Hadis Kütüphanesi | مكتبة الحديث

 63. Arafat'ta Hutbe Okumak

1917- Damra oğullarından bir adam, babasından yahut amcasından rivâyetle demiştir ki:

Ben Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'i Arafe günü minber üzerinde (hutbe okur) iken gördüm.

Ahmed b. Hanbel, V, 430.

1918- Nubayt'tan rivâyet edildiğine göre, kendisi Arefe günü Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'i , kızıl bir deve üzerinde konuşma yaparken görmüş.

Nesâî, menâsik 199; Ahmed b. Hanbel, IV, 306.

1919- Hâlid b. el-Addâ b. Hevze demiştir, ki: Arafe günü Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'i bir deve üzerinde, özengiler üzerinde ayağa kalkmış olduğu halde halka hitab ederken gördüm.

Ahmed b. Hanbel, V, 30.

Ebû Dâvûd buyurdu ki: Bu hadisi Hennâdfın rivâyet ettiği) gibi İbnu'l-alâ da Vekî'den rivâyet etti.

1920- Önceki hadisin manası el-Addâ b. Hâlid'den de rivâyet olunmuştur.

٦٣ - باب الْخُطْبَةِ عَلَى الْمِنْبَرِ بِعَرَفَةَ

١٩١٧ - حَدَّثَنَا هَنَّادٌ، عَنِ ابْنِ أَبِي زَائِدَةَ، حَدَّثَنَا سُفْيَانُ بْنُ عُيَيْنَةَ، عَنْ زَيْدِ بْنِ أَسْلَمَ، عَنْ رَجُلٍ، مِنْ بَنِي ضَمْرَةَ عَنْ أَبِيهِ، أَوْ عَمِّهِ قَالَ رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلّى اللّه عليه وسلّم وَهُوَ عَلَى الْمِنْبَرِ بِعَرَفَةَ .

١٩١٨ - حَدَّثَنَا مُسَدَّدٌ، حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ دَاوُدَ، عَنْ سَلَمَةَ بْنِ نُبَيْطٍ، عَنْ رَجُلٍ، مِنَ الْحَىِّ عَنْ أَبِيهِ، نُبَيْطٍ أَنَّهُ رَأَى النَّبِيَّ صلّى اللّه عليه وسلّم وَاقِفًا بِعَرَفَةَ عَلَى بَعِيرٍ أَحْمَرَ يَخْطُبُ .

١٩١٩ - حَدَّثَنَا هَنَّادُ بْنُ السَّرِيِّ، وَعُثْمَانُ بْنُ أَبِي شَيْبَةَ، قَالاَ حَدَّثَنَا وَكِيعٌ، عَنْ عَبْدِ الْمَجِيدِ، قَالَ حَدَّثَنِي الْعَدَّاءُ بْنُ خَالِدِ بْنِ هَوْذَةَ، - قَالَ هَنَّادٌ عَنْ عَبْدِ الْمَجِيدِ أَبِي عَمْرٍو، - قَالَ حَدَّثَنِي خَالِدُ بْنُ الْعَدَّاءِ بْنِ هَوْذَةَ، قَالَ رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلّى اللّه عليه وسلّم يَخْطُبُ النَّاسَ يَوْمَ عَرَفَةَ عَلَى بَعِيرٍ قَائِمٌ فِي الرِّكَابَيْنِ . قَالَ أَبُو دَاوُدَ رَوَاهُ ابْنُ الْعَلاَءِ عَنْ وَكِيعٍ كَمَا قَالَ هَنَّادٌ .

١٩٢٠ - حَدَّثَنَا عَبَّاسُ بْنُ عَبْدِ الْعَظِيمِ، حَدَّثَنَا عُثْمَانُ بْنُ عُمَرَ، حَدَّثَنَا عَبْدُ الْمَجِيدِ أَبُو عَمْرٍو، عَنِ الْعَدَّاءِ، بِمَعْنَاهُ .

 62. Zevalden Sonra Nemire Mescidinden Vakfe İçin Arafat'a Gidiş

1916- İbn Ömer (radıyallahü anh)'den nakledilmiştir ki:

Haccâc, İbn'z-Zubeyr (radıyallahü anh)'i öldürünce, İbn Ömer'e (bir adam) göndererek:

Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bu günde hangi saatte hareket ederdi? diye sordu. (İbn Ömer de:)

O vakit gelince beraber gideriz, diye cevap verdi.

İbn Ömer (vakfe yerine) gitmek isteyince (Said b. Hassân'm) dedi(ğine göre İbn Ömer'in yanında bulunan kimseler) " güneş (batıya) kaymadı" demişler. (Bir süre sonra İbn Ömer);

Güneş (batıya) kaydı mı? diye sorunca:

Kaymadı, diye cevab vermişler (Said b. Hassan) dedi ki:

İbn Ömer'in yanında bulunan kimseler kendisine;

" güneş batıya) kaydı" dedikleri zaman hareket etti.

İbn Mâce, menâsik 54; Ahmed b. Hanbel II, 25.

٦٢ - باب الرَّوَاحِ إِلَى عَرَفَةَ

١٩١٦ - حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ حَنْبَلٍ، حَدَّثَنَا وَكِيعٌ، حَدَّثَنَا نَافِعُ بْنُ عُمَرَ، عَنْ سَعِيدِ بْنِ حَسَّانَ، عَنِ ابْنِ عُمَرَ، قَالَ لَمَّا أَنْ قَتَلَ الْحَجَّاجُ ابْنَ الزُّبَيْرِ، أَرْسَلَ إِلَى ابْنِ عُمَرَ أَيَّةُ سَاعَةٍ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلّى اللّه عليه وسلّم يَرُوحُ فِي هَذَا الْيَوْمِ قَالَ إِذَا كَانَ ذَلِكَ رُحْنَا . فَلَمَّا أَرَادَ ابْنُ عُمَرَ أَنْ يَرُوحَ قَالُوا لَمْ تَزِغِ الشَّمْسُ . قَالَ أَزَاغَتْ قَالُوا لَمْ تَزِغْ - أَوْ زَاغَتْ - قَالَ فَلَمَّا قَالُوا قَدْ زَاغَتِ . ارْتَحَلَ .

 61. (Minâ'dan) Arafat'a Hareket

1915- İbn Ömer'den nakledilmiştir ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Arafe günü sabahı sabah namazını kılınca Minâ'dan (Arafat'a) hareket etti. Nemire'de konakladı. Burası Arafat (yakının)da imamın konakladığı yerdir. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) öğle namazı vakti olunca öğle sıcağında gidip öğle ve ikindiyi birleştirdi. Sonra halka hutbe okudu, sonra gidip Arafat'ta vakfe yerinde vakfe yaptı.

Ahmed b. Hanbel, II, 129.

٦١ - باب الْخُرُوجِ إِلَى عَرَفَةَ

١٩١٥ - حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ حَنْبَلٍ، حَدَّثَنَا يَعْقُوبُ، حَدَّثَنَا أَبِي، عَنِ ابْنِ إِسْحَاقَ، حَدَّثَنِي نَافِعٌ، عَنِ ابْنِ عُمَرَ، قَالَ غَدَا رَسُولُ اللَّهِ صلّى اللّه عليه وسلّم مِنْ مِنًى حِينَ صَلَّى الصُّبْحَ صَبِيحَةَ يَوْمِ عَرَفَةَ حَتَّى أَتَى عَرَفَةَ فَنَزَلَ بِنَمِرَةَ وَهِيَ مَنْزِلُ الإِمَامِ الَّذِي يَنْزِلُ بِهِ بِعَرَفَةَ حَتَّى إِذَا كَانَ عِنْدَ صَلاَةِ الظُّهْرِ رَاحَ رَسُولُ اللَّهِ صلّى اللّه عليه وسلّم مُهَجِّرًا فَجَمَعَ بَيْنَ الظُّهْرِ وَالْعَصْرِ ثُمَّ خَطَبَ النَّاسَ ثُمَّ رَاحَ فَوَقَفَ عَلَى الْمَوْقِفِ مِنْ عَرَفَةَ .