke’z-zehri fî terefîn ve’l-bedri fî şerefîn Ve’l-bâhri fî keremin ve’d-dehri ti himemin Keennehû vahve ferdün fî celâletihi Fi askerin hîne telkahu ve fî haşemin Keenneme’l-lü’lüü’l-meknûnü fî-sadefîn Min mâ’diney mantıkın minhü ve mübtesemi Lâ tıybe ya’dilü türben zamme a’zumehû Tûbâ lî munteşıkın minhü ve mültesimin Ebâne mevlidühü an tîbı unsurihi Yâ tıybe mübtedein minhü ve muhtetemi Yevmün teferrese fîhi’l-fürsü ennehümü Kad ünzirû bi hulûli’l-bü’si ve’n-nikamı Ve bâte eyvânü Kısrâ Vehve münsadi’un Ka şemli ashabı Kisrâ gayre mülteimi Ve’n-nâru hâmidetü’l-enfâsi min esefin Aleyhi ve’n-nehru sâhi’l-ayni min sedemi Ve sâe sâvete en gâdat buhayretühâ Ve rüdde vâridühâ bi’l-gayzl hîne zamî Keenne bi’n-nâri mâ bi’l-mâi min belelin Huznen ve bi’l-mâ; mâ bi’n-nâri min daremin Ve’l-cinnü’ tehtifü ve’l-envâru sâtıatün Ve’l-hakku yazharu min mâ’nen ve min kelimi Amû ve sammû fe i’lânü’l-beşâiri lem Tüsmâ’ve bârikatü’l-inzâri lem tüsemi Min bâ’di mâ ahbâra’l-akvâme kâhinühüm Bienne dînehamü’l-mu’vecce lem yekumi Ve bâ’de mâ âyenû fi’l-ufkı min şuhubin Munkaddaten vefka mâ fî’l-arzl min sanemi Hattâ gadâ an tarikl’l-vahyi münhezimün Mine’ş-şeyâtîni yakfû isre münhezimi Keennehüm hereben abtâlü Ebrehetin Ev askerun bi’l-hasâ mln râhateyhi ramî Nebzen bihî bâ’de tesbîhin bi bâtnihimâ Nebze’l-müsebbihi min ahşâi mültakımı Câet li da’vetihil eşcâru sâcideten Temşî ileyhi alâ sâkın bi lâ kademi Ke ennemâ setarat setran limâ ketebet Fürûuhâ min bedîil hattı fil lekami Mislül ğamâmeti ennâ sâra sâiraten Tekıyhi harra vatıysin lil hecîri hamî Aksemtü bil kameril münşakkı inne lehû Min kalbihî nisbeten mebrûratel kasemi Ve mâ havel ğâru min hayrin ve min keramin Ve küllü tarfin minel küffâri anhü amî Fes sıdkı fil ğari ves sıddîku lem yerimâ Ve hüm yekûlûne mâ bil ğâri min erimi Zannül hamâme ve zannül ankebûte alâ Hayril beriyyeti lem tensüc ve lem tehumi Vikâyetullâhi ağnet an müdâafetin Mined dürûı ve an âlin minel ütumi Mâ sâmaniyed dehru daymen vestecartü bihî İllâ ve niltü civâran minhü lem yüdami Ve leltemestü ğıned dârayni min yedihî İllestelemtün nedâ min hayri müstelemi Lâ tünkirul vahye min rü’yahü inne lehû kalben izâ nâmetil aynâni lem yenemi Fe zâke hıyne bülûğun min nübüvvetihî Fe leyse yünkeru fîhi hâlü muhtelemi Tebârekallâhü mâ vahyün bi müktesebin Ve lâ nebiyyün alâ ğaybin bi müttehimi Kem ebraet vasaben bil lemsi râhatühû Ve atlakat eriben min ribkatil limemi Ve Ahyetis seneteş şehbae da’vetühû Hattâ haket ğurraten fil a’surid dühümi Bi ârıdın câde evhıltel bitâha bihâ Seyben minel yemmi ev seylen minet arimi Da’nî ve vasfî âyâtin lehû zaherât Zuhûra nâril gırâ leylen alâ alemi Feddürrü yezdâdü husnen ve hüve müntezamün Ve leyse yenkusu kadran ğayra müntezami Fe mâ tetâvele âmâlül medîhi ilâ Mâ fîhi min keramil ahlâkı veş şiyemi Ayâtü hakkın miner Rahmâni muhdesetün Kadîmetün sıfatül mavsûfi bil kıdemi Lemm takterin bi zemânin ve hiye tuhbiruna Anil meâdi ve an âdin ve an iremi Dâmet ledeynâ fe fâkat külle mu’cizetin Minen nebiyyîne iz câet ve lem tedümi Muhâkkemetün fe mâ yübkıyne min şühebin Li zî şikâkın ve lâ yebğıyne min hâkemi Mâ hûribet katta illâ âde min harabin A’del eâdî ileyhâ mülkıyes selemi Raddet belâğatühâ da’vâ muârıdıhâ Raddel ğayûri yedel cânî anil hurami Le hâ meânin ke mevcil bahri fî mededin Ve fevka cevherihî fil husni vel kıyemi Fe lâ tüaddü ve lâ tuhsâ acâibühâ Ve lâ tüsâmü alel iksâri bis seemi Karrat, bihâ, aynü, kârîhâ, fe, kultü, lehû Le kad zaferte bi hablillâhi fa’tesımi İn tetlühâ hıyfeten min harri nâri lezâ Etfâ’te harrâ lezâ min virdiheş şiyemi Ke ennehel havzu tebyazzul vücûhü bihî Minel usâtı ve kad câühû kel humemi Ve kes sırâtı ve kel mîzâni ma’dileten Fel kıstu min ğayrihâ Gin nâsilen yekumi Lâ’ta’ceben li hasûdin râha yünkiruha Tecâhülen ve hüve aynül hâzikıl fehimi Kad tünkirul aynü dav’eş şemsinin ramedin Ve yünkirul femü ta’mel mâi min sekami Yâ hayra men yemmemel,âfûne ,sahâtehû Sa’yen ve fevka mütûnil eynükir rusümi Ve men hüvel âyetül kübrâli mu’tebirin Ve men hüven nı’metül uzmâli muğtenimi Serayte min Haramin leylen ilâ Harâmin Kemâ seral bedrü fî dâcin minez zulemi Ve bette terkâ ilâ en nilte menzileten Min kâbe kavseyni lem tüdrek ve lem terumi Ve kaddemetke cemîul enbiyâi bihâ Ver rusülü takdîme mahdûmin alâ hademi Ve ente tahterikus seb’at tıbâka bihim Fî mevkibin künte fîhi sâhıbel alemi Hattâ izâ lem teda’şe’ven li müstebikin Mined dünüvvi velâ li müstenimi Hafadte külle makâmin bil izâfeti iz Nûdite bir ref’i mislel müfredil alemi Keymâ tefûzü bir vaslin eyyi müstetirin Anil uyûni ve sirrin eyye müktetemi Fehurte külle fihârin ğayra müşterakin Ve cüzte külle mekâmin ğayra mzüdehami Ve celle mikdârumâ vullite min rutebin Ve azze idrâkü mâûlite min niami Büşrâlenâ ma’şeral İslâmi inne lenâ Minel ınâyeti ruknen ğayra münhedimi Lemmâ deallahü dâıynâ li tâatihi Bi ekramir rusüli künnâ ekramel ümemi Râat Kulûbel ıdâ enbâü bi’setihî Ke neb’etin eclefet ğuflen minel ğanemi Mâ zâle yelkâhüm fî külli mu’terakin Hattâ hakev bil kanâ lahmen alâ vedami Veddül firâra fe kâdû yağbitûıne bihî Eşlâe şâlet meal ıkbâni ver ruhami Temdıl leyâlî ve lâ yedrûne ıddetehâ Mâlem tekün min leyâlil eşhuril hurumi Ke ennemed dînü dayfün halle sâhate hüm Bi külli karmin ilâ rahmil îdâ karimi Yecürru bahra hamîsin fevka sâhibatin Termî bi mevcin minel ebtâli mültetımi Min külli müntedi bin lillâhi muhtesibin Yestû bi müste’silin lil küfri mustalimi Hattâ ğadet milletül İslâmi ve hiye bihim Min ba’di gurbetihâ mevsûleter rahimi Mekfûleten ebeden minhüm bi hayri ebin Ve ba’lin fe lem teytem ve lem teimi Hümül cibâlü fe sel anhüm müsâdimehüm Mâzâ raev minhüm fî külli müstademi Ve sel Huneynen ve sel Bedran ve sel Uhuden Fusûle hatfin lehüm edhâ minel vehami El musdıril biydı humran ba’de mâ veradet Minel ıdâ külle müsveddin minel lememi Vel kâtibîne bi sümril hattı mâ terâket Aklâmühüm harfe cismin ğayra mün’acimi Şâkis silâhı lehüm sîmâ tümeyyizühüm Vel verdü yemtâzü bis sîmâ mines selemi Tühdî ileyke riyâhun nasri neşrahüm Fe tahsebüz zehra , fil ekmâmi külle kemî Keennehüm fî zuhûril hayli nebtü ruben Min şiddetil hazmi lâ min şiddetil huzumi Târet kulûbül ıda min be’sihim ferkan Femâ teferrake beynel behmi vel bühümi Ve men tekün bi rasûlillâhi nûsratühû İn telkahül üsdü fî âcâmihâ tecimi Ve len terâ min veliyyin ğayra müntesırin Bihî velâ min adüvvin ğayra münfesimin Ehalle ümmetehû fî hırzi milletini Kellysi halle meal eşbâli fî ecemi Kem ceddelet kelimâtüllahi min cedelin Fîhi ve kem hassamel burhânu min hasımi Kefâke bil ılmi fil ümmiyyi mu’cizeten Fil câhiliyyeti vet te’dîbi fil yütümi Hademtühû bi medîhin estekıylü bihî Zünûbe umrin medâ fiş şı’ri vel hıdemi İz kalledâniye mâ tuhşâ avâkıbühû Ke ennenî bihimâ hedyün minen neami Ata’tü ğayyes sıbâ fil hâletyni ve mâ Hassaltü illâ alel âsâmi ven nedemi Fe yâ hasârate nefsin fî ticaretihâ Lem teşterid dîne bid dünyâ velem tesümi Ve men yebı’âcilen minhü bi âcilihî Yebin lehül gabnü fî bey’ın ve fî selemi İn âti zenben fe mâ ahdî bi müntekazın Minen nebiyyi ve lâ hablî bi mün sarimi Fe inne lî zimmeten minhü bi tesmiyeti Muhammeden ve hüve evfel halkı biz zimeni İn lem yekün fî meâdi âhızen bi yedî Fadlen ve illâ fe kul yâ zelletel kademi Hâşâhü en yuhrimer râcî me mekârimehû Ev yercial câru minhü gayra muhterâmi Ve münzü el zemtü efkâri medâyıhahû Vecedtühü lî halâsî hayra mültezimi Ve len yefûtel gınâ minhü yeden teribet İnnel hayâ yünbitül ezhâre fil ekemi Ve lem ürid zehrated dünyelletik telafet Yedâ züheyrin bi mâ esnâ alâ herimi Yâ ekramel halkı mâ li men elûzü bihî Sıvâke ınde hulûlil hâdisil amemi Velen yedika Rasülellâhi cahüke bi İzil Kerîmü tecellâ bismi müntekımi Fe in min cûdiked dünya ve Darratehâ Ve min ulûmike ılmül levhı vel kalemi Yâ nefsü lâ teknati min zelletin azumet İnnle kebâire fi ğufrani kel lememi Lealle rahmete Rabbi hıyne yaksimühâ Te’ti alâ hasebil ısyâni fil kısemi Yâ Rabbi vec’al recâi ğayra mün’akisin Ledeyke vec’al hısâbî ğayra münhazimi Veltuf bi abdike fid dâreyni inne lehû Sabran metâ ted’uhü ehvâlü yenhezimi Ve’zenli subhi salâtin minke dâimetin Alen Nebiyyi bi münhel in ve münsecimi Vel âli sahbi sümmet tâbiîne lehüm Ehlet tükâ ven nükâ vel hılmi vel kerami Mâ rannehat azâbâtil bâni rıyhu sabâ Ve etrabel îse hâdil bin neğami Yâ Rabbi salli ve sellim dâimen Ebedâ Alâ habîbike hayril halkı küllihimi

Kaside-i Bürde'nin Türkçe Anlamı

Selem ağaçlarını mı, ordaki dostları mı andın ki birden Gözbebeğin kanlandı, gözyaşın aktı kırmızı kırmızı.. Yoksa bir yel mi esti Kâzime yönünden; Yoksa Eden Dağı’nın üstünde, kapkaranlık gecede Şimşek mi çaktı?.. Gözlerine ne oldu ki, “dur ağlama” desen çoşar ırmak olur; Ya kalbine ne dersin, “yetiş huzur” dedikçe artar acısı gamı.. Aşk gizli kalır mı kimseden, niçin aldatır kendini insan? Gönül yanıp dururken, gözden akarken çeşme gibi gözyaşı.. Aşk olmasaydı döker miydin gözyaşını böyle taze toprağa?.. Gözün uykudan kaçar mıydı, andığında Ban Ağacını, Alem Dağını.. Âşık inkar etse ne çıkar, gerçek şahitler var: Yaşa batık gözler, sararmış yüz, zayıf ten ve göz çukurları... Aşktan değil de neden bu peki, bir yanağında kırmızı gül; Bir yanağında sarı gül döküntüsü, izi; Kızılırmak, Yeşilırmak yatağı.. Evet, yârin hayali gelip beni birden uyandırdı; Sevgi, zaten gelir gamlarla, mahveder vücut hazlarını.. Aşkım sebebiyle bana dil uzatan, utanır mıydın ki bilseydin, Yanık aşklarıyla meşhur Özr oymağı gençlerinden daha mazurum, beterim hakçası... Gizlenir gibi değil ki bu sır, işte sen de öğrendin; Şimdi, de diyeceğini, kat by derde bir dert de sen.. Zaten yok sonu yok başı.. Öğüdünü esirgemedin sağol benden ama; Tutamadım onları, çünkü tutuktur zaten sevenin kulakları.. Yaşlı adama, ağarmış saça, utanmadan; “yalan söylüyorsun” dedim.. Nasıl inkâr, itham edilebilir oysa, ağaran saçın beyazlığı?.. Günaha batık nefs, öğüt mü dinler! Kendi karanlığına gömülmüş ak saç, nasıl ışıtsın bu karanlığı?.. Güzel fiillerle bir şölen hazırlayamadı nefsim; Misafirse sessiz, ihtişamsız apak çıkageldi, karşılayan bile olmadı.. Bilseydim ki, yok bende bir karşılama gücü bile, Siyaha boyadığım bir panonun ardına saklardım kendimi ve bu sırrı.. Kim çeker benim nefsimi bu hoyratlık alanından?.. Çılgın atları zaptedip dört döndüren süvariler gibi tıpkı.. Günah işleye işleye günahı bitireyim dersin belki içinden.. Boş hayal! Yemek vücudu arttırır, günah da günahı... Nefs memedeki çocuktur, vaktinde kesmezsen sütten, Koca adam olur da, hâlâ emzik ister, arar sütü mamayı.. Nefsine sen hâkim ol! O olmasın sana hâkim; Çünkü nefs neye hâkim olursa, onu ya öldürür, ya soldurur hâsılı.. Nefs sürüsü bırakırsan yayılır her yöne; görmeli gözetmeli; Otu çok tatlı gelen yaylalara yaymazlar koyunları.. Nefsin tattırdığı hazzın çoğu semm-i katildir; Ağuyu altun tasta bal içre sunarlar, bunlar onun suç ortağı.. Açlığın ve tokluğun hilelerinden koru kendini,, Evet açlığın da.. Çok açlık, tokluktan da zararlı.. Gözünden yaşlar boşalt ki, ne haramlar doldurmuştun vaktiyle.. Ve sığın tövbe gölgelerine, odur en serin hurma altı.. Şeytana ve nefsine uyma! Baş kaldır, isyan et!.. En akla yakınmış gibi gelen sözlerini bile dinleme, deş ve bul püf noktalarını.. Bazan hasım kılığındadır, bazan hısım, bazan hakem, Düpedüz hilekârdırlar, ne hakemi, ne hasımı, ne hısımı! Allah’ım sen affet bizi!.. Bizzat söyleyip te tutamadığımız sözlerden.. Ki andırır kısırların nesliyle öğünmesini tıpkı... Sana “yap!” dedim ama ben yapmadım onu; Sana “yol işte bu yoldur” dedim ama nefs, beni o yola bırakmadı.. Üstüme borç olan namazı kıldım, orucu tuttum; ama o kadar.. Ölüm, evet ölüm göz önündeyken bir parçacık arttırmadım onları.. Kendime zulmettim, ihmal ettim geceleri ihya sünnetini.. Can verdi gecelere namazla O, öyle ki, şişerdi ayakları.. Boş midesinin üstüne taş kor, derisini büzüp düğümler, Çekilen karnına kuşak bağlardı; yine azalmazdı açlığa sabrı... Altundan ulu dağlar nefsine sundular da kendilerini, Reddetti O, gösterdi onlara gerçek ululuğu ve gerçek altını... Zühd ve takvasını arttırdı, eksiltmedi o dağlarca zarûret.. Ne denli olsa da yok edemez ihtiyaç, insandaki temizliği, pırıltıyı... Dünya ne oluyor ki, O ona muhtaç olsun.. Dünya O’na muhtaç ki, onun için değil midir varoluşu, yokluktan çıkışı?.. Bu dünyanın ve öte dünyanın, göze görünür- görünmez yaratıkların, Acemin, Arabın, bölük bölük bütün insanlığın Hz. Muhammed’dir başı.. Bir eşi yoktur O’nun emir ve nehiy peygamberliğinde; “Evet” i tam evetti, “hayır” ı tam hayırdı... Her yönden hücum eden korkunun türlüsünden Ancak O Sevgili kurtarabilir bizi, O’nun merhameti, O’nun şefaati... Kim döndüyse sesine, koşup yapıştıysa O’nun eteğine, Yapışmış oldu kopmaz bir ipe, hiç kopmaz ve tam kurtarıcı... İçiyle ve dışıyla, ahlak ve yaradılışta üstündür, öbür peygamberlerden bile; Hiçbirinin ilmi, keremi O’nu geçemedi, O’nunkine ulaşamadı.. Ve hepsi umar ve bekler, Allah’ın Resûlundan; Denizinden bir avuç su; Yağmurundan bir damla su yollamasını.. Dururlar huzurunda hepsi yerli yerinde.. Kimi ilminden bir nokta, Hikmetinden bir hareke bir kısmı.. Peygamber ruhu alıp peygamber vücudunu, mükemmel peygamber olunca, O’nu Sevgili edindi seve seve insan yaratan, insan ören Rabbi.. Üstünlüğünde eşit ve ortak yoktu O’na kimse; Güzelliğiyse parçalanmaz bölünmez bir bütündü, ne çıkacak, ne eklenecek bir şey vardı... Hristiyanların kendilerine gelen Resûl için dediklerini dememek şartıyla, Öğ öğebildiğin kadar.. Yücelt yüceltebildiğince O Hakk Kahramanını.. Korkmadan istediğin ölçüde şerefi bağla O’na; İstediğin ölçüde O’nun değerlilik hakkını tanı.. Erginliğine yok son ki, orada durup, Dil, cesaretini bulsun, O’nu anlatmayı.. Mucizeleri bile gerçeğinin yanında sönük kalır; Yoksa ismi anılınca çürüyen kemikler bile canlanıp ayağa kalkmalıydı.. Aklın yetişmeyeceği tekliflerle etmedi bizi imtihan; Bizi sevdiğinden elbet.. Biz de hemen inandık O’na.. En ufak şüphe bize yaklaşmadı.. O’nun gerçeğine ermekte cümle âlem âciz kaldı; Uzak âciz kaldı, yakın âciz kaldı, acz çepçevre sardı dört yanı.. Güneş küçük sanılır uzaktan bakılınca; Göz dayanmaz amma, çıplak gözle bakıldı mı.. İnsan nasıl bu yerde anlar O’nun gerçeğini, Ki rüyada görsen O’nu, sana yeter ömür boyu Bu mutluluk ve O’nun nurdan bakışları.. İnsanlığın bilip bileceği şu, bilgilerinin sonu şudur ancak; O insandır ve yaratılmışların en iyisi, en güzeli, en hayırlısı.. Ve Peygamberlerin halka gösterdiği mucizeler, O’ndandı, O’nun nurundandı, O’nun habercisi, O’nun öncü ışıklarıydı.. Çünkü O erdemlik güneşi, öbür peygamberlerse yıldızlardır, O yıldızlar ki; Güneşten aldıklarıyla aydınlatırlar karanlıkları.. Gel gör ki, Rabbim O’na neler verdi, nasıl süsledi O’nu.. Ahlâkını güzellikle sardı, müjdeyle, güler yüzlülükle benek benek noktaladı.. Latifliği bir çiçek, dolunay şeref ve değeri.. Cömertliği bir deniz, yardımı zamandır tıpkı.. Tek başına bir yerde, O’nu görsen, heybetinden Sanırsın arkasında asker, asker,asker.. bir ordu gizli, bir ordu saklı.. O’nun tebessümünden ve konuşmasındandır sanki; Sedefte saklı inci, İnciler hep sedefte saklı.. O’nun toprağının kokusundan daha güzel var mı koku? Ne mutlu o kişiye ki koklamış, öpmüş ola o toprağı! Doğuşu açıklar bize her yönden her açıdan O’nu.. Başlangıcı da iyi O’nun, sonu da.. Hoştur doğuşu ve batışı.. O doğum günü ki, iyi farkına vardı İran, indiğinin Kendisi için korku, kendisi için ceza, kendisine cehennem âzabı.. Göçtü, darmadağın oldu Kisra’nın saray duvarları o gece.. Devleti de, bu duvardan başlayarak yarıldı, çatladı ve dağıldı.. Son nefesini verdi, korkudan mecûsi meş’alesi.. Ve Yahudi nehri, bilinmeyen bir yere alıp gitti, Dert yuvası başını.. Ve sapık Save halkı, her günkü gibi Su aldıkları göle gittiklerinde; Bu da nesi?.. Kurumuş kül olmuş! Döndüler elleri boş, Kızgın kudurmuş ve çatlamış dudakları.. Sanki doğmuştu ateşte su,suda ateş duygusu!.. Tabiat, o gün yoldan çıkmışları, tabiatından çıkararak karşıladı.. Sanki, çarpıkların ateşi sıkıldı terledi de sulanıp söndü üzüntüden; Sularıysa hüzünlerinden ateş gibi kızdı, buharlaştı.. Cinler çığlık atarlar, Nurlar, saçarlarken havaî fişeklerini Hak böyle tantanayla çıkıyordu ortaya, Hakk’ın sesi ve ihtişâmı.. Kör oldular, sağır oldular, felç oldular, muştuları duymadılar, Haberleri almadılar; görmediler korkutuş yıldırımlarını.. “Bundan sonra o eğri dinimiz belini doğrultup ayağa kalkamaz” Dediler, haberini verdiler kâhinleri, ozanları.. Gökte yıldızların aktığı görülürdü Ve aynı anda yerde putların devrildiği, yıkıldığı.. Ve vahy yolundan çekilip gitti bozgun Şeytanların şahı; bozgun askeri yerinde kala kaldı.. Nasıl ki, Ebrehe’nin ordusu dağılmıştı; İki avuçtan atılanla bir ordu kör olmuş, yere saplanmıştı.. Allah dedikten sonra o taşların atılışı Rabbine yalvarır yalvarmaz balığın karnından atılanın çıkışını andırmıştı.. Yemin ederim ikiye bölünen aya, O’nun kalbiyle ilgili aya..And içerim aya karşı!.. Ve o hayrı, keremi içine alan mağaraya.. And içerim ki, Kafirlerin gözleri içerdeki Işıktan kör oldu bakamadı.. And içerim ki, Muhbir-i Sadık mağaradaydı ve Sıddık mağaradaydı.. Görmediler ve sandılar ki, orda, kimsecikler yoktu ve olamazdı.. Ne bilsinler ki, örümcek O’nun için örmüş ağını.. Güvercin, O’nun için yuva yapmış, yumurta bırakmış uçup durmaktaydı.. Allah isterse bir güvercin, bir örümcek ağıyla da korur, Kat kat zırhı ve yüksek kaleleri aratmaz, onlardan müstağni kılar insanı.. Ve bir örnek daha: Çağırınca Peygamber, Ağaçlar geldi, eğildi huzurunda; Dallarıyla, kökleriyle yürüdüler; Çünkü yok ayakları.. Çizgiler çekerek yol ortasına, yazılar yazarak Güzel yazılar yazarak; dalları budakları... O bulut gibi ki, O nereye giderse üstünde o da oraya gider, O’na, gün ortasında yakan güneşe karşı gölge yapardı.. Dünyanın sıkıntısı binince boğazıma Hemen sarılır, sığınırım O’na.. O hemen kurtarır bu zavallıyı.. İki dünyaya ait hiçbir şey yok ki, o hayır saçan elden İstemiş olayım da almamış olayım, olmadı.. Aklın ermeyince hemen inkâra kalkma rüya vahiylerini; Belki gözleri uyurdu O’nun ama, kalbi uyumazdı.. Nübüvvetiyle O gerçeğin doruğuna çıkmıştı Nasıl inkâr olunabilir erginlerin rüya durumları.. Allah’ın alanı bu. Ne vahiy çalışmakla olur Ve ne de bir suçtur Peygamberin gâibi çizip anlatışı.. Bir dokunmakla nice hastayı iyi etti eli Nice çılgınlık zincirini kırıp mahkûmlarını kurtardı.. Kara kıtlık yılları oldu, O’nun duasıyla canlı ve ak Sanki gecenin oratasında ansızın bir dolunay çıktı.. Bulut akıttı durdu suyu öylesine ki, o kurak vâdilerde; Oldu her sel bir arim seli, her ırmak bir deniz ırmağı.. Bırak konuşayım, anlatayım o mûcizeleri: Geceleri dağlarda yakılan şölen ateşleri gibidir âşikârlıkları.. İnciyi işlersen değerlenir şüphesiz; Ama işlemesen de inci incidir; incilikte farksızdır işlenmişi, hamı.. Ama nasıl uzanabilir hayali övüşün o yüceliklere Ki orda hüküm sürer o davranış ve ahlâkın hârikalar mantığı.. Biri Kur’an Âyetleri: Haktır, Allah’tan gelmedir, Ezelî ve ebedîdir, sonradandır, fakat yoktur öncesi başı.. Zamanla kayıtlı değil getirdiği kutsal haber Son saatten, Addan, İremden haber... Odur mutlak haberlerin saltanatı.. Devam edip gidiyor O’nun hükmü. Üstündür Öbür peygamber mûcizelerine ki, tesirleri ve hükümleri ebedî olmadı.. Öyle muhkemdir ki, hamlede yıkar inkârı ve şüpheyi Tartışma kabul etmez; hâkime hakeme yok ihtiyacı.. Kimse karşı çıkamadı O’na. Yeltenmediler değil ama. Düşmanı, en düşmanı bile O’na sığınmakta buldu var olmayı.. Belâgatı, düşmanının davasını uzaklara fırlatır: Kötü niyetlinin elini hareminden ırakta tutmaktır zaten yiğide yaraşanı.. Kemmiyette anlamlar deniz dalgalarından büyük; Keyfiyetse, güzellikte ve değerde cevahirden üstün ve san’atlı.. Madem okuyunca gözün, gönlün nur doldu, aydınlandı; Zafer buldun her vakit. Öyleyse bu sağlam ipe iyi yapış, sarıl sıkı.. Okuyuşun, korkusundansa alev alev yanan cehennem ateşinin İtfaiyesi budur yalnız ateşin: Yanık yürekle çağırmaktır tek şartı.. Sanki O şöyle bir pınar: Yüzü simsiyah olan Gelip bir yıkanmakla bembeyaz olur; budur nur pınarı.. Ve O, adalette sırat gibi kıldan ince; hak ve eşitlikte de, Hassas ve ayarlı mizan gibi, insanlar ve kâinatlar arası.. Bakma bilmezlikten gelişlerine, inkarlarına yüreği karaların Onlar öyle bilir, öyle anlarlar ki... Ama ya kıskançlıkları?.. Eh! Öyleyse kalksın ağrıyan göz inkâr etsin, göremiyor ya, Güneşi, gün ışığını; yaralı ağız da, alamadığından suyu, suyun lezzetini, tadını.. Çölde hızlı hızlı giden yoksullar; develeri İz bırakarak giden dilek sahipleri görürsün. Yön tektir; O Hayr kaynağının evi alanı.. Sen ey, anlayanlar için, bizzat varoluşunla ne büyük işaret ve mûcize, Nimetin kadrini bilenler için ne büyük nimetsin, ne büyük Hakk armağanı.. Ne hesabı mümkün, ne kitabı harikalarının Ve yine de usanmaz insan bir bir anmaktan onları.. Kalktın bir gece, kutsal bir yerden kutsal bir yere gittin, Kapkaranlık gecelerde dolunay nasıl ilerlerse Alımlı alımlı.. Çıktın, boyuna çıktın.. Yükseldin Kâbe Kavseyne kadar, Ki, daha önce ne kimse çıkmıştı oralara, Ne de hayal ve ümit etmişti; bırak çıkmayı.. Seni öne geçirdi her yerde peygamberler, resuller, Seni öne geçirip arkada durdular kendileri, hizmet geleneği icabı.. Delip yedi kat göğü geçip gittin Sen o üstün insanlarla alay alay; Başlarında Sendin, başlarında sallanan sancak Senin sancağındı.. Öyle çıktın, yükseldin ki, yarışanlar kaldı yarı yolda; Yakınlıkta ilerisi, daha ötesi kalmadı.. Bütün makamlar geride kaldı Makamından Çağrıldığın o an, Tektin artık nasıl tekse; gök ve kale sancakları... Devşirmek için yemişlerini gözlerden saklı Bir buluşmanın ve gizliden gizli sırrı.. Topladın öğülesi gök çiçekleri, üstünlükleri tek başına; Aştın bütün menzilleri yalnız, ıssız kalabalıksız, hızlı hızlı.. Tayin edildiğin iş nice ulu; İdrakse ne kutlu sana mahsus nimetler alanını.. Günler geçer, geceler geçerdi; gün ne, gece ne bilmezlerdi Ancak haram ayı geceleri yaparlardı uyku bayramı.. Yüzen atlar denizinin üstünden akar asker denizi, Atlar dalga dalga deniz ileri, çoşkun kahramanları.. Onlar ki, koşar Allah’a doğru, yaşar Allah için; Mahveder, kökünden söküp atar küfrü, şimşekten kılıçları.. Ne mutlu sana bana Ulu İslam Milleti, şuurların örgüsü; Bize Yaratan verdi o sağlam, o yıkılmaz yapıyı.. Allah, bizi kendisine çağıranı, çağırınca kendisine, O Peygamberlerin oldu, bizse ümmetlerin başı.. Bir arslanın nasıl ürkerse koyunlar sesinden, heybetinden, Öyle perişan etti. O’nun çıkış haberi, inkar yobazlarını.. Peygamber terketmedi savaş alanını; düşman, Çevrilinceye dek göğdelere, kasap çengellerine asılı.. Düşmanların gözü hep kaçışta olurdu savaşlarda; Kol ve bacakları kıskanırlardı, kargaların kapıp kaçtığı.. Onlarla kurtuldu yalnızlıktan İslam Milleti, Dini; Sanki yadellerden döndü, yurdunu buldu, sıla yaptı.. Allah, ordusuyla koruyacak, varlık var oldukça O’nu; O, dul ve yetim, babasız ve sahipsiz olmadı.. Her biri bir dağdır savaşta, onlara çarpan, onlarla çarpışanlara “Savaş meydanında ne gördün?” diye sor, düşmanlarına sor onları.. Bedire sor, Huneyne sor, Uhuda sor.. Sor bütün savaş alanlarına; Kesin sonuç alışta, zaferde onlar mı üstündü, yoksa kendi işinde veba mı?.. Kıpkırmızı çıkaranlardır kapkara vücutlara sokup Yıldırımdan da çabuk, bunlar ak çelik kılıçları.. Onlar sanki kâtip, süngüler de kalemleriydi Ve vücutlarda bir tek harfi bile noktasız bırakmazlardı.. Silahla donanmışlardır ve yüzlerinden tanınırlar Seçilirken ilk bakışta nasıl hemen seçilirse ağaçlar içinde gül ağacı.. Her biri silahları içinde saksı içindeki gonca gibi; Zafer rüzgarları sana armağan eder kokularını... Dağlarda fışkıran çamlar gibi birden zuhur ederler atlar üstünde; Kolanların ilmeklerin sıkılığı değil dimdik tutan onları, yüreklerin, bileklerin sağlamlığı.. Kalpleri, dudakları uçukladı korkudan düşmanların Ayıramaz oldular kahramanı koyundan, kardan karanlığı, kargadan kartalı.. Onlara bir ormanda rastlayan aslan bile uslanırdı, Çünkü beraberlerindeydi Peygamberin zaferi ve duası.. Yok dostundan tek kişi yardımını görmesin, Düşmanından tek kişi yemesin tokadını.. Dinin kanatlarını gerdi ümmet üstüne; Gözlerden saklar orman aslan yuvalarını.. Ne felsefe, ne mantık durup dayanabildi, Kur’an’ın karşısında. Fikir gecelerini ışıttı aydınlığı.. Yeter sana peygamber mucizesi, okumamışken bilgisi; O “cahiliyet” çağında, öksüzlük de üste, terbiye ve ahlâkı.. O’nu öğer öğerim, yorulmam ve usanmam. Affa sebep umarım; Şairlikle, devlet memurluğuyla geçen ömrün bütün suçlarını.. Boyna bir boyunduruk bunlar: Korkulu son hazırlar. Sürüklediler beni; sanki ben kurbanlık bir deve, onlar ipi halkası.. Ah! Çocukluk etmişim; harcamışım kendimi bir ömür boyu: Bir ömür boyu, toplamış, devşirmişim suç ve pişmanlıkları.. Bir de düşün nefsimin ticaret zararını, Bir an duraklamadan din satıp alan dünyayı.. Ismarlama yerine hazır eşya düşkünü; Parayı peşin alıp yiyen, malı boyuna borçlanan imalatçı.. Gerçi günah işliyorum ama dönmüş değilim O’na verdiğim sözden, Kopar cinsinden değil gönlümün bağı.. Söz vermiştir kurtaracaktır, adıyla çağrılanı.. Ve beni O’nun adıyla çağırırlar.. Ve insanlık içinde kim olabilir, O’ndan çok sözünde duranı.. Yarın hesap gününde tutmazsa O elimden: Sen benim için de: Vay sana! Hey sonsuz kayan adam, uçurumlar kurbanı.. Haşa! O, mahrum etmez yardımından isteyeni; Koğmaz konu komşuyu, soğuk karşılamaz kendine sığınanı.. Düşüncemi, şiirimi O’nu öğme yoluna koyduğum günden beri, O oldu benim için koruyucular koruyucusu, kurtarıcılar kurtarıcısı.. Lütfunu esirgemez en dar elden bile O. Çünkü: Yağmur ihmal etmez çiçeklerle süslemekte su tutmaz yalçın dağ uçlarını.. Gözüm yok, bu dünyanın parasında pulunda, zerresinde.Bu türlü zehirleri.. İki avucunu açıp toplar ancak, Herem’in öğücüsü şair Züheyr takımı. Ey insanların en iyisi!. En üstünü! Yalnız sana sığınılır, Herkes için geçerli, kimsenin kurtulamadığı vakit kapıyı çaldı mı.. Allah’ın Resûlü, beni de bürümeye, örtmeğe yeter kurtaran örtün.. Göründüğü o gün, öç alan adıyla Yaratıcı.. Bu dünya ve öte dünya, senin bağış bolluğundan örnekler; Levh ve kalem bilgisinin bilgindedir kaynağı.. Nefsim! Düşme umutsuzluğa büyük günah işlemişlik yüzünden.. Mutlak bağışlayan yanında, değil büyüğü küçüğünden farklı.. Nefsim! Düşme umutsuzluğa büyük günah işlemişlik yüzünden.. Mutlak bağışlayan yanında, değil büyüğü küçüğünden farklı.. Günahların büyüklüğüne göre gelir, o ne kadar büyükse o daha da büyük olur, Umulur ki, dağıtılırken kullara Yaratanın acıyışı.. Rabbim! Yalvarışlarımı döndürüp çevirme bana geri; Rahmetinden elverir bir rakam eklemeden, kapama hesabımı. Rabbim! Bu kuluna yardım et, bu dünya ve öte dünyada. Korkulu olaylar ve durumlarda yok bir parçacık olsun dayanıklığı.. Rabbim! İzin ver çözülsün ebedî salavat bulutları bir kez daha.. Boşansın Resûl üstüne sel sel, sicim sicim “Selam! Selam” yağmurları.. Ailesi üstüne, arkadaşları ve bağlıları üstüne bir kez daha. Yaşasın bir kez daha, o sana en yakın, eli açık, gönlü ipekten yumuşak, içleri pırıl pırıl yolunun uluları.. Ban ağacının yaprağını, göğdesini titrettikçe tiril tiril Bad-ı Sâba, Kızgın çöllerde ürpettiği sürece develeri devecinin şarkıları..

MANA VE AÇIKLAMALARI

1- ‘’ Ey benim dertli gönlüm ;  Selem ağaçlarının süslediği vadideki komşuları hatırladığın için mi , gözlerinin ak ve karasından akan yaşı kan ile karıştırmaktasın.’’ ( Ayrıca , bu üç beyit geyik derisinden bir tirşe üzerine yazılır ve öğrenim ve ezberleme güçlüğü çeken bir kimsenin sağ kolunun pazusuna bağlanırsa çok kısa bir süre içerisinde zekası ve öğrendiğini bir daha asla unutmaz. Bu hususta ayrıca tecrübe edilmiştir. Bir kimse Kaside-i Bürde’ yi şartlarına uygun yerine getirerek cuma geceleri akşam ve yatsı ezanları arasında okursa iman selameti ve dünya ve ahiret mutluluğu ile şereflenir. Bu husus ta güvenilir şarihlerce tesbit ve nakledilmiştir.) 2-‘’Yahut Medine tarafından (Allah Rasulü’nün tatlı kokusunu getirip sana koklatan)bir rüzgar estiği içinmi? (Böyle Allah Rasulü (s.a.v.)’ nün aşkı ve muhabbeti ile kendinden geçmiş olarak , kanlı yaşını tutamadan ağlıyorsun. ) Yoksa Allah Rasulü’ nün çoğu zaman vakitlerini geçirdiği Medine yakınındaki Izam dağından karanlık gecede çakan şimşek mi çakıp, Nübüvvet Nuru seni mestetti de böyle ağlamana sebep oldu ? ’’ 3-‘’(Ey gönül),iki gözüne ne olduki; onlara “kendinizi tutun ağlamayın” dedikçe o iki göz daha çok kanlı yaş akıtıyorlar? Ve kalbine de ne oldu ki ; “sakin ol, kendine gel” desen de o aldırmayıp ölçüsüz sevgisi, hayranlığı ve delicesine aşk ve muhabbeti artıyor?’’ 4-‘’Aşk ve muhabetten dolayı ağlayıp gözyaşı döken aşık, muhabbetin ondan akan gözyaşı ve muhabbetten tutuşup alevlenen kalp arasında gizli kalacağını mı zanneder?’’ 5-‘’(Ey alemlerin sultanına aşık olan gönül! ) Niçin  beyhude aşkını inkarda ısrar ediyorsun? Eğer sende aşk ve muhabbet olmasaydı aşk ve muhabbet sebebiyle harabeye dönmüş yüzün ve vücudun üzerinde kanlı yaş dökmezdin. Ban denilen latif ağacı ve alem denilen Nur dağını hatırlayarak uykunu da terketmezdin.’’ 6-‘’(Ey gönül) aşk ve muhabbeti nasıl inkar edebilirsin? (Görmüyor musun?) gözyaşın ve aşk hastalığın gibi iki adil şahit aleyhinde şahitlik etmekteler.’’ 7-‘’Gönlünde yanmakta olan aşk ateşi iki yanağının üzerinde biri kırmızı gül misali çizgiler çekmiş aşkını isbat etmektedir. Kırımızıgül, kanlı gözyaşının, sarıgül içinde yanan aşk ateşinin işaretleridir. Ey gönül! Yanağında böyle şahitlerin varken sen aşkını nasıl inkar edeceksin. ’’ 8-‘’Evet artık inkar etmem mümkün olmadığı için itiraf  ediyorum ki ; aşk ve muhabbeti gönlümde yerleşen Allah Rasulü (s.a.v.)’nün hayali bana gece geldi ve beni uykusuz bıraktı. Çünkü muhabbet dünya lezzetlerini elemle defedip yok eder. ‘’ (Yine belirtildiği üzere bu kasidenin beş numaralı beyti islam harfleri ile ve birbirlerine bitiştirilmeden tek tek bir elma üzerine yazılır. Ve bu elma herhangi  bir sebeple veya sebepsiz olarak bunalım içerisinde kıvranan bir kimseye yedirilirse o kimse yüce Allah’ın yardımı ile ve bu beytin ruhaniyeti hürmetine içine düştüğü bunalımdan kurtulur ve huzura kavuşur. ) 9-‘’Ey Uzre kabilesinin aşkına benzer.Muhabbete mübtela olduğum için beni levm edip kınayan kimse tarafımdan sana bir özür beyan edeyim ki; eğer insaf etseydin(buhaklı özürümün karşısında) beni ayıplamaz ve kınamazdın.’’ 10- ‘’Artık halim sana ulaştı, durumumu biliyorsun, sırrım  hasedçi ve gammaz kişilerden gizli olmadığı gibi derdim de kesilmiş olmayıp sonsuzdur.’’ 11- ‘’Ey aşk hususunda beni ayıplayan kimse gerçisen bana doğru ve samimi nasihatta bulundun fakat ben aşk ve muhabbet neşesiyle sarhoş olduğum için o nasihatı kabul etmedim, işitmedimde söylenenleri. Çünkü aşk kendisini ta’n edenlerinde, nasihatte bulunanlarında sözlerini işitmez.’’ 12- ‘’ Ey bana nasihatta bulunan nasihatını kabul etmeyişimden dolayı bana darılma.daha önce saçımın aklığının hal dili ile beni ayıplayan nasihatınıdatöhmet sayıp kabul etmedim . Halbuki ihtiyarlık nasihat hususunda töhmetten en uzak kalan sadık bir uyarıcıdır.’’ (Hatalarından dolayı tevbe etmek istediği halde bazı zaaflarını bırakamayan kimse onikinci beyit olan yukarıdaki beyitten itibaren yirmibeşinci beyitekadarki ondört beyti Cuma günü Cuma namazından sonra bircam kabın üzerine yazar veya yazdırırve bu kabıniçerisi gül suyu katılmış su ile doldurulup bu su aynı gün yatsı namazının vaktine kadar günah zaafı olan kimseye içirilirse kendisine zaafına karşı koyma ve ondan tevbe etme cesareti gelir. O kimsenin suyu içtiği günü bol ibadet zikir ve tevbe ile geçirmesi tavsiye edilir.) 13-‘’Gerçektende her zaman fenalık ve günah emreden nefsim koyu bir cahil olması nedeni ile ölümün yaklaştığını hatırlatan saç ağarması ve ihtiyarlığın korkutmasındanda nasihat alıp uyanmamış ve kendine gelememiştir.’’ 14- ‘’Her zaman kötülük emreden benim nefsim tevbe ve salih amel benzeri ölüm misafirinin yemeği durumundaki güzel hazırlık işinden hiçbir şey yapmadı. O misafirde çekinmeyerek ansızın kendisine tazim göstermeme fırsat vermeden gelip başıma kondu.’’ 15-‘’Eğer ben nefsimin beni yeneceğini ve ihtiyarlıkta gelen misafirimi ağırlayamayacağımı bilseydim beni eleveren ak saçlılık ve ihtiyarlık sırlarımı keten denilen boya ile kapatır gizlerdim.’’ 16-‘’Binicisini kendi istediği şekilde sevkeden azgın ve başıgemlenemeyen at gibi olan nefsi emmaremin azgın atların dizgin ve gemlerle döndürüldüğü gibi başına buyruk istediği gibi ve istediği tarafa giden nefis atımı salih ameller ve iyi huylar tarafına döndürmeyi benim  için kim garanti edebilir.’’ 17- “Nefsi emmare ve onun isteklerinin günah ve kusurlara devam ederek (doyurulup) kırılacağını ve yok olacağını umma , çünkü yemek obur ve aç gözlülerin isteklerini çoğaltır ve kuvvetlendirir. (Günaha devam  etmekte aynen bunun gibidir. Günaha devam ettikçe nefsin ve şehvetin günah işleme isteğini kuvvetlendirmekten başka bir işe yaramaz.” 18- “Nefis ilk baştan süt emen çocuk gibidir. Onun kendi haline bırakırsan süt emme isteği ve sevgisi gençleşip tazelenir. Onu sütten kesip alıştırırsan o da emmeyi bırakıp kesilmiş olur.” 19-“Ey nefsini terbiye etmek istek ve kararında olan kimse! Onu isteklerinden vazgeçir ve sana hükmetmesinden sakın. Çünkü, nefsin istekleri neyi hedefler ve hakim olursa onu ya helak veya rezil ve rüsvay eyler.” 20- “Nefsin ibadetle meşgul olup salih amel işlerken de onu gözet ve kolla. Şayet yaylağını tatlı bulur, salih amelden zevklenir, kibir ve ucbe düşerse; terki caiz bir amel ise onu yaylağında yayılmaktan alı koy ve otlatma. Yani o ameli terk ederek ona hak ettiği cevabı ver.” 21-“Nefis, çok kere insana öldürücü olan leş eti, tatlı ve güzel göstermiştir. Şöyle ki yağlı lokma içerisinde olan zehiri insan anlayamamıştır." 22- “ (Ey gönül!) Gerek açlık, gerekse tokluk desiselerinden kork ve sakın. Ilımlı olmayı ve orta yolda bulunmayı bırakma. Özellikle de açlığı ve susuzluğu mutlak ibadet sanma, nice açlık vardır ki, tokluktan daha zararlıdır.” 23- “Haramla dolmuş gözden yaşı boşalt ve pişmanlık perhizine yapış.” (Bu beytin, 119 (yüz on dokuz ) defa okuyan kimsenin ZİHİN AÇIKLIĞI için çok önemli bir iksir olduğu, en zekasız bir kimsenin bile bundan sonra bir okuyuş veya dinleyişte istenilen bilgiyi ve ibareyi ezberleyebileceği ve bir daha unutmayacağı defalarca denenmiş ve görülmüştür.) 24- “(Ey gönül!) Nefis ve şeytana uyma ve ikisine de karşı gel. Eğer nefis ile şeytan sana sözederlerse sözlerini düşman sözleri olarak bil, yorumla.(Sakın ha onların öğütlerine güveneyim deme ve asla kabul etme!)” (Bu beyiti vird haline getirip devam eden kimseyi YÜCE ALLAH NEFİS VE ŞEYTANIN ŞERRİNDEN KORUR.) 25- “(Ey insan!)Nefis ve şeytandan gerek hasım olarak, gerek hakem olarak gelen telkin ve iç dürtülerine uyayım deme. Çünkü sen hasmının ve hakeminin hilelerini bilirsin.” 26- “Amelsiz olan boş ve kuru sözlerden dolayı Yüce Allah’tan af ve mağfiret dilerim. Muhakkak ben amele yakın olmayan faydasız söz söylemekle nesil isnat ve isbat etmiş gibi oldum.” 27- “Sana hayrı emrettim, fakat ben onu yapmadım ve söz ile icraatı birleştirip dürüst olmadım. Şu halde sana “İstikamet üzere ol” (Yani dosdoğru ol) sözümün faydası nedir?” 28- “Ölüm gelmeden önce nafile ibadetlerden bir azık hazırlayamadım ve farzlardan başka namaz kılamadım, oruç tutamadım.” 29- “Karanlık gecelerde uzun süre kıyamda durmak sebebiyle ayakları şişerek dayanamayacak hale gelinceye kadar ihya eden (ibadetle geçiren) alemlerin övünç kaynağı Rasulü zişan’ın sünnetine onu terk ederek zulmettim.” (ERKEN KALKMAK İÇİN ; İbrahim Bâcûrî (k.s.) Hazretleri diyor ki; 29. Beyitten itibaren 33. Beyte kadar ki bu beş beyiti, çok uykusu olup sabahları erkenden kalkma zorluğu çeken ve yaptığı ibadetlerden zevk alamayan, dünya sevgisini gönlünden bir türlü atamayan kimse bir kağıt üzerine yazıp veya yazdırıp yastığının altına koyar ve o yastık üzerine başını koyup uyursa bütün bu sıkıntılardan kurtulur.) (Yukarıda bahsi geçen beş beyitin bir şey üzerine yazılıp uykusuna çok düşkün bir kimse başının üzerine asılması, o kişinin uykusunun normale dönmesine ve sabahları erken uyanıp erkenden ibadetlerine ve işinin başına dönmesine yetmektedir.) 30- “O Allah Rasulü (s.a.v.) açlıktan dolayı karnına taş bağladı ve yanlarındaki Mübarek cildini taş altında toplayıp büktü.” 31- “Altından olan yüksek dağlar, onun varlığından şereflenmek ve değer görmek için Allah’ın Rasulüne gelip giderek kıymetli madenlerini arz eylediler. Fakat O Allah Rasulü onlara rağbet etmemekle daha yücelik gösterdi.” 32- “Rasulullah (s.a.v.)’in zahirde ihtiyaç içerisinde bulunması O’nun altından dağları reddetmesini kuvvetlendirip zühd ve takvasını takviye etti. Çünkü ihtiyaçlar, Peygamberlere mahsus sıfatlardan “İsmet” ve “İstikamete” galebe edemez.” 33- “Bilinen dünyalıklar, Alemlerin Sultanı olan Allah Rasulü’nü dünya ve dünyalıklara meyil ve nuhabbete nasıl çağırır? O olmasaydı dünya yokluktan çıkıp var olmayacaktı.” 34- “Allah Rasulü Muhammed Aleyhisselam dünya ve ahiretin, ins ve cinnin, Arap ve Acemden oluşan iki fırkanın ve bütün varlıkların Seyyidi ve Efendisidir.” 35- “Allah’ın Rasulü (s.a.v.) iyilikleri emir ve tavsiye edici, fenalıklardan da yasaklayıcı ve sakındırıcıdır. Evet ve hayır gibi emir ve yasakları bildirmekte ondan daha doğru ve gerçekçi kimse yoktur.” 36- “O Allah’ın Rasulü, Yüce Allah’ın öyle bir sevgilisidir ki, hücum ve ihata eden her bir korku için O’nun şefaatı umulur.” 37- “O Allah’ın Rasulü (s.a.v.) insanları Yüce Allah’ın dinine davet eylemiştir. Onun dinine sarılanlar, kopmayan sağlam bir ipe yapışmışlardır.” 38- “Bütün insanların ve cinnilerin Efendisi ve ulusu olan Hazreti Muhammed (s.a.v.) gerek şekil ve fiziki gürünüm gibi yaratılış ve gerekse ahlâki ve ruhi hususlarda diğer peygamberlerin tamamından üstündür. Diğer peygamberler, ilim ve keremde ona yaklaşamadılar.” 39- “Peygamberlerin hepsi, Allah Rasulü’nün dergahında bir avuç, yahut hikmet ve fazilet yağmurlarından bir yudum su istemektedirler.” 40- “Bütün peygamberler had ve merhametleri mevkinde durmuş (ve onun ilminden almışlardır ve bu aldıkları ise) onun ilminden bir nokta ve hikmetlerinden bir çizgiden ibarettir.” 41- “O Allah Rasulü öyle bir zattır ki, içi ve dışı ile (maddesiyle ve manasıyla fizik görünümü ve manevi hayatıyla ) tam ve en mükemmel şekilde yaratılmış ve her şeyi yoktan var eden Yüce Rabbimiz O’nu Habibi olarak seçmiştir.” 42- “Allah’ın Rasulü bütün güzelliklerden benzersizdir. Ondaki güzellik cevheri taksim olunmamış tam ve mükemmel bulunup hiçbir kimseye ondan nasip verilmemiştir.” 43- “Hıristiyanların, kendi peygamberleri hakkında iddia ettikleri ilâhlık yakıştırmasını bırak da, bundan başka istediğin sıfatla Allah Rasulü’nü öv, hâkımâne hükümlerini ver. (Hangi sıfatlarla onu översen öv, yinede fazla bir şey söylemiş olmazsın.)” 44- ‘’O Allah Rasulü’nün mübarek zâtına,şereften şandan dilediğin vasıfları ve övgüleri yakıştır ve yüce derecesine büyüklükten dilediğin mertebeyi nispet eyle.O’nu övebildiğin kadar öv.Yinede haddi aşmış olmazsın.’’ 45- ‘’Yüce Allah’ın sevgili Rasulü Muhammed Mustafa (sav)’in faziletlerine sınır ve son yoktur ki konuşan ağız O’nun kemalat ve faziletlerini tarif edebilsin’’ 46-“Allah Rasulü’nün mucizeleri büyüklük bakımından Kadrü kıymetine uygun mertebede olsaydı, onun tertemiz adı anıldığın da tamamen çürümüş kemikleri diriltirdi.” 47- “Peygamber efendimiz Aleyhisselâm, bizim hidâyet üzere bulunmamıza çok istekli olduğundan , akılların aciz ve hayretler içerisinde kalacağı zorluk teklifi ile bizi imtahan etmedi. Bizler de onun hak peygamber olduğunda asla şüphe etmedik ve o’na uymakta tereddüt göstermedik.” 48- “Bütün yaratılmışlar O’nun manevi kemâlatını anlatmaktan âcizdir. Gerek yakınında ,gerekse uzağında bulunanlarda, O’nun manevi değeri idrak hususunda âcizlikten başka bir şey görülmez.” 49- “ Allah Rasulü’nün hakikati güneş gibidir ki uzattan göze küçük görünür , yakından bakınca ise gözü kamaştırır .Dolayısı ile yakından da uzaktan da O’nun hakikatını yani gerçek yüzünü tam idrak etmek mümkün olamaz.” 50- “Uyku halinde bulunup da O’nu rüyada görmekle teselli olup bununla yetinen bir kavim , dünyada Allah Rasulü’nün hakikatini nasıl idrak edip kavrayabilir 51- “O Allah’ ın Rasulü hakkında yaratılanların  bilgilerinin ulaştığı son nokta, O’ nun muhakkak bir insan olduğu ve yüce Allah’ın yarattığı bütün varlıkların hayırlısı bulunduğu hakikatıdır.” 52-“Allah Rasulü’nün dışında kalan diğer bilimum peygamberlerin getirip gösterdikleri mucizeler, sadece Allah’ın Rasulü’nün mübarek nurundan onlara ulaşmıştır.” 53-“Muhakkak ki Hazret-i Muhammed Aleyhisselâm bir fazilet güneşi, diğer peygamberler ise karanlıkta insanlara O güneşin ışığını aksettiren yıldızlardır.” 54- “Yüce Allah, O sevgili Habîbi’nin yaratılışını ne ulvi bir ikramla vücuda getirmiştir! Güzellikle bezenmiş güler yüzlülükle nişanlanmış ve böylece çok yüksek olan güzel ahlâk ve ebedi tertemiz olan zâtı varlığını süslemiştir.” 55- “O Peygamber-i Zişan Efendimiz yumuşak huyluluk ve nezâkette çiçek gibi, şan ve şerefte ayın ondördü gibi , kerem ve cömertlikte denizler kadar himmetlerinde ise zaman gibidir.(Sonsuz derecede himmet sahibidir.)” 56- “O Allah Rasulü her zaman celâlet ve heybette bulunduğundan , şayet yalnız halinde onunla karşılaşacak olsan, O’nu sanki muazzam bir asker birliği arasında ve bir alay hizmetkarlar içinde sanırdın.” 57- “Sedef içerisinde korunmakta olan inci , adeta Peygamber Efendimiz’in mübarek sözleri ve tebessümünün madenindendir.” 58- “Peygamber Efendimiz ’ in mübarek kemiklerini kaplıyan toprağa muadil hiçbir güzel koku yoktur. Ne mutlu o toprağı koklayana ve öpene!.” 59- “Allah Rasulü’nün mayasının pak olması sebebiyle yüce Allah duğuşu sırasında O’na birçok harika göstermiştir.Ey akıl sahibleri! O Nebiyyi Zişan’ın hayatının ilk anından son demine kadar ki iyiliğe ve temizliğine dikkatle bakın ki,gerçeği görebilesiniz” 60- “Rasulü Ekrem Efendimizi’in dünyaya geldiği gün öyle muazzam bir gündür ki, kendilerini kuşatacak gam,keder v.b. azab ve sıkıntıların gelmesiyle korkutulduklarını gördükleri bazı olaylar sebebiyle akıllarını çalıştırıp o günün önemini anladılar.” 61- “Allah Rasulü’nün doğduğu gün, Kisrâ’nın bir daha toplanmaz dost ve askerleri dağıldığı gibi İran hükümdarı da sarayı yıkılmış olduğu halde geceledi” 62- “Allah Rasulü’nün dünyaya gelmesi ve Kisrâ’nın sarayının yıkılmasının verdiği üzüntü üzerine ateşperestlerin yaktıkları ateş, nefesini kesip sönmüş ve faydalandıkları Fırat Nehri’de hüzün ve nedâmetinden mecrasını unutmuştur.” 63- “Sava gölünün yere batması ile suyunun kuruması Sava şehri halkını ümidsiz ve kederli bıraktı;göle gitmiş olanlar susuz, öfkeli ve hiddetli bir şekilde ümidsiz olarak dönmüş oldular.” 64- “Hüznünden ve gamından öyle bir hal meydana gelmiş ve ateş öyle bir sönmüştü ki, ateşte adeta suda bulunan rutubetten eser vardı.Ve su öyle kurumuştu ki sanki suda, ateşte bulunan hararetten eser vardı.” 65- “Allah Rasulü’nün doğduğu gece cin tayfaları görünmeden Efendimiz’in dünyaya teşrifini müjdeleyen sesler çıkarıyor, Rasulullah’ın nurları alemi aydınlatıyor ve O’nun Peygamber olarak geliş hakikati manen ve lafzan açığa çıkıyordu.” 66- “Müşrikler, putperestler ve kafirler kör ve sağır hükmünde oldular da Allah Resulü’nün geldiği müjdesinin ilânı onlarca işitilmedi ve tehdit şimşekleri onlarca görülmedi. 67-“O müşrik, kafir ve putperest kavimlerin gaybden haber verdiklerini iddia eden kâhinleri, eğri,bozuk ve değiştirilmiş dinlerinin katiyyen devam edemeyeceğini haber verdikleri halde onlar yinede inkara devam ettiler.” 68- “Ve Efendimiz’in doğduğu gece ufukta şeytanların üzerine yıldızların atılmasını ve buna uyumlu şekilde gene o gece yeryüzünde bulunan putların yüzleri ezerine yıkılıp düştüklerini gördükleri hâlde yine o kafir ve putperestler sapıklık üzere kalıp hakikati görmediler.” 69- “Hatta şeytanlar vahiy yolu olan semadan öyle hezimete uğramış olarak gitti ki, şeytanlardan kaçan biri şaşırıp gideceği yeri bilemediğinden kaçan bir şeytanın izine tabi olmuştur.” 70- “Şeytanlar semâdan öyle kaçtılar ki , güya onlar Ebrehe’nin kahramanları!!!Kaçarken gösterdikleri sürat ve telaş Allah Rasulü’nün iki avucundan atılan çakıl taşlarından perişan olup kaçan müşrik askerlerinin haline benziyordu. Onlarda kaçarak semayı terkettiler.” 71- “Peygamber Efendimiz’in iki avucu içine aldığı taşlar tesbih ettikten sonra öyle bir atıldı ki, bu atılış tesbih edici Yunus aleyhisselâm’ın onu yutan balığın karnından atıldığı gibi oldu.” 72- “Ağaçlar O Allah Rasulü’ne boyun eğerek ayaksız, kök ve dallarının üzerinde yürüyüp davetine geldiler.” 73- “Allah Rasulü’nün huzuruna gelirken, ağaçların kökleri ve dallarının yol üzerinde yazdığı gayet güzel ve garip yazıyı süslemek için sanki düzgün çizgi ve satır çizmiş idi.” 74- “O Allah Rasulü’nün huzuruna gelen ağaçlar, Allah’ın Rasulü nereye gitse ayrılmayıp onunla giden ve günün ortasında kızgın fırın gibi olan güneşin sıcaklığından onu koruyan bulut gibidir.” 75- “Allah’ın Rasulü’nün işaretiyle yarılıp iki parça olan ayın Rabbına gerçek ve doğru yemin ile yemin ederim ki, o ayın melekler tarafından yarılmış olan Allah Rasulü’nün kalbine benzeyişi ve münasebeti vardır.” 76-“Allah Rasulü’nün mucizelerinden şunu hatırla ki, en güzel ahlâka sahip olan Rasulü Ekrem Efendimiz’i ve O’nun arkadaşı, kerem sahibi Hazret-i Ebu Bekr’i (r.a) mağara bir araya getirmiş ve kafrlerden hepsinin gözleri kör olup, mağaranın sakladığı o iki zatı görmemişlerdir.” 77- “Bütün davasında gerçek özelliklerinde pırıl pırıl Rasulü Ekrem Efendimiz Ebû Bekr’i Sıddık ile beraber mağarada birbirlerinden ayrılmadıkları halde düşmanları onları göremediler.Ve -Bu mağarada kimseler yok- dediler.” 78- “Kafirler, güvercinlerin kısa zamanda kainatın efendisi Hz.Muhammed Aleyhisselam’ın bulunduğu mağara üzerine yuva ve yumurta yapıp dolaşmayacağını sandıkları gibi, örümceğinde az zamanda mağara üzerine ağ öremeyeceğini sandılar” 79- “Yüce Allah’ın sevgili Habibi’ni ve mağara dostu Hz.Ebu Bekir’i vikâye etmesi, kat kat zırhlardan ve yüksek kalelerden onları müstağni kılmış ve başka korunma şekline ihtiyaç bırakmamıştır.” 80- “Zamanın bana zulmetmesiyle O Allah Resulü’nün kuvvetli himayesine yaptığım ilticalarımda nail olmadığım iltica vuku bulmamıştır.” 81- “Kendisinden iyilik görülenlerin en hayırlısı Allah Rasulü’nün elinden, dünya ve âhiret zenginliğini her ne zaman istemiş isem, O’ndan in’am ve ihsan almadığım istediğimi bulamadığım vaki değildir.” 82- “O Allah’ın Rasulü’ne rüyasında gelen vahyi, rüyada geldiğinden dolayı sakın inkar etme.O’nun öyle bir uyanık kalbi vardır ki, gözleri uyuduğu zaman O’nun kalbi yine uyanıktı ve etrafında olup bitenleri görür ve duyardı.” 83- “O rüyada meydana gelen vahiy Efendimiz’in nübüvvet mertebelerine ulaştığı zamanda idi.O durumda rüya gören hali inkar olunamaz.” 84- “Yüce Allah’ın şanı ne büyüktür ki, vahiy hiçbir nebi için çalışmakla kazanılmamış, elde edilmemiştir.Gayp ile töhmetlenen, yani gaybtan haber verişlerinde yanılma ve hatası görülen hiçbir peygamber yoktur.” 85- “Allah Rasulü çok kerre mübârek avucunu sadece hastaya sürmekle onu şifaya kavuşturmuş ve çok kerrede dertli ve muhtaçları cinnet hastalığından kurtarmıştır.” 86- “Allah’ın Rasulü’nün duası kurak ve kıtlık senesini öyle ihya ettiki , o sene, diğer zamanlar içinde kara atın alnındaki beyaz nişana benzer en parlak sene oldu.” 87- “Efendimiz (s.a.v)’in duâsının kıtlık senesini ihya etmesi bir bulutun cömertçe bol yağmur yağdırması sebebiyle olmuştur.Bulut o dereceye kadar yağmur döktü ki, sen görseydin, geniş vadileri denizden kanallar yahut taşmakla Sebe’ beldesini harad eden Arim vadisinin seli sanırdın.” 88- “Allah’ın Rasulü’nün, gece yüksek dağlar üzerinde parlayıp her taraftan görülen ziyafet ateşi gibi aşikâr olan mucizelerini tarif ve vasfetmem için engel olma, beni halime bırak.” 89- “İnci muntazam olarak dizilmiş olursa güzelliği artar. Fakat haddi zatında kıymetli olduğundan, gayri muntazam olmakla da kadrü kıymeti eksilmez” 90- “Allah’ın Rasulü’nü öven kimsenin, arzu ve emelinin, bütün güzel huylardan ve makbül adetlerden temayüz etmiş bulunan ve o zatı tam olarak anlatmaya uzanmasında ne fayda vardır ki, O’nu hakkıyla zaten övmek mümkün değildir.” 91- “Allah’ın Resulü’nün mucizelerinden biri ve hatta en büyüğü, Rahman olan yüce Allah tarafından gönderilen hak ayetlerdir ki, lafız ve nuzülü itibariyle muhdes, mana itibariyle kadîmdir.Bu kıdem sıfatı ‘Kadîm’ sıfatıyla mavsuf olan yüce Allah’ın sıfatıdır.” 92- “Kur’an-ı Kerim’in manaları bize öldükten sonra dirilmekten, gelip geçmiş olan Ad kavminden ve İrem’den haber veriyor ki, bu haliyle bir zamana mukarin ve mahsus değildir.” 93- “Kur’an-ı Kerim kıyamete kadar tahrif olunmadan bizim yanımızda daima mahfuz bulunmakla diğer peygamberlerin bütün mucizelerinden üstün olmuştur.Çünkü o peygamberlerle gelen mucizeler, zamanlarına mahsus kalıp daimi olmamıştır.” 94- “Kur’an-ı Kerim ayetlerinin hükümleri muhalif ve muarız olanlara şüphe bırakmayacak derecede kat’i ve bâkidir ve başka bir hakem ve delil aramayada muhtaç değildir.” 95- “Kur’an-ı Kerim ayetlerine karşı katiyyen muaheze ve muaraza olunmamıştır ki, neticede düşmanların en şiddetlileri dahi teslimiyet ve inkıyad göstererek acziyyetlerinden dolayı davalarından dönmüş olmasınlar.” 96- “Kur’an-ı Kerim’in feahat ve belagatı, muarrızının davasını, iffet sahibi olan erkeğin ailelerine uzanan cani eli men edişi gibi reddetmiştir.” 97- “Kur’an-ı Kerim ayetlerinin birbirini takviye hususunda deniz dalgaları gibi olan anlamları vardır.Ve hatta Kur’an’ın anlamları güzellik, kıymet ve değerde inci, elmas gibi deniz cevherinin üzerindedir.” 98- “Kur’an-ı Kerim’in eşsizliği sayılmaz ve hesaba gelmez. Zapt ve kayda edilmez ve aynı zamanda çok tekrar edilip okınmakla usanç vermez ve bu yüzden terk edilmez.” 99- “Kur’an-ı Kerim okuyanın gözleri onun ayetleriyle nurlandı. Ona -muhakkak sen en sağlam tutanak olan Allah kelamı ile muzaffer oldun. Artık bırakmayıp ona sımsıkı yapış- dedim.” 100- “Eğer Kur’an-ı Kerim’in ayetlerini cehennemin şiddetli ateşinden korktuğundan dolayı okursan, okuduğun Kur’an’ın soğuk suyundan yardım görüp cehennem ateşini söndürürsün.” 101-“Kur’anı Kerim’in ayetleri,Kevser Havzı gibidir.Şöyle ki: Mahşer de simsiyah kömür gibi gelen asilerin yüzleri o Kevser Havzı ile beyazlaşıp parladığı gibi, Kur’an-ı Kerim de onu okuyana şefaatçı olur ve yüzünü nûrlandırıp parlatır.” 102-“Kur’an-ı Kerim ayetleri,doğruluk ve düzgünlükten bakımından Sırat-ı Müstakim gibi adalet bakımından da hassas bir terazi gibidir. İnsanlar arasında o Kur’an ayetlerinden başka hiçbir adalet kaim ve baki olamaz ve tahakkuk edemez.” 103-“Ey inanan insan ! Kur’an-ı Kerim’i iyi ve maharetle anladığı halde ,bilmezlikten ve anlamazlıktan gelerek Onu inkar edip giden hasedçinin bu haline sakın şaşma(Ona inanmak,çok üstün bir meziyettir).” 104-“Göz hastalıktan dolayı bazen güneşin ışığını inkâr edip görmez ve ağız da hastalıktan dolayı suyun tadını inkar edip anlamaz.” 105-“Ey gerek süratle yürüyerek ve gerek süratle yürüdüğü için iz bırakan develerin üzerinde olarak gelen muhtaçların ve hizmetine koşan taliblerin,evinin etrafı ve kapısının önüne iltica ettikleri kimselerin hayırlısı olan(Allah Rasulü !)” 106-“Ve ey karini, kıymetini bilen, Sana itibar edenler için, Yüce Allah’ın kudret eserlerinden en büyüğü ve yaratılmışların en üstünü olan (Yüce Peygamber ) Ey varlığını en büyük nimet bilip ganimet sayanlar için ilâhi ni’metlerin en üstünü (Olan Nebi ) !” 107-“(Ey peygamberler şahı olan Allah Rasulü)! Sen,geceleyin,-karanlık gecede , onbeşindeki ayın karanlıklar arasından ışığını saçarak gittiği gibi-bir haremden,yani Kabe’den diğer hareme,yani Mescid-i Aksa’ya gitti.” 108-“(Ey alemlerin övüncü olan Allah Rasulü!) Sen Kâbe Kavseyn’den ,hiç kimse tarafından erişilmemiş ve talep de edilmemiş ulvi mertebelere geceleyin yükseldin.” 109-“Ey şan ve şeref sahibi ulu Peygamber ! bütün nebiler ve rasuller, ulaştığın o menzilde ( veya Mescid-i Aksa’da ) hizmet olunmaya layık efendinin hizmetçileri üzerine takdimi gibi, Seni takdimle öne geçirip imâm edindiler.” 110-“(Ey Allah’ın Rasulü ! Sen Mi’rac gecesi) büyük melek topluluğu içinde, o çok büyük alayın sancak sahibi olduğun halde yedi kat gökleri yararak ve her birinde peygamberlerden birine uğrayarak ileri geçtin.” 111-“Ey yüce Allah’ın Sevgili Habîbi! Sen Mi’rac gecesi öyle mertebeler yükseldin ki, Yüce Allah’a yaklaşmaya çalışan kimse için ulaşılacak başka bir mertebe ve nokta-i nihayet bırakmadın.” 112-“(Ey alemlerin öğünç kaynağı olan Allah Rasulü !) Ulvi bir sancağın tek olarak yükseklere çıkarıldığı gibi, Sen de yükselmek için çağrıldığın ve Mi’rac’a da’vet edildiğin zaman, diğer bütün makamları kendine nispetle geride bıraktın.” 113-“( Ey şanlı Peygamber !) Sen, peygamberler ve melekler dahil, diğer bütün gözlerden tam olarak perdeli bulunan en büyük mertebelere ve tamamen gizlenmiş bulunan ilâhi sırlara ermede başarılı olmak için Mi’rac’a davet olundun.” 114-“(Ey Allah’ın Rasulü !) Sen,iftahar edilmeye layık olan bütün faziletleri kendinde topladın ve yüce mertebelere yükseldin. Ve sıkıntı çekmeksizin bütün makamları tek başına geçtin ve Makamı Mahmud’a eriştin.” 115-“(Ey Allah’ın Rasulü!) Rütbe olarak sana bahşolunan şefaat ve büyüklük mertebeleri öyle yüksek ve muazzam mertebelerdir ki, bunlara baktığında Sana verilen nimetlerin büyüklüğünü idrak etmek mümkün değildir.” 116-“Ey mü’minler topluluğu ilâhi inayet ve ihsân olarak verilmiş sarsılmaz bir sütun gibi kıyamete kadar değişmeden baki kalacak İslâm Şeriatı vardır. 117-“Yüce Allah,O’nun itaat ve ibâdetine bizleri da’vet ve irşad eden Peygamber Efendimiz’i Rasullerin Ekrem’i (En üstünü ) ifadesiyle andığı için, bizler de ümmetlerin en şereflisi,en üstünü olduk.” 118-“Allah Rasulü’nün peygamberliğine ait haberler, gafil bulunan bir koyun sürüsünü arslanın kükreyip korkutması gibi, düşmanlarında kalplerini korkuttu.” 119-“Düşmanlar, sürgülenmek suretiyle kasapların et kütükleri ve çengelleri üzerinde kıyılmış etlere benzeyinceye kadar, Peygamber Efendimiz her savaş sırasında düşmanlara kavuşmak ve onlarla savaşmaktan vazgeçmemiştir.” 120-“(İslam düşmanları savaş meydanlarından) kaçmayı öylesine arzuladılar ki, neredeyse, kartal ve karakuşlar tarafından meydanlardan kaldırılıp uçuşan laşe parçalarına gıpta ettiler.” 121-“Düşmanların şiddetli savaşlar yüzünden gece ve gündüzleri gelip geçerdi de savaşın haram olduğu bilinen dört aylar girmiş olmadıkça o günlerin sayısını ve hangi ayın geldiğini bilmezlerdi.” 122-“İslam dini ,adeta , Ashab-ı Kiram’ın her bir vasıtasıyla gelen ve onların etlerine karşı gayet iştahlı olan kartal ve kara kuş gibi, düşmanların ortasına inip konan misafire benziyordu.” 123-“ Allah’ın Rasulü, dalgalar misali birbirini takip eden atlar üzerinde düşman üstüne sel gibi akan kahraman askerleri sevk ve idare ederdi.” 124-“Allah Rasulü’nün askerlere olan Ashab-ı Kiram ,her ilâhi daveti Allah rızası için kabul eden zümreden olup sadece ilâhi rızayı isteyen bir gurubu temsil etmektedir. Bunlar, küfür ve dalâleti kökünden söküp atacak, küfür ve dalâlet ehlini helâk edecek silahlarla hücum ve hamle ederler.” 125-“Allah Rasulü’nün sahabeleri o kadar cihad etmiştir ki,işte bu kahramanların himmet ve gayretleriyle İslâm dini gariplik devrini aştıktan sonra kuvvetlenmeye başlamış ve istenilen başarıyı da elde etmiştir.” 126-“Yüce İslâm dini, O Ashab-ı Kiram’dan gelen hayırlı baba ve zevcelerin gayreti gibi kuvvetli yardım ile ebedi olarak düşmanların şerrinden mahfuz kalıp yetimlik ve dulluk çekmedi, sahipsiz kalmadı.” 127-“O Ashab-ı Kiram kuvvet ve savaşa karşı dayanıklı olma bakımından dağlar gibidir. Onlardan müsademe eden kafirlerden sor, her müsademe ve savaş yerinde olanlardan ne kahramanlıklar görmüşlerdir.” 128-“İslâm düşmanlarının kahroldukları zamanı ve ne biçimde kahrolduklarını Huneyn deresine, Bedir ovasına ve Uhud dağına sor ki, o kahroluşlarının veba ve tâun illetiyle kahrolmaktan daha dehşetli ve şiddetli olduğunu sana anlatsınlar.” 129-“Beyaz kılıçlarını düşmanların kulaklarından sarkmış her bir siyah saçlarını yararak batırıp çıkardıktan sonra kırmızıya döndüren cengaver sahabeleri medhederim.” 130-“(Allah Rasulü’nün mücahid sahabelerini elbet överim.) Sanki onlar kara çizgili süngülerle yazı yazan katiplerdir. Öyle ki, onların süngü kalemleri düşman vücudunun harfini bile noktasız bırakmayıp, her tarafını yaraladılar.” 131-“Allah ve Rasulü’nün ashabı silâh ve techizatlı olarak heybet mükemmelliği ve şevket sahibidirler. Gül, kokusu ve güzelliği sebebiyle Selemden seçilip nasıl ayrılırsa, Ashab-ı Kiram’da güzel yüzleri, üstün vasıflerı ile diğer insanlardan temâyüz etmiş yüksek şahsiyetlerdir.” 132-“Yüce Allah’ın ashabı kirama ihsan buyurduğu yardım rüzgarı sana onların en güzel kokularını hediye eder. Sen de onlardan her bir mücahidi kılıflarında bulunan kokulu çiçek sanırsın. 133-“Ashab-ı Kiram, düşman karşısında at üzerinde iken öylesin sebat kardırlarki yüksek tepelerde biten sabit otlar gibidirler. Bu sebatları, din hususundaki gayretleri ve kuvvetli inançlarından dolayı olup, kalanların sıkı olmasından değildir.” 134-“İslam mücahiderinin yiğitlik ve cesaretlerinden korkarak düşmanlarının kalbleri titredi ve akılları uçup gitti. Böylece kuzular gibi Mücahidleri ayıramaz oldular.” 135-“Her kime Yüce Allah’ın yardımı Allah Rasulü’nün inâyeti ile olmuşsa, meşe ve dağ çalılıklarında arslanlarla kırşılaşsa bile arslanlar ondan korkup sakin hale gelirler.” 136-“Allah’ın Rasulü’nün dostlarından, Onun sebebiyle yardım bulmamış olan kimse göremezsin. Aynı zamanda Onun düşmanlarından da azab ve cezaya çarptırılmamış, bunun sıkıntısına düşmemiş kimse göremezsin. 137-“Arslan nasıl ki yavrularını orman içinde ağaçlar arasına yerleştirip korursa, Peygamber efendimizde (s.a.v) ümmetini İslâm Dini’nin hıfz ve sıyâhetine yerleştirmiş,dünyevi ve uhrevi felâketlerden korumuştur.” 138-“Allah Rasulü’nün dini hususunda mücadeleye girişen nice düşman kişileri, Allah’ın Kelam-ı Kuran’ı Kerim yere sermiş mağlup etmiş kuvvetli düşmanlık ve hasımlığa sahip kişileri de onu mu’cizeleri nice defalar yıkmış ve pes ettirmiştir.” 139-“Cahiliyet devrinde ümmi iken ilim ve Kemâl sahibi sana yeter. Yetim halinde iken terbiyleli ve güzel ahlâklı olması da yine mucize olarak sana yeter.” 140-“Allah’ın Rasulü’ne bu kasidemle Medih ve senâda bulumak suretiyle hizmette bulundum. Bu medih ve senâ edişim dolayısı ile halka hizmetle geçen ömrümün günahlarına af istemekteyim.” 141-“Zira, bu şiir uğraşması ve dünyaya hizmet sonuçlarından korkulur günah gerdanlığını boynuma taktı. Bunlarla beni, cinayet bedeli olarak hazırlanmış kurbanlık deve imişim gibi helâke hazırlıyor ve felâkete sürüklüyor.” 142-“Halka hizmet ve şiirle meşgul olduğum hallerimde çocukca ve cahilce sapıklıklara uydum, bu halde geçen ömrüm içinde günahlar kazanmak ve nadim olmaktan başka bir şey elde edemedim.” 143-“Ey (okuyucu) , nefsimin ticaretindeki zararını ve aldanışı gel gör ki, dünyada da günahları terk ile ebedi saadeti temin edecek olan dini satın almıyor buna istekli dahi bulunmuyor.” 144-“Her kim din husunda ahiretini dünya lezzetleri ile değiştirir, âhireti bırakıp sadece dünyayı alırsa, gerek peşin alış-verişte ve gerek ücretini peşin verip malını daha sonra alacağı selemde aldanmış olduğu o kimse için yakında aşikar olur.” 145-“Eğer ben günah ile gelsem dahi ve fam ve ahdim Fahr-i Kainat’tan bozulmuş, beni Allah Rasulü’ne bağlayan manevi ipim de kesilmiş değildir. Yine şefaatını ümid ederim.” 146-“Zira alemlerin Fahri’nden benim için bir çeşit özel eman ve sıyanet vardır ki; o da ismimim Muhammed olmasıdır. O irfan hazinesi olan Efendimiz, Ahd ve ve fakarlıkta bütün insanların en vefalısıdır.” 147-“Kainatın Fahri Efendimiz Hazretleri, eğer ahirette fazl ve keremi ile benim elimden tutmaz ve şefaat etmez ise sen bana de ki: Ey ayağı kaymış biçare, neredesin ? Vay senin haline !” 148-“Allah’ın Rasulü’nün , kendisinden medet umanlara lütfunu esirgediği görülmemiş , duyulmamıştır. O kimseyi dünyada mahrum bırakmadığı gibi, ahirette de mahrum bırakmadığı gibi, ahirette de mahrum bırakmaz. Kendisinden şefaat talebinde bulunan kimseyi karşılıksız ve mahrum bırakması mümkün değildir.” 149-“Fikirlerimi Allah’ın Rasulü’nün övgüsüne tahsis ettiğim zamandan beri, bütün kötü hallerden kurtulmam için lüzumlu olanların en hayırlısını buldum ve bana şefaat edeceğine kesinlikle inanıyorum.” 150-“Allah’ın Rasulün’den görülecek imdat ve şefaat, muhtaç olan eli unutmaz ve boş bırakmaz. Nitekim suların toplanmadığı yüksek yerlerdeki çiçek ve otlarıda muhakkak yağmur bitirip vücuda getirir.” 151-“Herem b. Hayyam isimli Arap beyini medhetmekle şair Züheyr’in iki elinde topladığı dünya zinetini ben istemedim.” 152-“Ey yaratılmışların en şereflisi olan Allah Rasulü ! herkes için muhakkak olan hâdise ve felâket yani ölüm ve kıyamet meydana geldiği zaman benim için kendisine iltica edeceğim. Senden başka kimse yoktur.” 153-“Kerim olan Yüce Allah’ın “Müntakim” ismiyle tecelli ettiği ve günah sahiblerini cezalandıracağı zaman bana şefaat etsen, benim sebebimle senin ulvi makam ve merteben dar olmaz, ve Ona bir noksanlık getirmez.” 154-“Allah’ın Rasulü ! bana şefaat etmekle mertebene noksanlık gelmez. Çünkü dünya ve onun zıddı olan ahiret senin cömertliğin ve ihsanındadır. Levh-i Mahfuz’un ve Kalem’in Yazdığı ilim de senin ilimlerinden dir.” 155-“Ey nefsim ! işlediğin büyük günahlar yüzünden dolayı Allah’ın rahmetinden ümidini kesme. Çünkü O’nun mağfireti yanında büyük günahların affı küçük günahlar gibidir.” 156-“Yüce Allah Rahmetini Taksim Ederken umarım ki , bu Taksim de Rahmet günah miktarınca gelir.” 157-“Ey benim Yüceler Yücesi Rabbim! Benim Ümmedimi, Yüce Katında tersine dönmemiş geçerli ümidlerden eyle. Ve mağfiret ümidimin aksi ile beni mey’us eyleme. Hesabımı da Hüzn-ü Zannım üzerine Çıkarıp kesilmemiş Kıl.” 158-“ Ey yüceler Yücesi Allah’ım ! her ne kadar o kulun da, musibetler gelip tahammül etmeye çağırdığı zaman mağlup olarak kaçıp giderecek derecede zayıf bir sabır varsa da, senin kulunda, yani ben biçareye iki dünyada (dünya ve ahirette ) yine de lütfunla muamele eyle.” 159-“İlâhi, Senin tarafı ilâhiyyenden sâdır olan salât bulutlarına izin ver ve emrü ferman buyur ki , Salâvat-ı şerifeyi Rasulü Ekrem’in Ravzâ-i Mutahharesi üzerine daima akıtarak cereyan edip dursunlar.” 160-“Allah’ın Rasulü’nün Ehl-i beyti, ashabı ve bunlara uyan tabiinlerin de üzerlerine Salavat-Şerifler daim olsun. Bunlardan her biri takva, nezâfet, hilim ve Kerem sahibidirler.” 161-“Saba rüzgarı ban denilen ağacın dallarını kımıldattığı ve deve çobanları türlü nağmelerle develeri sevk ve raksa getirdiği müddetçe (senin, ashabının ve daha sonra gelip senin yolunda olanların cümlesinin üzerine salât ve Selâm Olsun.)” 162-“Ey Benim Yüceler Yücesi Allah’ım! Bütün yaratılanların hayırlısı olan Sevgili Habibi’nin üzerine Sen Salât ve Selâm Eyle.( Çünkü, onun yüce katındaki sevgisini derecesini hakkıyla bilen ve Selamlayarak O’nun hakkını hakkıyla verecek olan ancak Sensin.”

Kaside-i Bürde-1

Kaside-i Bürde-2

Kaside-i Bürde-3

Kaside-i Bürde-4

Kaside-i Bürde-5

Kaside-i Bürde-6

Kaside-i Bürde-7

Kaside-i Bürde-8

Kaside-i Bürde-9

NAMAZDA ELLERİ KALDIRMA RISALESİ Raf'ul Yedeyn İMAM BUHARİ
BISMILLAHIRRAHMANIRRAHIM
Bize seyh, imam, allame, hafiz, mutğin, selefin takipcisi Zeynuddin Ebul-Fadl Abdurrahim b. el-Huseyn b. el-Iraki ve seyh, imam, hafiz Nuruddin Ali b. Ebi Bekr el-Heysemi o ikisine kiraatle (okumayla), O ikisi soyle dedi:Bize es-seyhatu, es-Salihatu Ummu Muhammed sittul-Arab (Arabin kadini) bintu Muhammed b. Ali b. Ahmed b. Abdulvahid b. el-Buhari bildirdi:O soyle dedi:Bize dedem es-seyh Fahruddin b. el-Buhari kiraeten (okumayla), ben hazirken ve rivayet ettiğine icazeten (izinli), haber verdi.O soyle dedi:Bize Ebu Hafs Umer b. Muhammed b. Ma’mer b. Taberzed ondan simaen (isitmeyle) haber verdi.Bize Ebu Galip Ahmed b. el-Hasen b. el-Benna haber verdi.Bize Ebul-Huseyn Muhammed b. Ahmed b. Hasnun en-Nersi haber verdi.Bize Ebu Nasr Muhammed b. Ahmed b. Musa el-Melahimi haber verdi.Bize Ebu Ishak Muhammed b. Ishak b. Mahmud el-Hazai haber verdi. O soyle dedi: Bize imam Ebu Abdillah Muhammed b. Ismail b. Ibrahim el-Buhari haber verdi.O soyle dedi:
1.Namazda,rukuya giderken ve rukudan kalkarken elleri kaldırmayi inkar edene, arap olmayanlara (aceme) durumu anlasilmaz hale getirene, kendisini ilgilendirmeyeni ustune alarak, Allah Resulu (s.a.v)’in, ashabinin ve tabiinin yaptikları ve soyledikleri ve bununla alakali rivayetler ve yalanda birlesmeleri mumkun olmayan kimselerin birbirlerinden rivayet ettikleri sahih haberlere tabi olan selef alimler olduğu halde, beyinlerine ve kemiklerine kadar islemis bidatları, goguslerindeki kinleri ve kalplerinin tiksinti ile sikismasi sonucu, kibirlenerek peygamberlerin sunnetine ve onu yasayan sunnet ehline dusmanlik gosterene, dinde samimi olan acemi bu batil uzere, cevrelerine toplayarak gururlananlara reddiyedir.
2.Nebi sallallahu aleyhi ve sellem soyle dedi: “Ummetimden bir topluluk hak uzere daim olur. Onlara ne terk edenler ne de muhalefet edenler zarar veremezler.” Bu Allah Rasulu sallallahu aleyhi ve sellem ‘in sunnetlerinin hepsinde, olulere hayati vermek icin, doğru bir niyyet uzere iradeden (istemekten) ve tesvikten sonra, onda bazi taksir (kisaltma-ihmalkarlik) de olsa, insanların uzerine takdir edilerek, Allah Rasulu sallallahu aleyhi ve sellem’de ki en guzel ornek icin, onları ayaga kaldırmak icin, Allah Rasulu sallallahu aleyhi ve sellem’in fiillerinden kesin kararsiz, hatta Allah Rasulu sallallahu aleyhi ve sellem’in emrettiği isi veya nehyettiğinin terkini azmetse bile, bunu yapsa bile, bu ebediyen gecerlidir.Zira Allah azze ve celle kukuna emretmis ve O’na taati farzkılmis ve O’na ittibayi vacibkılmistir.Onların Allah Rasulu sallallahu aleyhi ve sellem’e ittibasini ve taatini kendisine itaatkıldi.Guc, kuvvet ve azamet sahibi olan Allah soyle buyuruyor:”Rasul size neyi vermisse onu alin.Size neyi de nehyetmisse ondan da skinin."”(Hasr Suresi:7).
3.Allah (azze ve celle) soyle buyuruyor: ”Kim Rasule itaat ederse muhakkak ki Allah’a itaat etmistir”.(Nisa Suresi:80)
4.Allah (azze ve celle) soyle buyuruyor:”Hayir Rabbina yemin olsun ki onlar aralarında cekistikleri seyler hakkinda seni hakem tayin edip,sonrada verdiğin hukumden dolayi,iclerinde hicbir sikinti duymadan tam bir teslimiyet gostermedikce iman etmis olmazlar.(Nisa Suresi:65)
5.“Allahin emrine muhalefet edenler,baslarına bir belanin gelmesinden yahut aci bir azaba ugramaktan sakinsinlar.”(Nur Suresi: 63)
6.“Allahi cokca zikredenler, Allahi ve kiyamet gununu arzu edenler,sizin icin Allah Rasulunde en guzel ornekler vardir.”(Ahzab Suresi: 21)
7. Allah oyle bir kula rahmet etmistir ki, o kul Allah Rasulu (sa)e ittiba icin Allah’dan yardim istemistir.O’nun sozlerini tam olarak anlatmak icin (teblig icin) ve Allahu tealaya nefsinin serrinden O’na siğinmistir. “Kim benim hidayetime uyarsa, ne sapıtır ne de bedbaht olur” (Taha Suresi:123) Allahu Teala’nin bu sözü icin O’nun hidayetini aralar.
8. Bize Ismail b. Uveys haber verdi. Bana Abdurrahman b. Ebiz-Zinad, Musa b. Ukbe’den, O’da Abdullah b.el-Fadl el-HAsımi’den, O’da Abdurrahman b. Hurmuz el E’rac’ dan, O’da Ubeydullah b. Ebi Rafi’, Ali b. Ebi Talib’den bildirdi. Muhakkak ki Allah Rasulu (s.a.v) namaz icin tekbir getirdiğinde ellerini omuz hizasina kaldırırdı, ruku etmek istediğinde ve kafasını rukudan kaldırdıığında ve iki rekattan sonra ayaga kalktığında (birinci tesehhudden) aynini yapardi. (Ahmed musnedinde (717) Ibn Huzeyme (1:294) Ebu Davud (744) Tirmizi (3423)Ibnu Mace(864) Tahavi: “Serhi Meanil- Esar”da(3:137)Darekutni (1:287)Beyhaki Suneninde (2:74) ve Ma’rifetis-Sunende (2:414) hepside Ebiz-Zinad tariki ile
9. Buhari dedi ki: Ve yine Nebi (s.a.v)’in ashabindan 17 kisiden rivayet olunmustur ki; muhakkak ki onlar, rukuya giderlerken ellerini kaldıriyorlardi . Bunlar :Ebu Katade el- _Ensari, Ebu Useyd es- Saidi el- Bedri, Muhammed b. Mesleme el-Bedri, Sehl b. Said es- Saidi, Abdullah bin Umer b. el- Hattab, Abdullah b. Abbas b. Abdulmuttalip el-HAsımi, Allah Rasulu (s.a.v)’in hadimi (hizmetkari) Enes bin Malik, Ebu Hureyre ed-Devsi, Abdullah bin Amr b. As, Abdullah b. ez- Zubeyr b. el Avvam el-Kuresi, Vail b. Hucr el- Hadrami, Malik b.el-Huveyris, Ebu Musa el-Esari, Ebu Humeyd es- Saidi, Ali b. Ebi Talib, Ummud- Derda,Allah hepsinden razi olsun. [Ayni (rahimehullah) Buhari (rahimehullah)’in bu sözünu ”Umde”de nakletmistir.(5-272) Ve orada on dokuz kisi zikretmistir.
10. Hasen ve Humeyd b. Hilal dedi ki; Allah Rasulu (s.a.v)’ in ashabi (namazda) ellerini kaldıriyorlardi.
11. Nebi (s.a.v)’ in ashabindan hic kimse bunun disinda olmamistir.Ve hiç bir ilim ehli katinda Nebi (s.a.v)’ in namazda el kaldırmadıgi sabit olmamistir.
12. Yine Nebi (s.a.v)’ in ashabinin bir cogundan biraz once vasfedilenler rivayet olunmustur.
13. Ve yine Mekke alimlerinin bir coğundan, Hicaz, Irak , Şam, Basra, Yemen ve Horasan ehlinden rivayet olunmustur. Bunlardan baziları sunlardir : Said b. Cubeyr, A’ta b. Ebi Rabah, Mucahid, El- Kasım b. Muhammed, Salim b. Abdullah b. Umer b. el- Hattab, Umer b. Abdulaziz, En- Numan b. Ebi Ayyas, el-Hasen, Ibnu Sirin, Tavus, Mekhul, Abdullah b. Dinar, Nafi, Ubeydullah b. Umer, el- Hasen b. Muslim, Kays b. Said ve bir cokları.
14. Yine Ummu d- Derda’dan ellerini kaldırdıığı rivayet olunmustur.
15. Abdullah b. el- Mubarek ve onun ashabi namazda ellerini kaldırırırlardı.Ali b. Hasen, Abdullah b. Usman, Yahya, Buhara ehlinin muhaddisleri, onlardan Isa b. Musa, Ka’b b. Said, Muhammed b. Selam, Abdullah b. Muhammed el- Mesnedi ve burada sayılmayanlar bunlardandır.
16. Abdullah b. ez Zubeyr, Ali b. Abdullah, Yahya b. Main, Ahmed b. Hanbel, Ishak b. Ibrahim, bu alimler soylenilen hadisleri Allah Rasulu (s.a.v)’den isbat ediyorlar ve hak olarak rivayet ediyorlar. Bu isimler zamanlarının ilim ehli olan alimleridir.
17.Yine Abdullah b. Umer b. el-Hattab`dan rivayet olunmustur.
18 .Ali b. Abdullah bize haber verdi. Bana Sufyan bildirdi.Ez-Zubeyr, Salim b. Abdullah’dan O’da babasından bana bildirdi.Dediki:Nebi (s.a.v)’i tekbir getirirken,ruku ederken ve rukudan kafasını kaldırirken ellerini kaldırdığını gördüm.Bunu iki secde arasinda yapmiyordu.
19. Ali b. Abdullah (zamaninin en alimi idi) dedi ki: Zuhri, Salim’den O’da babasından bildirdiğine göre; namazda elleri kaldırmak muslumanlar uzerine haktir.
20. Bize Musedded bildirdi.Bize Yahya b. Said bildirdi.Bize Abdulhamid b. Ca’fer bildirdi.Bize Muhammed b. Amr bildirdi ve dedi ki:Allah Rasulu (s.a.v)’ in on sahabesinden Ebu Humeyd’e sahitlik ettim.Onlardan biri olan Ebu Katade b. Rabiy soyle diyordu: “Ben Allah Rasulu (s.a.v)’in namazını en iyi bilenizim.Dediler ki: Nasil?Allah’a yemin olsun ki O’na sohbet olarak (arkadas olarak ) ne sen bizden daha oncesin, ne de bizden O’na daha cok tabi olmaktasın?Dedi ki:Bilakis O’nu gözlemledim (seyrettim).Dediler ki:Soyle o zaman.Dedi ki:Namaza durduğun zaman, ruku ettiğinde, rukudan kafasını kaldırdıığında ve iki rekattan sonra (birinci tesehhud) ellerini kaldırırdı. [Ibnu Ebi Seybe Musannef’inde (1/225) Ebu Davud (730) Tirmizi (304) Ibnu Mace (862) Darimi (136300 Ibnul-Carud(192-193) Tahavi “Serhu Meanil-Esar “da (1-195) Ibnu Huzeyme(1-297)Ibnu Hibban (1865-1867-1876)
21. Buhari rahimehullah dedi ki:Ebu Asım’a, Abdulhamid b. Ca’fer hadisini sordum tanıdı (tasdikledi). [Ebu Asım Buharinin rahimehullah en buyuk seyhlerinden bir tanesidir,]
22. Bana Abdullah b. Muhammed bildirdi.O’ndan Abdulhamid b. Cafer bize bildirdi.Bize Muhammed b. Amr b. Ata bildirdi.Dedi ki: Ebu Huney’de sahitlik ettim Allah Resulu (s.a.v)’in on sahabesinden biri olan Ebu Katade b. Ribiy dedi ki: Ben Allah Rasulu (s.a.v)’in namazını sizden en iyi bilenizim. Aynini zikretti Hepsi doğru soyledin dediler.
23. Bize Abdullah b. Muhammed haber verdi. Bize Abdulmelik b. Amr bildirdi. Fuleyh b. Suleyman bildirdi. Bana Abbas b. Sehl bildirdi ve dedi ki: Ebu Humeyd, Ebu Useyd, Sehl b. Sa’d ve Muhammed b. Mesleme bir araya geldiler ve Allah Rasulu (s.a.v)’in namazını zikrettiler. Ebu Humeyd dedi ki: Ben icinizde Allah Resulu (s.a.v)’in namazını en iyi bileninizim. Kalktı, tekbir getirdi ve ellerini kaldırdıı,ruku icin tekbir getirdiğinde ellerini kaldırdıı sonra ruku etti ve ellerini dizlerinin uzerine koydu.
24. Bize Ubeyd b. Yeis bildirdi. Bize Yunus b. Bukeyr bildirdi.Bize Ibnu Ishak el-Abbas b. Sehl es-Saidi’den haber verdi ve dedi ki: Carsida Ebu Katade, Ebu Useyd ve Ebu Humeyd ile birlikte idim ve hepside diyorlardi ki:Ben Allah Rasulu (s.a.v)’in namazını en iyi bileninizim. Onlardan birisi icin dendi ki: Namazkıl. Tekbir getirdi sonra okudu, sonra tekbir getirdi ve ellerini kaldırdıı.Dediler ki:Allah Rssulu (s.a.v)’in namazına isabet ettin.
25. Bize Ebul-Velid Hisam b. Abdulmelik ve Suleyman b. Harb bildirdi ve dediler ki: Bize Şu’be, Katede’den, O’ da Nasr b. Asım’dan, O’da Malik b. el-Huveyris’den haber verdi dedi ki: Allah Rasulu (s.a.v) tekbir getirdiğinde, ruku ettiğinde ve rukudan kafasını kaldırdığında ellerini kaldırırdı.
26. Bize Muhammed b. Abdullah b. Havs bildirdi. Bize Abdulvahhab bildirdi. Bize Humeyd, Enes (r.a)’dan bildirdi ve dedi ki: Allah Rasulu (s.a.v) rukuya giderken ellerini kaldırırdı.
27. Bize Ismail b. Ebu Uveys bildirdi. Bize Ibnu Ebiz-Zinad, Musa b. Ukbe’den, O da Abdullah b. Fadl’dan, O’da Abdurrahman b. Hurmuz el- E’rac’dan, O’da Ubeydullah b. Ebi Rafi’den, O da Ali b. Ebi Talib (r.a)’dan bildirdi ve dedi ki: Allah Rasulu (s.a.v) farz namaz icin kalktığıi zaman, tekbir getirdiğinde, ruku etmek istediğinde, rukudan kafasını kaldırdıığında (rukudan doğrulduğunda) ellerini omuzları hizasina kadar kaldırırdı.Namazında ayakta iken ellerini kaldırmazdı.Iki secdeden sonra ayaga kalkarken (birinci tesehhudden sonra) tekbir getirdiğinde ellerini kaldırırdı.
28. Bize Ebu Nuaym el-Fadl b.Dukeyn bildirdi. Bize Kays b. Suleym el Anberiy bildirdi ve dedi ki: Algame b. Vail b. Hucr’u işittim.O soyle dedi:Bana babam bildirdi ve dedi ki: Allah Rasulu (s.a.v) ile beraber namaz kıldım. Namazını açtığında tekbir getirdi ve ellerini kaldırdıı.Rukuya giderken ve rukudan kalkarken yine ellerini kaldırdıı.
29. Buhari (rahimehullah) dedi ki :Ebu Bekr en-Nuhasli, Asım b. Kuleyb’den, O’da babasından rivayet etti. Ali (r.a) birinci tekbirde ellerini kaldırdıı. Baskada yapmadı.
30.Kuleyb hadisi ellerin kaldırılmasını savunmamasıyla birlikte Ubeydullah hadisi daha sahihtir. Buradaki sahid Ubeydullah hadisidir.

31. Iki kisi, bir muhaddisden (hadisciden) rivayet etseler ve o ikisinden biri dese ki: Onu yaparken gördüm. Digeri de dese ki: Yaparken görmedim. Onu yaparken gördüm diyen sahid olandır. Yapmadı diyenin sözü ise sahid degildir, çünkü o fiili yaptığını savunmaz.

31. Abdullah b. ez-Zubeyr’in soyledigi gibi iki sahid vardir ki o ikisi bir şahsın digerine onun rızası ile bin dirhem verdiğine sahidlik ederler. Baskaları ise bunun rızasız olduğuna sahidlik ederler. Bu olayda onun rızasıyla verdiğine dair sahidlik eden, o iki sahidin sözüyle hukmedilir.Bilal (r.a) dedi ki:Allah Rasulu (s.a.v)’in Kabe’de namaz kıldığını gördüm.El-Fadl b. Abbas ise namaz Kılmadığını soylemistir.Insanlar Bilal’in sözünu aldılar.Çünkü O (r.a) bu olaya sahitlik etmistir.Kılmadı diyenin sözüne ise iltifat etmediler.

32. Abdurrahman b . Mehdiy dedi ki: Es-Sevri’ye, en-Nuhesli’nin Asım b.Kuleyb’den rivayet ettiği hadisi zikrettim, inkar etti.

33.Bize Abdullah b. Yusuf bildirdi.Bize Malik, Ibnu Sihab’dan, O’da babasından bize bildirdi: Allah Rasulu (s.a.v) namazını açtığında (ihram tekbirinde) ruku icin tekbir getirdiğinde, rukudan doğrulduğunda ellerini omuzları hizasina kadar kaldırdıı.Bunu secdelerinde yapmazdı.

34.Bize Eyyub b. Suleyman haber verdi.Bize Ebu Bekr b. Ebi Uveys, Suleyman b. Bilal’den, O’da el-Ala’dan bildirdi.O, Salim b. Abdullah’ ı işitti.O’nun babası secdeden kalkarken ve kalkmak istediğinde ellerini kaldırırdı. [(Bunun manası rukudan kalktığında,secdeden degil.Ikinci cumlenin manası ise tesehhudden kalktıktan sonradır)]

35.Bize Abdullah b. Salih bildirdi.Bize el-Leys bildirdi.Bana Nafi haber verdi.Abdullah b. Umer namaza basladığında, ruku ettiğinde, rukudan doğrulduğunda ve iki secdeden kalktığında (birinci tesehhudden sonra) tekbir getirir ve ellerini kaldırırdı.

36.Bize el-Humeydi bildirdi.Bize el-Velid b. Muslim bildirdi ve dedi ki:Zeyd b. Vagid’I, Nafi’den bahsederken duydum.Ibnu Umer (r.a) bir adamın, ruku ederken ve rukudan sonra ellerini kaldırmadığını görürse onu taslardı.

37.Buhari (rahimehullah) dedi ki:Ebu Bekr b. Ayyas, Husayn’dan, O’da Mucahid’den rivayet olunur ki: Muhakkak ki O, Ibnu Umer’i birinci tekbirden baska ellerini kaldırdıığıni görmedi. Ilim ehlinden rivayet olunmustur ki muhakkakki O, Ibnu Umer’den bir sey ezberlememistir.Ancak Ibnu Umer yanilmistir.Tipki birinin namazın bir seyinde yanildigi gibi.Aynen Umer (r.a)’nun namazda okumayi unuttuğuna benzer.Yine Muhammed (s.a.v)’in ashabinin namazda bazen ikinci ve ucuncu rekatta selam verip yanildikları gibi.Ibnu Umer (r.a)’nun namazda ellerini kaldırmayani tasladığını görmez misin?Nasil olurda Ibnu Umer kendisinden gayrisina emrettiği bir seyi kendisi terkeder? Muhakkak ki O, Nebi (s.a.v)’i o fiili yaparken görmustur

38.Buhari (rahimehullah) dedi ki:Yahya b. Mai’n dedi ki:Ebu Bekr’in, Husayn’dan rivayet ettiği hadisde, muhakkak ki O vehmetmistir.Onun asli yoktur.

39.Bize Muhammed b. Yusuf bildirdi.Bize Abdule’la b. Mushir bildirdi.Bize Abdullah b. el-A’la b.Zubr bildirdi.Bize Amr b. el-Muhacir bildirdi ve dedi ki:Abdullah b. Amr, benden Umer b. Abdulaziz’in yanina girmek icin izin istememi taleb etti.O’nun yanina girmesi icin izin istedim.O’nun kardesini celd eden (sopalayan) dedi ki:Biz bunu, O’nu edeplendirmek icin yapiyoruz.Ve biz o zaman delikanlilar idik.O’na izin verilmedi. [Ibnu Abdilber “Temhid” adli eserinde soyle dedi (9-219) :Umer b. Abdulaziz dedi ki:”Biz Medinede namazda ellerini kaldırmayanları edeplendiriyorduk”]

40.Buhari (rh) dedi ki: Zaide (Ibnu Kudame es-Sekafi Ebus-Salt el-Kufi) selefi ornek alarak,ehli sunnetten baskasina konusmazdı.

41.Belh ehlinden murcie olan bir topluluk, Sam’da bulunan Muhammed b. Yusuf’a geldiler. Muhammed onların katindan cikartilmalarıni istedi.Ta ki bundan (murcielikten) tevbe etsinler. Onlarda tevbe ettiler ve geri donduler. [Muhammed b. Yusuf, Buhari(rahimehullah)’in seyhlerinden birisidir.]

42. Muhakkak ki biz baska ilim ehlini, hilaf ehlini tovbeye davet ettiklerini gördük.Ya tevbe ederler di, aksi takdirde meclislerinden onları cikartirlardi.

43. Abdullah b. ez-Zubeyr, Suleyman b. Harb’le Mekke kadisi iken rey ehlini hecr etmesi (mani olmasi ) icin konustu.Suleyman onlara mani oldu. Ta ki Suleyman oradan cikincaya kadar hicbir rey ehli fetva vermeye cesaret edemedi. [Abdullah ve Suleyman, ikiside Buhari (rahimehullah)’ in seyhlerindendir.]

44. Bize Muhammed b. Ismail bildirdi. Bize Serik, Leys’den, O’da Ata’ dan bildirdi. Dedi ki: Ibnu Abbas’I, ibnuz-Zubeyr’I, Ebu Said’i ve Cabir’i namazı actiklarında (iftitah tekbirinde) ve ruku ettiklerinde ellerini kaldırirken gördüm.

45.Bize Muhammed b. es-Salt bildirdi. Bize Ebu Sihab Abdurabbihi Muhammed b. Ishak’dan, O’da Abdurrahman el- Erac’dan oda Ebu Hureyre’den bildirdi. Muhakkakki O, tekbir getirdiğinde (iftitah tekbirinde) ruku ettiğinde ve rukudan doğrulduğunda ellerini kaldırırdı.

46. Bize Musedded bildirdi.Bize Abdulvahid b. Ziyad, Asım b. el-Ehval’dan bildirdi.Dedi ki:Enes b. Malik (r.a)’yu namazını acarken tekbir esnasinda , her ruku ettiğinde ve rukudan doğrulduğunda ellerini kaldırirken gördüm.

47.Bize Musedded bildirdi.Bize Huseym , Ebu Hamza’dan bildirdi ve dedi ki:Ibnu Abbas’i tekbir getirdiğinde (iftitah tekbiri) ve rukudan doğrulduğunda ellerini kaldırirken gördüm.

48.Bize Suleyman b. Harb bildirdi.Bize Yezid b. Ibrahim, Kays b. Sa’d’dan, O’da Ata’dan bildirdi:Dedi ki: Ebu Hureyre (r.a) ile birlikte namazkıldım.Iftitah tekbirinde ve ruku ettiğinde ellerini kaldıriyordu.

49.Bize Musedded bildirdi.Bize Halid bildirdi.Bize Husayn, Amr b. Murra’dan bildirdi.Dedi ki:Hadramevt mescidine girdim.Alkame b. Vail babasından konusuyordu.Dedi ki: Nebi (s.a.v) rukudan once ve sonra ellerini kaldıriyordu.

50.Bize Hattab b. Usman, Ismail’den, O’da Abdurabbihi b. Suleyman b. Umeyr’den bildirdi.Dedi ki:Ummud-Derda’yi namazkılarken gördüm.Namazda ellerini omuzları hizasina kadar kaldıriyordu.

51.Bize Muhammed b. Mukatil bildirdi.Bize Abdullah b. el-Mubarek bildirdi.Bize Ismail haber verdi.Bana Abdurabbihi b.Suleyman b. Umeyr bildirdi.Dedi ki:Ummud-Derda’yi namazda, iftitah tekbirinde ve ruku ettiğinde ellerini omuzları hizasina kadar kaldırirken gördüm.”Semiallahulimenhamideh”dediğinde ellerini kaldırdıı ve “Rabbenavelekelhamd”dedi.

52.Buhari (rahimehullah) dedi ki:Nebi (s.a.v)’in ashabinin bazi kadinları; onlar namazda ellerini kaldırdııklarında bunlardan cok daha iyi biliyorlardi.

53. Bize Ishak b. Ibrahim el-Hanzali bildirdi.Bize Muhammed b. Fudayl, Asım b. Kuleyb’den, O’da Muharib b.Desar’dan bildirdi.Dedi ki:Ibnu Umer’i rukuda ellerini kaldırirken gördüm.O’na bunu sordum.Dedi ki:Rasulullah (s.a.v) iki rekattan kalktığında (birinci tesehhudden sonra) tekbir getirdi ve ellerini kaldırdıı.

54. Bize Muslim b. Ibrahim bildirdi.Bize Su’be bildirdi.Bize Asım b. Kuleyb, babasından, O’da Vail b. Hucr el-Hadrami (rahimehullah)’dan bildirdi.Muhakkak ki O, Allah Rasulu (s.a.v) ile beraber namazkıldi. Tekbir getirdiğinde ve ruku etmek istediğinde ellerini kaldırırdı.

55. Buhari (rahimehullah) dedi ki:Umer b.el-Hattab, Nebi (s.a.v)’den;

56.Cabir b. Abdullah, Nebi (s.a.v)’den;

57.Ebu Hureyre, Nebi (s.a.v)’den;

58.Ubeyd b. Umeyr, babasından , O’da Nebi (s.a.v)’den;

59.Ibnu Abbas, Nebi (s.a.v)’den;

60.Ebu Musa, Nebi (s.a.v)’den rivayet olunur ki Peygamberimiz (s.a.v), ruku ederken ve rukudan doğrulurken ellerini kaldırırdı.

61Buhari (rahimehullah) dedi ki:Anlayan icin zikrettiklerimiz yeterlidir insaallahu teala. [Buhari (rahimehullah) sanki burada baska hadislere de isaret etmektedir.Namazda elleri kaldırma hakkindaki rivayetlerde 26 sahabe ismi zikredilmistir.]

62.Bize Muhammed b. Mukatil bildirdi.Bize Abdullah, Ibnu Cureyc’den (okuyarak) bildirdi.Dedi ki:O, Tavus’un, namazda elleri kaldırma hakkinda sorulduğunu işitti.Dedi ki: Abdullah’I, Abdullah’i ve Abdullah’i ellerini kaldırirken gördüm.Abdullah b.Umer, Abdullah b. Abbas ve Abdullah b. ez-Zubeyr.Taus dedi ki:Birinci tekbirde eller, diger tekbirlere nazaran daha yuksege kaldırılir.A’ta’ya dedim ki:Birinci tekbirde eller diger tekbirlere nazaran daha yuksege kaldırılir; bu soz size ulasti mi (bildirildi mi)?Dedi ki:Hayir.

63.Buhari (rahimehullah) dedi ki:Mucahid’in, Ibnu Umer’in ellerini kaldırmadıgi hadisi tahakkuk etse bile;Taus, Salim, Nafi’, Muharib b. Dessar, Ibnuz-Zubeyr hadislerinde O’nu ellerini kaldırirken görmeleri daha evladır.Çünkü Ibnu Umer’in Allah Rasulu (s.a.v)’den hadisi,ehli ilmin, Mekke, Medine, Yemen ve Irak ehlinin “ellerini kaldırdıı”rivayetine muhalefet etmez.

64. Hatta Museddid bana bildirdi ve dedi ki:Bize Yezid b. Zurey’, Said’den, O’da Katade’den, O’da el-Hasen’den bildirdi ve dedi ki:Nebi (s.a.v)’in ashabi ruku ettiklerinde ve rukudan doğrulduklarında, ellerini sanki bir pervane gibi kaldıriyorlardi.

65. Bize Musa b. Ismail bildirdi.Bize Ebu Hilal, Humeyd b. Hilal’den bildirdi.Dedi ki:Nebi (s.a.v)’in ashabi namazkılarlarken, elleri kulaklarının onunde sanki bir pervane gibi olurdu.

66. Buhari (rahimehullah) dedi ki:El-Hasen ve Humeyd b. Hilal, Nebi (s.a.v)’in ashabindan hicbirini bundan istisna etmediler.

67. Bize Muhammed b. Mukatil bildirdi.Bize Abdullah haber verdi.Bize Zaide b. Kudame haber verdi.Bize Asım b. Kuleyb el-Curmi bildirdi.Vail b. Hucr O’na haber verdi.Dedi ki:Allah Rasulu (s.a.v) in nasil namazkıldiğina bakacagim, dedim.Dedi ki:O’nu (s.a.v) izledim.Kalktı, tekbir getirdiğinde, ruku etmek istediğinde ve rukudan doğrulduğunda ellerini kaldırdıı.Bir muddet sonra onlara reddiye vermek icin geri geldim.Hacimli ve cussseli elbiselerinin altindan elleri hareket ediyordu.

68. Buhari (rahimehullah) dedi ki:Vail, Nebi (s.a.v)’in ashabindan, O’nunla namazkılan hic kimseyi, O’nun ellerini kaldırmadığını mustesnaKılmadı. [Yani Nebi (s.a.v) ile beraber namazkılan her sahabi, O’nun (s.a.v) namazda ellerini kaldırdığını haber vermistir]

69. Buhari (rahimehullah) dedi ki:Sufyan’dan, O’da Asım b. Kuleyb’den, O’da Abdurrahman b. el-Esved’den, O’da Algame’den rivayet olunur ki:O soyle dedi:Ibnu Mesud dedi ki:Size Allah Rasulu (s.a.v)’in namazınıkılayim mi? Namazkıldi ve bir kereden baska ellerini kaldırmadı. [Nesai (2-195). Ebu Davud (748).Tirmizi (1-220)]

70. Ahmed b. Hanbel, Yahya b. Adem’den dedi ki:Abdullah b. Idris’in Asım’dan, O’nunda Kuleyb’den kitabina baktim.Orada “sonra tekrar donmedi” ibaresi yoktu.

71. Bu en sahih olanidir. Çünkü kitab, ilim ehli katinda daha cok korunmustur. Çünkü bir adam, belki birseyle konusur, sonra kitaba doner, o konustuğu kitabda olduğu gibidir.

72. Bize el-Hasen b. er-Rabi bildirdi. Bize Ibnu Idris, Asım b. Kuleyb’den, O’da Abdurrahman b. el-Esved’den bildirdi. Bize Alkame bildirdi. Abdullah (r.a) dedi ki: Bize Allah Rasulu (s.a.v) namazı ogretti. Namaz icin kalktı, tekbir getirdi ve ellerini kaldırdıı. Sonra ruku etti ve ellerini ust uste iki dizinin arasina koydu . Bu olay Sad’e bildirildi ve dedi ki: Kardesim doğru soyledi.Biz bunu Islamin basinda yapardik. Sonra bununla emrolunduk.

73. Buhari (rahimehullah) dedi ki: Bu nazar ehli katinda Abdullah b. Mesud hadisinden mahfuzdur.

74. Bize el-Humeydi bildirdi.Bize Sufyan, Yezid b. Ebu Ziyad’dan bildirdi.Iste burada Ibnu Ebi Leyla’dan , O’da el-Bera’dan bildirdi.Muhakkak ki Nebi (s.a.v) tekbir getirdiğinde ellerini kaldıriyordu. Sufyan dedi ki:Seyh tekbir getirdiğinde ona ogretin ki:”Sonra donmedi” [Ve dedi ki :Sonra donmedi.] [Yezid b. Ebu Ziyad’in elleri kaldırmada soyledigi “sonra donmedi” sözü sahih degildir.(Ahmed b. Amr el- Bezzar’in sözü.)Ibnu Abdilber’de zayifladi ve dedi ki:”Namazda birinci tekbirden baska ellerini kaldırmadı” sözünu kim soylerse bu, ehli hadisin cemisinin katinda hatadır.[(“Temhid”(9-220)]]

75. Buhari (rahimehullah) dedi ki:Ve yine el-Hafiz, Yezid b. Ebu Ziyad’dan onu, eskiden isitenlerden es-Sevri, Şu’be ve Zuheyr’in “sonra donmedi”ibaresinin olmadığını rivayet etmistir.

76. Bize Muhammed b. Yusuf bildirdi. Bize Sufyan Yezid b. Ebi Ziyad’dan , O’da Ibnu Ebi Leyla’dan , O’da el-Berau (rahimehullah)’dan bildirdi.Dedi ki: Nebi (s.a.v) tekbir getirdiğinde ellerini omuzları hizasina kadar kaldırırdı.

77. Buhari (rahimehullah) dedi ki: Veki’, Ibnu Ebi Leyla’dan , O’da kardesi Isa ve el-Hakem b. Uteybe’den , O’da Ibnu Ebi Leyla’dan , O’da el-Berau (ra)’dan rivayet etti.Dedi ki: Nebi (s.a.v)’i iftitah tekbirinden baska ellerini kaldırdıığıni görmedim.

78. Buhari (rahimehullah) dedi ki: Ibnu Ebi Leyla bunu hifzindan rivayet etmistir.Ancak kim ki Ibnu Ebi Leyla’nin kitabindan (yazdiklarından) konusursa (bildirirse) muhakkak ki o , Ibnu Ebi Leyla’dan, O’da Yezid’den bildirdi.Ve hadis Yezid’in telkin etmesine (talimat-emir) doner.Ve korunmus olan ise (sahih olan) ; es-Sevri’nin , Su’be’nin ve Ibnu Uyeyne’nin eskiden O’ndan rivayet ettikleridir. [Ebu Davud 77 numarali hadisi kitabinda rivayet etmis ve (752) “Bu hadis sahih degildir” demistir.]

79. Buhari (rahimehullah) dedi ki: Ancak Veki’nin, el-E’mes’den , O’nunda el-Museyyib b. Rafi’den , O’nunda Temim b. Tarafe’den , O’nunda Temim b. Tarafe’den , O’nunda Cabir b. Semure hadisi ile bazi bilmeyenlerin ihticac edip dedikleri gibi: Biz namazlarımizda ellerimizi kaldıriyor olduğumuz halde yanimiza Nebi (s.a.v) geldi ve dedi ki: “Sizlere ne oluyorda ellerinizi inatci atin kuyruğu gibi kaldıriyor göruyorum.Namazda sakin olun.” Bu yapilanlar tesehhudde idi, kiyamda degil.Baziları bazilarına selam veriyorlardi.Nebi (s.a.v) tesehhudde elleri kaldırmayi nehyetti (yasakladi). Ilimden nasibi olmayanların yaptiği gibi ; bunun benzer rivayetlerle ihticac edilmez.Bu bilinendir , meshurdur ve onda ihtilaf yoktur. [Muslim (1-322) Ebu Avane (2-85) Muhaddislerin cogunluğu bu hadisi “Selam ve Tesehhud Babları”nda rivayet etmislerdir.]

80. Onların dedikleri gibi olsaydi , birinci tekbirde ve bayram namazının tekbirlerinde elleri kaldırmak nehyedilmis olurdu. Çünkü o, hic bir el kaldırmayi istisna etmemistir.Ebu Nuaym’in , Misar’dan , O’nunda Ubeydullah b. el-Kibdiyye hadisi onu beyan ediyor.O soyle dedi : Cabir b. Semura’yi soyle derken işittim :Nebi (s.a.v)’in arkasinda namazkıldigimizda soyle derdik :Esselamu Aleykum , Esselamu Aleykum. Mısmar eliyle isaret etti.Bunun uzerine Nebi (s.a.v) dedi ki : “Bunlara ne oluyor da elleriyle, inatci atin kuyruğu gibi isaret ediyorlar.Onlardan birinin elini baldırina koyup , sonra kardesine sağindan ve solundan selam vermesi yeterlidir.

81. Buhari (rahimehullah) dedi ki: Bir kisi Rasulullah (s.a.v)’in demedığını tevil etmesin veya yalanlar uydurmaktan sakinsin. Allahu Azze ve Celle soyle buyuruyor :”O’nun emrine muhalefet edenler elim bir azabin veya bir fitnenin isabet etmesinden sakinsinlar.’(Nur Suresi :63)

82. Bize Muhammed b. Yusuf bildirdi.Bize Sufyan Abdulmelik’den bildirdi.O soyle dedi :Said b. Cubeyr’e namazda elleri kaldırma meselesini sordum.Dedi ki: O oyle bir seydir ki; onunla namazını guzellestirirsin.

83. Bize Muhammed haber verdi.Bize Abdurrezzak haber verdi . Bize Ibnu Cureyc haber verdi. Bana Nafi haber verdi. Ibnu Umer (r.a) iftitah tekbirinde, ruku ettiğinde , “Semiallahulimenhamideh”deyip rukudan doğrulduğunda ve dimdik olduğunda ellerini kaldırırdı.Nafi’ye dedim ki: Ibnu Umer, birinciyi digerlerinden daha yuksek mi kaldırırdı? Dedi ki: Hayir.

84. Ebu Abdullah dedi ki : Ehli nazar katinda , bizim idrak ettiğimiz, Hicaz, Irak ehlinden ki onlardan olan Abdullah b. ez Zubeyr , Ali b. Abdullah b. Cafer , Yahya b. Main , Ahmed b. Hanbel ve Ishak b. Raheveyh, -bunlar zamanlarının ilim ehlidir,- bizim bildigimiz onlardan hic birinin katinda ne Nebi (s.a.v)‘in ne de ashabinin ellerini kaldırmadıkları sabit olmamistir.

85. Bize Muhammed b. Mukatil bildirdi.Bize Abdullah bildirdi. Bize Hisam, el-Hasen’den , O’da Ibnu Sirin’den haber verdi.O ikisi diyorlardi ki: Sizden biriniz namaza basladığında , iftitah tekbirinde ve rukudan doğrulduğunda ellerini kaldırsin. Ibnu Sirin diyordu ki: Elleri kaldırmak namazın tamamindandır.

86. Bize Ebu Nuaym bildirdi.Bize Suayb, ez-Zuhri’den O’da Salim b. Abdullah’dan bildirdi.Abdullah b. Umer dedi ki: Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem )’I namazını iftitah tekbiriyle açtığında ,”Allahu Ekber” derken ellerini omuzları hizasina kadar kaldırirken gördüm. Ruku icin tekbir getirdiğinde , “Semiallahulimen hamideh’ dediğinde yine aynini yapti ve “Rabbenavelekelhamd” dedi.Secde ederken ve secdeden doğrulurken bunu yapmadı.

87. Buhari (rahimehullah) dedi ki: Ibnul-Mubarek namazda ellerini kaldırırdı.Ki O, bildigimiz kadariyla zamaninin en büyük alimiydi.Velev ki o kisi selefden bihaber olsa bile; Rasule, Sahabeye ve Tabiine uymasi bakimindan Ibnu-Mubarekle iktifa ederdi. Bilmeyenin sözüyle bunu isbata calismasından bu, daha evla olurdu .Ne acaibtir ki onlardan birinin, “ Ibnu Umer, Rasulullah (s.a.v) zamaninda kucuktu” demesi.Muhakkak ki Nebi (s.a.v) Ibnu Umer (r.a)’nun doğruluğuna sahitlik etmistir.

88. Bize Yahya b. Suleyman bildirdi.Bize Ibnu Vehb, Yunus’dan, O’da Ibnu Sihab’dan , O’da Salim b. Abdullah’dan, O’da babasından , O’da Hafsa’dan bildirdi: Rasulullah (s.a.v) dedi ki:” Muhakkak ki Ibnu Umer salih bir adamdir.”

89. Bize Ali b. Abdullah bildirdi. Bize Sufyan bildirdi.Ve dedi ki: Amr dedi ki: Ibnu Umer (radiyallahuanhu ) soyle dedi: Umer (r.a) nun musluman olduğunu hatirliyorum (Musrikler) dediler ki: Umer dinini terketti, Umer dinini terketti. El –Asi b. Vail geldi ve dedi ki: Umer dinini terketti, Umer dinini terketti. Benim O’nun komsusu olduğumu unuttu. Ve O’nu terkettiler.

90.Buhari (rahimehullah) dedi ki: Said b. el- Museyyid dedi ki: Birisi icin O’nun cennet ehli olduğuna dair sahidlik edecek olsam, Ibnu Umer (r.a) icin sahidlik ederdim.

91. Cabir b. Abdullah dedi ki : Nebi (s.a.v)’e en cok ittiba eden ve O’nun yoluna en cok bagli olan Ibnu Umer’den baskasi degildir.

92. Buhari (rahimehullah) dedi ki: Bilmeyenler, Vail b. Hucr’un Yemen krallarının ogullarından olduğunu soyleyip O’nu karaladilar.O Nebi (s.a.v)’e geldi.Nebi (s.a.v) O’na ikram etti, O’na toprak parcasi verdi ve O’nunla birlikte Muaviye b. Ebi Suftan (r.a)’yu gonderdi.

93. Bize Hafs b. Umer bildirdi.Bize Cami’ b. Matar, Alkame b. Vail’den , O’da babasından bildirdi.Nebi (s.a.v) O’na Hadramevt’de toprak parcasi verdi.

94. Buhari (rahimehullah) dedi ki: Vail kissasi ilim ehli katinda meshurdur. O’nun isinde Nebi (s.a.v) bir sey zikretmedi.Nebi (s.a.v)’e birkac defa gitmesiyle , O’na birsey vermedi.

95. Ibnu Mesud’dan , Bera’dan,Cabir’den ve Nebi (s.a.v)’den; birsey sabit olsa bile bilmeyenlerin illeti (noksanlik-hastalik) olurdu.Onlar diyorlar ki: Reislerimizin bunu almadıkları Nebi (s.a.v)’den sabit olduğunda , bu alinmis degildir.Hadisi , ancak göruslerine care olarak gostermek maksadiyla ziyadelestiriyorlar.

96. Veki’ dedi ki: Kim ki hadisi geldigi gibi taleb ederse O , sunnet sahibidir.Kim de hevasini guclendirmek icin taleb ederse O’da bidat sahibidir.

97. Yani bir insan, kendisine hadis sabit olduğunda, görusunu Nebi (s.a.v)’in hadisi doğrultusunda kullanmalidir.Sahih olmayan illetler (kusurlar- hastaliklar) ileri surulmez.[hevasini kuvvetlendirmek icin.]

98. Nebi (s.a.v)’den soyle zikredildi: “Sizden birinizin hevasi , benim getirdigime tabi olmadıkca iman etmis olmaz.”

99. Ve dedi ki: Ma’mer soyle dedi :Ilim ehli en iyi bilenlerin birincisi ve birincisidirler, bunlar ise; en iyi bilenlerin katinda sonuncusu ve sonuncusudurlar.

100. Ibnul-Mubarek (rahimehullah) soyle dedi: En-Numan b. Sabit’in (Ebu Hanife) yaninda namazkıliyordum ve ellerimi kaldırdıım. Bunun uzerine dedi ki: Ucacağindan korkmadın mi ? Dedim ki : Birincide ucmazsam ikincide ucmam.Veki’ dedi ki: Allah Ibnul-Mubarek’e rahmet etsin.Hazir cevapci birisi idi. Baskasi tereddude dustu.Bu görmeyenlerin haddi asmada mucadele etmelerine benzer.

101. Bize Abdullah b. Salih bildirdi. Bana el-Leys bildirdi.Bana Yunus, Ibnu Sihab’dan bildirdi.Bana Salim b. Abdullah haber verdi.Abdullah yani Ibnu Umer soyle dedi: Resulullah (s.a.v) namaza kalktığında ellerini omuzları hizasina kadar kaldırirken gördüm. Sonra tekbir getirdi ve rukudan doğrulduğunda da aynini yapiyor ve “Semiallahulimenhamideh”diyordu.Secdelerden doğrulduğunda kaldırmiyordu.

102. Bize Ebun-Numan bildirdi.Bize Abdulvahhab b. Ziyad es-Seybani bildirdi.Bize Muharib b. Disar bildirdi.Dedi ki: Abdullah b. Umer’i namazını açtığında, tekbir getirdığını ellerini kaldırdığını gördüm.Ruku etmek istediğinde ve rukudan doğrulduğunda ellerini kaldırdıı.

103. Bize el-Ayyas b. el-Velid bildirdi.Bize Abdule’la bildirdi.Bize Ubeydullah, Nafi’den , O’da Ibnu Umer’den bildirdi.Ibnu Umer tekbir getirdiğinde ellerini kaldırdıı.Ruku etteğinde ellerini kaldırdıı.”Semiallahulimenhamideh” dediğinde ellerini kaldırdıı.Ibnu Umer bunu Nebi (s.a.v)’e isnad ediyordu.

104. Bize Ibrahim b. el-Munzir bildirdi.Bize Ma’mer bildirdi.Bize Ibrahim b. Tahman Ebuz-Zubeyr bildirdi.O soyle dedi: Ibnu Umer’i namaza kalktığında (iftitah tekbirinde) ellerini kulaklarıni gecinceye kadar kaldırdıığıni gördüm.Rukudan basini kaldırdıığında dosdoğru dikildi ve aynini yapti.

105. Bize Abdullah b.Salih bildirdi. Bize el-Leys bildirdi.Bana Nafi’ bildirdi.Abdullah [Ibnu Umer] namaza yoneldiğinde (iftitah tekbirinde) ellerini kaldırdıı.Ruku ettiğinde, rukudan doğrulduğunda , iki secdeden kalktığında (birinci tesehhudden sonra) tekbir getirdi ve ellerini kaldırdıı.

106. Bize Mus’ab b. Ismail bildirdi.Bize Hammad b. Seleme Eyyub’dan , O’da Nafi’den , O’da Ibnu Umer’den bildirdi.Rasulullah (s.a.v) tekbir getirdiğinde , ruku ettiğinde ve rukudan doğrulduğunda ellerini kaldırdıı.

107. Bize Mus’ab b. Ismail bildirdi.Bize Hammad b. Seleme bildirdi.Bize Katade, Nasr b. Asım’dan, O’da Malik b. el-Huveyris’den haber verdi.Nebi (s.a.v) namaza girdiğinde (iftitah tekbirinde) kulağinin bir bolumune kadar ellerini kaldırdıı.Ruku ettiğinde ve rukudan doğrulduğunda aynini yapti.

108. Bize Mahmud bildirdi.[Dedi ki : Bize el-Buhari bildirdi] Ibnu Uleyye dedi ki : Bize Halid haber verdi.Ebukılabe ruku ettiğinde ve rukudan doğrulduğunda ellerini kaldırırdı.Secde ettiğinde , dizleriyle basladi.Kalktığında ellerine dayanirdi.Birinci rekatta mutmain olur, sonra kalkardi.Ve Malik b. el-Huveyris’den zikrolundu.

109. Bize Abdullah b. Muhammed haber verdi.Bize Ebu A’mir haber verdi. Bize Ibrahim b. Tahman, Ebuz-Zubeyr’den , O’da Tavus’dan bildirdi. Ibnu Abbas namaza kalktığında ellerini , kulaklarıni galebe calincaya (en ucuna) kadar kaldırdıı.Rukudan kalktığında dimdik doğruldu ve bunun aynini yapti.

110. Bize Muhammed b. Mukatil bildirdi.Bize Abdullah haber verdi. Bize Ismail haber verdi.Bana Salih b. Keysan , Abdurrahman el-E’rac’dan , O’da Ebu Hureyre’den bildirdi.O soyle dedi: Rasulullah (s.a.v) tekbir getirip namazını açtığında ve ruku ettiğinde ellerini omuzları hizasina kadar kaldırırdı.

111. Bize Ismail bildirdi.Bize Salih, Nafi’den bildirdi .Abdullah b. Umer , namaza basladığında ve rukudan doğrulduğunda ellerini omuzları hizasina kadar kaldırdıı.

112. Bize Muhammed b. Mukatil bildirdi.Bize Abdullah haber verdi Bize Ebu Aclan haber verdi ve dedi ki: En-Nu’man b.Ayyas’i soyle derken işittim: Her seyin bir zineti-susu vardir.Namazın susu ise ; tekbir getirdiğinde (iftitah tekbirinde) ruku ettiğinde ve rukudan doğrulduğunda ellerini kaldırmandır.

113. Bize Muhammed b. Mukatil bildirdi.Bize Abdullah haber verdi.Bize el-Evzai’ haber verdi.Bana Hassan b. Atiyye, el-KAsım b. el-Muheymera’dan bildirdi. O soyle dedi : Elleri kaldırmak tekbir icindir.Dedi ki: Onu egilerek selam verdigimizde rivayet etti.

114. Bize Muhammed b. Mukatil , Abdullah’dan bildirdi.Bize Serik Leys’den, O’da A’ta’dan haber verdi.O soyle dedi: Cabir b. Abdullah’i, Ebu Said el-Hudri’yi , Ibnu Abbas’I ve Ibnuz-Zubeyr’I namazlarıni actiklarında (iftitah tekbirinde) , ruku ettiklerinde ve rukudan doğrulduklarında ellerini kaldırirlarken gördüm.

115. Bize Muhammed b. Mukatil bildirdi.Bize Abdullah haber verdi.Bize Ikrime b. Ammar bildirdi.O soyle dedi:Salim b. Abdullah’I , KAsım b. Muhammed’I , A’ta’yi ve Mekhul’u namazda ruku ettiklerinde ve doğrulduklarında ellerini kaldırirlarken gördüm.

116. Cabir, Leys’den ,O’da A’ta ve Mucahid’den dedi ki: O ikisi (A’ta ve Mucahid) namazda ellerini kaldıriyorlardi.Nafi’ ve Tavus’da aynini yaparlardi.

117. Leys’den, O’nunda Ibnu Umer’den ; Said b. Cubeyr , Tavus ve O’nun ashabi ruku ettiklerinde ellerini kaldıriyorlardi.

118. Bize Musab b. Ismail bildirdi.Bize Abdulvahid [Ibnu Ziyad] bildirdi.Bize A’sim bildirdi ve dedi ki: Enes b.Malik’I , namazı açtığında, tekbir getirirken ve her ruku ettiğinde ve rukudan doğrulduğunda ellerini kaldırirken gördüm.

119. Bize Halife b. Hayyat bildirdi.Bize Yezid b. Ruzey’ bildirdi.Bize Said, Katade’den bildirdi.Nasr b. Asım , Malik b.el-Huveyris’den onlara billdirdi.O soyle dedi: Nebi (s.a.v)’i ruku ettiğinde ve rukudan doğrulduğunda ellerini kulaklarının bir bolumunu kaplayincaya kadar kaldırdıığıni gördüm.

120. Abdurrahman b. Mehdiy , er-Rabi’ b. Sabih’den, O soyle dedi: Muhammed’i , el-Hasen’i , Ebu Nedrate’yi, el-KAsım b. Muhammed’i , A’ta’yi , Tavus’u, Mucahid’i , el-Hasen b. Muslim’i , Nafi’ ve Ibnu Ebi Necih’i namazı actiklarında (iftitah tekbirinde) ve rukudan doğrulduklarında ellerini kaldırirlarken gördüm.

121. Buhari (rahimehullah) dedi ki: Bunlar Mekke, Medine, Yemen ve Irak ehlidirler.El kaldırma uzerine ittifak etmislerdir.

122. Veki, er-Rabi’den, O soyle dedi: El-Hasen’I , Mucahid’I , Ata’yi, Tavus’u, Kays b. Sa’d’I ve el-Hasen b. Muslim’I ruku ettiklerinde ve secde ettiklerinde ellerini kaldırirlarken gördüm.

123. Abdurrahman b. Mehdiy dedi ki: Bu sunnetdendir.

124. Umer b. Yunus dedi ki: Bize Ikrime b. Ammar bildirdi.O soyle dedi: El-KAsım’I , Tavus’u ,Mekhul’u, Abdullah b. Dinar’I ve Salim’I , onlardan birini namaza yoneldiklerinde (iftitah tekbirinde) ruku ve secdelerde ellerini kaldırirlarken gördüm.

125. Veki, el-E’mes’den, O’da Ibrahim’den soyle dedi:O’na Vail b. Umer hadisi zikredildi; “Nebi (s.a.v) ruku ve secde ettiğinde ellerini kaldırırdı. ”Ibrahim dedi ki :Belki de O’nun yaptiği bir kere idi.

126. “O’nun yaptiği bir kereydi” sözü O’ndan bir zandır.Bununla birlikte Vail, Nebi (s.a.v)’I ve ashabini birden fazla ellerini kaldırdııklarıni gördüğunu zikretmistir.

126.Buhari (rahimehullah) dedi ki: Zaide onu beyan etti ve dedi ki: Bize A’sim bildirdi.Bize babam bildirdi.Vail b. Hucr O’na haber verdi ve dedi ki: Dedim ki:Rasulullah (sallallahu aleyhi ve sellem ) ‘in nasil namazkıldiğina bakacagim.”Tekbir getirdi ve ellerini kaldırdıı” (ruku ettiğinde ellerini kaldırdıı.) Rukudan doğrulduğunda yine ellerini kaldırdıı.Sonra onların yanina bundan baska soguk bir zamanda geldim.Insanları genis elbiseleriyle gördüm.Elleri elbiselerinin altindan hareket ediyordu.

127. Iste boyle, Vail hadisinde Nebi (s.a.v)’I ve ashabini birden fazla ellerini kaldırdııklarıni beyan etmistir.

128. Bize Abdullah b. Muhammed bildirdi.Bize Ibnu Idris bildirdi O soyle dedi : Asım b. Kuleyb’I babasından , O; O’nu soyle derken işitti: Vail b. Hucr’u soyle derken işittim : Medine’ye geldim ve dedim ki: Rasulullah (s.a.v)’in namazına bakacagim.Namazını acti, tekbir getirdi ve ellerini kaldırdıı.Basini kaldırdığında (rukudan doğrulduğunda) ellerini kaldırdıı.

129. Bize Ismail b. Ebi Uveys bildirdi.Bize Malik, Nafi’den bildirdi.Abdullah b. Umer namazını açtığında ve rukudan doğrulduğunda ellerini kaldırdıı.

130. Bize Ayyas bildirdi.Bize Abdule’la bildirdi.Bize Humeyd, Enes’den bildirdi.Muhakkak ki O (Enes) rukuda ellerini kaldıriyordu.

131. Bize Adem bildirdi.Bize Su’be bildirdi.Bize el-Hakem b. Uteybe bildirdi.O soyle dedi : Tavus’u tekbir getirdiğinde (iftitah tekbirinde) ve rukudan doğrulduğunda ellerini kaldırirken gördüm.

132. Buhari (rahimehullah) dedi ki: Kim elleri kaldırmanin bid’at olduğunu iddia ederse ; Nebi (s.a.v)’in ashabina, selefe, onlardan sonrakilere, Hicaz, Medine, Mekke, Irak ehlinin pek coguna, Sam, Yemen, Hurasan ehlinin alimlerine ki onlardan olan Ibnul-Mubarek, hatta bizim seyhlerimiz olan Isa b. Musa Ebu Ahmed, Ka’b b. Said, el-Hasen b. Ca’fer ve Muhammed b. Selam gibilerine karsi cikmistir.Bu karsi cikanlar ise ancak rey ehli ki onlardan olan Ali b. el-Hasen, Abdullah b. Usman, Yahya b. Yahya, Sadaka, Ishak ve Ibnul-Mubarek’in arkadaslarının genelidir.

133. Es-Sevri ,Veki’ ve bazi Kufeliler ellerini kaldırmiyorlardi.

134. Bu konuda bir cok hadis rivayet ettiler.Ellerini kaldıranlara sert davranmadılar.Sayet bu hadisler hak olmasaydi rivayet etmezlerdi.Çünkü Nebi (s.a.v)'in su hadisi gereğince hic kimse Rasulullah (s.a.v)’in soylemedigi ve yapmadıgi bir seyi soyleyemez:”Kim benim demedigimi derse, adima yalanlar uydurursa atesten yerine hazirlansin.”

135. Nebi (s.a.v)’in ashabinin birinden, O’nun ellerini kaldırmadıgi sabit olmamistir.Elleri kaldırmadan daha sahih senetler yoktur. [Bilakis sahabeden elleri terketmekle alakali rivayet edilenler sahih degildir.Bunu Beyhaki “el-Marife” adli eserinde, Ez-Zeylai “Nasbur-Raye” de, el-Hafiz “ed-Diraye”de zikretmislerdir.]

136. Bize Muhammed b. Ebi Bekr el-Megdemi bildirdi.Bize Mu’temir, Ubeydullah b. Umer’den, O’da Ibnu Sihab’dan, O’da Salim b. Abdullah’dan, O’da babasından, O’da Nebi(s.a.v)’den bildirdi.Muhakkak ki O (s.a.v), namaza girdiğinde (iftitah tekbirinde), ruku etmek istediğinde ve iki rekattan kalktığında (birinci tesehhudden sonra), hepsinde ellerini kaldıriyordu.O’nu Abdullah’da yapiyordu.

137. Bize Kuteybe bildirdi.Bize Huseym, ez-Zuhri’den, O’da Salim’den, O’da babasından bildirdi.O soyle dedi: Rasulullah (s.a.v) namazı açtığında (iftitah tekbirinde) ruku ettiğinde ve rukudan doğrulduğunda ellerini kaldıriyordu.

138. Bize Abdullah b. Salih bildirdi.Bana el-Leys bildirdi.Bize Akil, Ibnu Sihab’dan bildirdi. O soyle dedi: Bana Salim b. Abdullah bildirdi.Abdullah b. Umer dedi ki: Rasulullah (s.a.v) namazı açtığında (iftitah tekbirinde) , ruku etmek istediğinde ve rukudan doğrulduktan sonra ellerini, omuzlarıni kaplayincaya kadar kaldıriyordu.

139. Bize Muhammed b. Abdullah b. Havseb bildirdi.Bize Abdulvahhab bildirdi.Bize Ubeydullah, Nafi’den, O’da Ibnu Umer’den bildirdi.Muhakkak ki O (Ibnu Umer), namaza girdiğinde (iftitah tekbirinde), ruku ettiğinde, “Semiallahulimenhamideh” dediğinde ve iki rekattan kalkinca (birinci tesehhudden sonra) ellerini kaldıriyordu. Zuhri’den, O’nunda Salim’den, O’nunda Abdullah b. Umer’den, O’nunda Nebi (s.a.v)’den aynini zikretti.

140. Veki’, el-Umeri’den, O’da Nafi’den, O’da Ibnu Umer’den, O’da Nebi (sav)’den ziyade etti ki O (s.a.v), ruku ve secde ettiğinde de ellerini kaldıriyordu.

141. Buhari (rahimehullah) ded ki: Mahfuz olan Ubeydullah’in, Eyyub’un, Malik’in, Ibnu Cureyc’in, el-Leys’in, Hicaz ehlinin bir coklarının, Irak ehlinin Nafi’den, O’nunda Ibnu Umer’den rukuda ve rukudan doğrulduktan sonra elleri kaldırma rivayetidir.

142. El-Umeri’nin, Nafi’den, O’nunda Ibnu Umer’den rivayet ettiği hadisi sahih olsa bile birinciye muhalif olmaz.Çünkü bunlar dediler ki: Rukudan doğrulduğunda. Sabit olsaydi ikisinide kullanirdik.Bu bazisinin bazisina hilaf ettiği hilafdan degildir.Çünkü bu ziyade fiildedir.Ziyade ise sabit olmussa makbuldur.

143. Veki’, Ibnu Ebi Leyla’dan, O’da Nafi’den, O’da Ibnu Umer’den, O’da Ibnu Ebi Leyla’dan, O’da el-Hakem’den, O’da Muksim’den, O’da Ibnu Abbas’dan, O’da Nebi (s.a.v)’den dedi ki:”Yedi yerden baska eller kaldırılmaz: Namazın acilisinda, Ka’be’ye yonelindiğinde, Safa ve Merve uzerinde, Arafat’ta, Cem’ de, Iki makamda ve iki cemaratta (taslama). [Hadis zayiftir. El-Eseri]

144. Ali b. Mushir ve El-Muharibi, Ibnu Ebi Leyla’dan, O’da el-Hakem’den, O’da Muksim’den, O’da Ibnu Abbas’dan, O’da Nebi (s.a.v)’den dedi.

145. Su’be dedi ki: El-Hakem, Muksim’den dort hadisden baska isitmedi.Bu hadis onlardan degildir.

146. Bu, Nebi (s.a.v)’den mahfuz (ezberlenenden) degildir.Çünkü Nafi’nin ashabi buna muhalefet etmistir.Ve El-Hakem’in Muksim’den olan hadisi murseldir.

147. Tavus, Ebu Cemura ve A’ta , Ibnu Abbas’I rukuda ve rukudan doğrulurken ellerini kaldırdıığıni rivayet ettiler.Ibnu Ebi Leyla’nin “Eller yedi yerde kaldırılir” hadisi sahih olsa bile; Veki’ hadisinde “Eller su yedi yerden baska kaldırılmaz” lafzini demedi.

148. Eller bu yerlerde, rukuda ve rukudan doğrulurken kaldırılir.Hatta bu hadislerin hepsi kullanilir. Bu ise zit degildir.Bunlar ellerin Ramazan ve kurban bayramlarında kaldırıldığını soylediler.Onların sozlerine göre ise on dort tekbirdir.Bu ise Ibnu Ebi Leyla hadisinde yoktur.

149. Bu onların Ibnu Ebi Leyla hadisine itimat etmediklerini gosterir.Bazi Kufeli’ler dediler ki: Eller cenaze tekbirinde kaldırılir.O ise dort tekbirdir.Bunun hepsi Ibnu Ebi Leyla uzerine ziyadedir.

150. Nebi (s.a.v)’den, bir baska acidan bu yediye benzer yerlerde de ellerini kaldırmistir.

151. Bize Musa b. Ismail bildirdi.Bize Hammad b. Seleme, Sabit’ten, O’da Enes’den bildirdi.Nebi (s.a.v) Istisga’da (yagmur namazında) ellerini kaldırırdı.

152. Bize Musedded bildirdi.Bize Ebu Avane, Semak b. Harb’den, O’da Ikrime’den, O’da Aise’den işittiğini iddia etti.Aise (radiyallahu anha), Nebi(s.a.v)’I ellerini kaldırmis dua ederken gördü.O (s.a.v) soyle diyordu: “Ben ancak bir beserim, beni cezalandırma.Mu’minlerden hangi sahsa eziyet etmissem veya sovmussem o konuda beni cezalandırma”

153. Bize Ali bildirdi.Bize Sufyan, Ebuz-Zinad’dan, O’da el-E’rac’dan, O’da Ebu Hureyre’den bildirdi.O soyle dedi: Rasulullah (s.a.v) kibleye yoneldi, hazirlandi, ellerini kaldırdıı ve dedi ki: “Allahim Devs’e hidayet ver ve onları getir”

154. Bize Ebun-Nu’man bildirdi.Bize Hammad b. Zeyd bildirdi. Bize es-Savaf, Ebuz-Zubeyr’den, O’da Cabir b. Abdullah’dan bildirdi.Et-Tufeyl b. Amr Nebi (s.a.v)’e dedi ki:Ya Rasulallah! Muhkem bir kaleye ve muhafizların yanina gitmek istermisin? Rasulullah (s.a.v) buna razi olmamis, çünkü Allah muhafizliğini Ensar’a ayirmisti.Tufeyl ve onunla birlikte kavminden bir adam hicret etti.Ve adam hastalandi.Boynuza geldi, kucuk demirli okunu aldı, sah damarlarıni kesti ve bunun uzerine oldu.Tufeyl O’nu ruyasinda gördü ve dedi ki: Allah sana ne yapti? Dedi ki: Nebi (s.a.v)’e hicretimden dolayi beni bagisladi. (Tufeyl) Dedi ki: Elinin durumu nedir? Dedi ki: Kendi nefsinin ifsat ettiğini biz asla islah etmeyecegiz, denildi.Tufeyl bu olayi Nebi (s.a.v)’e anlatti.O soyle dedi:” Allahim ellerini de bagisla” ve ellerini kaldırdıı. [Edebul-Mufred:614 ve Muslim:1\74]

155. Bize Kuteybe bildirdi.Bize Abdulaziz b. Muhammed, Alkame [Ibnu Ebi Alkame]’den, O’da annesinden, O’da Aise’den bildirdi.O soyle dedi: Bir gece Rasulullah (s.a.v) disari cikti.Berira’yi nereye gittiğine bakmasi icin hemen arkasından gonderdim.Baki mezarliğina girdi, oranin en asagisinda durdu sonra ellerini kaldırdıı, sonra da oradan ayrildi.Berira geri dondu ve gördüklerini bana haber verdi.Sabahladigimizda O’na sordum ve dedim ki: Ey Allah’in Rasulu geceleyin nereye ciktin? Dedi ki: “Baki ehline (mezarlik), onlara dua etmem icin gonderildim.

156. Bize Muslim bildirdi.Bize Su’be, Abdurabbihi b. Said’den,O’da Muhammed b. Ibrahim et-Teymi’den bildirdi.O soyle dedi:Bana, Nebi (s.a.v)’i gören birisi, O’nun yag taslarının yaninda elleri acik bir sekilde dua ettiğini haber verdi.

157. Bize Yahya b. Musa bildirdi.Bize Abdulhamid bildirdi.Bize Ismail --O Ibnul-Mubarektir-Ibnu Ebi Muleyke’den, O’da Aise’den bildirdi.O soyle dedi:Rasulullah (s.a.v)’I koltuk alti görunene kadar ellerini kaldırmis Osman (r.a)’ya dua ederken gördüm.

158. Bize Ebu Nuaym bildirdi.El-Fudayl b. Merzuk, Adiy b.Sabit’den, O’da Ebu Hazim’den, O’da Ebu Hureyre’den bildirdi.O soyle dedi: Nebi (s.a.v), seferi uzamis,saci basi dağinik, toz toprak icerisinde bir adamı zikretti.O adam, Allahu azze ve celleye ellerini acar ve “Ya Rab Ya Rab” diye yalvarmaya baslar.O’nun yedigi haram, ictiği haram, giydigi haram, tedarik ettiği haram ve nasil olsunda ona icabet edilsin.

159. Bize Muslim bildirdi.Bize Abdullah b. Davud, Nuaym b. Hakim’den, O’da Ebu Meryem’den, O’da Ali (r.a)’dan bildirdi.O soyle dedi: Velid’in hanimini, Peygamber (s.a.v)’e gelmis, kocasinin onu dovduğunden sikayet ederken gördüm.Kadina dedi ki: ”Git ve ona de ki:Boyle boyle” Gitti, bir muddet sonra geldi ve dedi ki:O beni dovmeye devam ediyor.Kadina dedi ki:”Git ve ona bunu Nebi (s.a.v)’in soyledığını soyle.”Kadin gitti, bir muddet sonra geri geldi ve dedi ki: O beni dovuyor.Bunun uzerine Nebi (s.a.v) dedi ki:” git ve ona de ki:” Boyle boyle”Kadin dedi ki: O beni dovuyor.Rasulullah (s.a.v) ellerini kaldırdıı ve dedi ki:” Allahim, Velid’I sana havale ediyorum”.

160. Bize Muhammed b. Selam bildirdi.Bize Ismail b.Ca’fer, Humeyd’den, O’da Enes’den bildirdi.O soyle dedi: Bir sene yagmur yagmadı.Bazi muslumanlar Cuma gunu Nebi (s.a.v)’e (hutbedeyken) ayaga kalktılar ve dediler ki: Ey Allahin Rasulu! Yagmur kesildi, toprak kurudu ve hayvanlar helak oldu.Bunun uzerine Rasulullah (s.a.v) ellerini kaldırdıı.Gokyuzunde bulut görunmuyordu.Ellerini uzatti hatta ben O’nun koltuk altinin beyazini gördüm.Allah azze ve celle’den yagmur talebinde bulunuyordu.Henuz Cuma namazınıkıliyorduk ki, oyle bir yagmur yagdi ki, hatta evi mescide yakin olan gencler bile ailesine donmekte zorlandilar.Yagmur, haftaya cumaya kadar devam etti.Insanlar geldi ve Rasulullah (s.a.v)’e dediler ki: Ey Allah’in Rasulu! Evler yikildi ve kafile durduruldu. Bunun uzerine Rasulullah (s.a.v), cabukca usanan-bikan Ademogluna tebessum etti.Ellerini kaldırdıı ve dedi ki:” Allahim, uzerimize degil, cevremize” bulut parcalanip Medine’den ayrildi.[ Nesai: 3: 165-166]

161. Bize Musedded bildirdi. Bize Yahya b. Said, Cafer’den bildirdi. Bana Ebu Usman bildirdi. O soyle dedi: Bir yerden donuyorduk. Omer insanlara imamlik yapti.Rukudan sonra kunut yapiyor, ellerini kaldıriyordu. Hatta O’nun elleri görunuyor ve kol kanatları cikiyordu.

162. Bize Kubeysa bildirdi. Bize Sufyan, Ebu Ali’den-O Cafer b. Meymun,enmat (deve uzerindeki tahtirevane atilan yumusak tuy yuzlu, renkli yunden yapilan elbise) saticisi bildirdi. O soyle dedi: Ebu Usman’i soyle derken işittim: Umer (r.a) kunutta ellerini kaldıriyordu.

163. Bize Abdurrahim el-Muharib bildirdi.Bize Zaide, Leys’den O’da Abdurrahman b. el-Esved’den, O’da babasından, O’da Abdullah’dan bildirdi.O (Abdullah), vitrin son rekatinda “kulhuvallahuehad”i okurdu.Sonra son rekattan once ellerini kaldırir ve kunut yapardi.

164. Buhari (rahimehullah) dedi ki: Bu hadislerin hepsi Resulullah (s.a.v)’den sahih hadislerdir. Bazisi bazisina muhalefet etmez.Ve onda tezad-zitlik yoktur.Çünkü cesitli yerlerdedir.

165. Sabit, Enes’den soyle dedi: Nebi (s.a.v)’i dua da, istiska’dan (yagmur duasi) baska ellerini kaldırdıığıni görmedim.

166. Enes (r.a) Nebi (s.a.v)’den gördüğunu haber verdi.Bu ise tekbirin birincisinde elleri kaldırmaya muhalif degildir.

167. Yine Enes (r.a) Nebi (s.a.v) ‘in tekbir getirdiğinde ve ruku ettiğinde ellerini kaldırdıığıni zikretmistir.Ve O’nun “dua da” sözü, kunutta ve namazda elleri kaldırmaya esittir.

168. Bize Muhammed b. Bessar, Yahya b. Said’den, O’da Humeyd’den, O’da Enes’den bildirdi.Muhakkak ki O, rukuda ellerini kaldıriyordu.

169. Bize Adem b. Ebi Iyas bildirdi.Bize Şu’be bildirdi.Bize Katede, Nasr b. Asım’dan, O’da Malik b. el-Huveyris’den bildirdi.O soyle dedi: Nebi (s.a.v) tekbir getirdiğinde, (iftitah tekbirinde) [ruku ettiğinde], rukudan doğrulduğunda kulakları hizasina kadar ellerini kaldırdıı.

170. Buhari (rahimehullah) dedi ki: Nebi (s.a.v) ruku da ve rukudan doğrulduğunda ellerini kaldıriyordu diyen, uzerine ziyade etmedi.Ebu Humeyd, ashabindan on kisiden, Nebi (s.a.v) ellerini iki secdeden kalktığıi zaman (birinci tesehhedden sonra) kaldırdıığıni soyledi.Bunların hepsi sahihtir.Çünkü, sadece bir namazı anlatmadılar.Bu namazın kendisinde ihtilaf ettiler.Ancak bazisi bazisina ziyade etmistir.Ziyade ise, ilim ehlinden makbuldur.

171. Oyle ki, Ebu Bekr b. Ayyas, Husayn’dan, O’da Mucahid’den soyle dedi: Ibnu Umer’I namazında birinci tekbirden baska ellerini kaldırdıığıni görmedim.Muhakkak ki bunda, Mucahid’e aykiri davranildi.Veki’ dedi ki: Er-Rabi’ b. Salih’den dedi ki:Mucahid’I ellerini kaldırirken gördüm.

172. [Abdurrahman b. Mehdi, er-Rabi’den soyle dedi:Mucahid’I ellerini kaldırirken gördüm.] Ruku ettiğinde ve rukudan doğrulduğunda.

173. Cerir, Leys’den, O’da Mucahid’den dedi ki: Muhakkak ki O (Mucahid), ellerini kaldıriyordu.Bu lilim ehli katinda daha cok korunmustur.

174. Sadaka dedi ki: Mucahid’in, Ibnu Umer’den; Muhakkak ki O, ellerini birinci tekbirden baska kaldırmazdı, hadisini rivayet eden, onun arkadasi sonunda degisti.Er-Rabi’nin ve el-Leysi’nin rivayeti daha evladır.Bununla birlikte Tavus, Salim, Nafi’, Ebuz-Zubeyr, Muharib b. Disar ve bunlardan baskaları dediler ki: Ibnu Umer’I tekbir getirdiğinde (iftitah tekbirinde) ve ruku ettiğinde ellerini kaldırirken gördük.

175. Mubessir b. Ismail dedi ki: Bize Temmam b. Necih bildirdi. Dedi ki: Umer b. Abdulaziz, Halep kapisi onlerinde konakladi.Bunun uzerine dediler ki: Bizimle birlikte gelinde mu’minlerin emirinin namazını seyretmeye koyulalim.Bize ogle ve ikindi namazlarınikıldirdi.O’nu ruku ettiğinde ellerini kaldırirken gördüm.

176. Bize Muhammed b. Mukatil bildirdi.Bize Abdullah bildirdi.Bize Yunus, ez-Zuhri’den, O’da Salim’den, O’da Abdullah b. Umer’den bildirdi.O soyle dedi: Allah Rasulu (s.a.v)’I namaza kalktığında (iftitah tekbirinde) omuzları hizasina kadar ellerini kaldırirken gördüm.Bunu ruku icin tekbir getirdiğinde, rukudan doğrulurken “Semiallahulimenhamideh” dediğinde de yapardi.Bunu secdeler de yapmazdı.

177. Bize Musa b. Ismail bildirdi.Bize Hammad b. Seleme, Yahya b. Ebi Ishak’tan bildirdi.O soyle dedi: Enes b. Malik (r.a) iki secde arasinda ellerini kaldırirken gördüm.Buhari (rahimehullah) dedi ki: Nebi (s.a.v)’in hadisi daha evladır.

178. Bize Ali b. Abdullah bildirdi. Bize Sufyan bildirdi. Bize Amr b. Dinar, Salim b. Abdullah’dan bildirdi. O Soyle dedi: Ittiba etmeyi, tabi olmayi daha fazla hakeden, Allah Rasulu (s.a.v)’in sunnetidir.

179. Bize Kuteybe bildirdi.Bize Sufyan, Abdulkerim’den, O’da Mucahid’den bildirdi. O soyle dedi: Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’den baska hic kimse yoktur ki; onun sözü alinir da, red de edilir.Ancak Nebi (s.a.v)’in sözü (bunun disindadır).

180. Bize Fudeyk b. Suleyman Ebu Isa bildirdi.O soyle dedi: El-Evzai’ye soru sordum ve dedim ki: Ya Eba Amr! Namazda her tekbirde elleri kaldırmaya ne dersin? Dedi ki: Bu birinci emirdir.

181. El-Evzai’ye imandan soruldu ve ben de bunu isitiyordum.Dedi ki: Iman, artar ve eksilir.Kim ki iman artmaz ve eksilmez diye iddia ederse, o bid’at ehlidir.Ona karsi uyanik olun.

182. Bize Muhammed b. Arara bildirdi. Bize Cerir b. Hazim bildirdi. O soyle diyordu: Nafi’yi işittim. O soyle dedi: Ibnu Umer cenazeye tekbir getirdiğinde ellerini kaldıriyordu.

183. Bize Ali b. Abdullah bildirdi. Bize Abdullah b. Idris bildirdi. O soyle dedi: Ubeydullah’I, Nafi’den, O’nun’da Ibnu Umer’den (soyle dedığını) işittim: Muhakkak ki O (Ibnu Umer) cenaze namazının her tekbirinde ellerini kaldıriyordu.Ve ikinci rekattan kalkinca da.

184. Bize Ahmed b. Yunus bildirdi. Bize Zuheyr bildirdi. Bize Yahya b. Said bildirdi.Nafi, O’na haber verdi. Abdullah b. Umer, cenaze namazıkıldiğinda ellerini kaldırırdı.

185. Bize Ebul-Velid bildirdi.Bize Umer b. Ebi Zaide bildirdi.O soyle dedi: Kays b. Ebi Hazim’I cenaze namazıkılarken her tekbirde ellerini kaldırdıığıni gördüm.

186. Bize Muhammed b. Ebi Bekr el-Makdisi bildirdi.Bize Ebu Ma’ser Yusuf el-Berra bildirdi. Bize Musa b. Dehkan bildirdi.O soyle dedi: Eban b. Usman’I cenaze namazıkılarken dort defa tekbir getirdığını ve birinci tekbirde ellerini kaldırdığını gördüm. [ Sened de Musa b. Dehkan vardir ki o zayiftir]

187. Bize Ali b. Abdullah ve Ibrahim b. el-Munzir bildirdi.O ikisi soyle dediler:Bize Ma’n b. Isa bildirdi.Bize Ebul-Gusn bildirdi. O soyle dedi: Nafi b. Cubeyr’I cenaze namazıkılarken her tekbirde ellerini kaldırdıığıni gördüm. [Senedi hasendir].

188. Bize Muhammed b. el-Musenna bildirdi.Bize el-Velid b. Muslim bildirdi.O soyle dedi: El-Evzai’yi, Gaylan b. Enes’den (soyle derken ) işittim.O soyle dedi: Umer b. Abdulaziz’i cenaze namazıkılarken her tekbirde ellerini kaldırirken gördüm.

189. Bize Ali b. Abdullah bildirdi.Bize Zeyd b. Hubab bildirdi.Bize Abdullah b. el-Ala bildirdi. O soyle dedi: Mekhul’u cenaze namazıkılarken dort tekbir getirdığını ve her tekbirle birlikte ellerini kaldırirken gördüm.

190. Bize Ali b. Abdullah bildirdi.Bize Ebu Mus’ab Salih b. Ubeyd bildirdi.O soyle dedi: Vehb b. Munebbih’i cenaze namazıkılarken dort tekbir getirdığını ve her tekbirle birlikte ellerini kaldırirken gördüm.

191. Bize Ali b. Abdullah bildirdi.Bize Abdurrezzak bildirdi. Bize Ma’mer, ez-Zuhri’den bildirdi. Muhakkak ki O, cenaze namazıkılarken her tekbirde ellerini kaldıriyordu.

192. Veki, Sufyan’dan,O’da Hammad’dan soyle dedi:Ibrahim’e sordum.O soyle dedi: Birinci tekbirde ellerini kaldıriyordu. [ Burada elleri kaldırmadan maksad cenaze namazı disinda ruku ve secdesi olan namazdır.Bunu Muhammed b. el-Hasen es-Seybani, Ibrahim’den duyurarak “Kitabul-Esar”da (19.sayfa )haber verdi.]

193. Muhammed b. Cafer, Hammad’dan, O’da Ibrahimden, O’da Alkame’den,O’da Abdullah’dan:Muhakkak ki Ebu Bekr ve Umer radiyallahuanhum ona muhalefet ettiler.

194. Buhari rahimehullah dedi ki:Es-Sevri hadisi ilim ehli katinda daha sahihtir.Bununla birlikte bir baska acidan Umer’den, O’nun da Nebi sallallahu aleyhi ve sellem ‘den ellerini kaldırdığı rivayet olunmustur.

195. Bize Muhammed b. Yahya bildirdi.Ali soyle dedi: Istisnasiz seyhlerimizin hepsini namazda ellerini kaldırirlarken gördüm. [ Muhammed b. Yahya, Buhari rahimehullah’in seyhidir]

196.Buhari rahimehullah dedi ki: O’na dedim ki: Sufyan ellerini kaldıriyor muydu? Dedi ki: Evet .

197. Buhari rahimehullah dedi ki: Ahmed b. Hanbel soyle dedi: Mu’temir’I, Yahya b. Said’I, Abdurrahman’I, Yahya ve Ismail’I ruku ederlerken ve rukudan doğrulduklarında ellerini kaldırirlarken gördüm.

198. Bize Ali b.Abdullah bildirdi.Bize Ibnu Ebi Adiy, el-Esas’dan bildirdi.O soyle dedi: El-Hasen cenaze namazıkılarken her tekbirde ellerini kaldıriyordu.

Bu cuz tamamlanmistir.Hamd tek olan Allah icindir. Salat ve selam efendimiz Muhammed’e, aline, ashabina ve kiyamete kadar O’na tabi olanların uzerine olsun. Bu hafiz Ibnu Hacer el-Asgalani’nin hattindan (kaleminden ) O’nun nushasından nakledilmistir.O soyle dedi: Ben sonunda tarif ettiğini gördüm.Ibnu Hacer ismiyle meshur olan Ebul-Fadl Ahmed b. Ali Muhammed es-Safii el-Asgalani, kendisi ilavede bulundu.Allah O’na rahmet etsin,amin.