Hadis Kütüphanesi | مكتبة الحديث

 57. Hayvanları Dağlayarak Damgalamak

2565- Enes b. Mâlik (radıyallahü anh)'den; demiştir ki:

" Kardeşim yeni doğduğu zaman damağına (yiyecek) bir şey sürmesi için onu, Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'e getirmiştim. Bir de baktım ki kendisi bir ağılda koyunları ateşle damgalıyor."

(Bu hadisi Hişam'dan rivâyet eden Şu'be) dedi ki:

" Öyle zannediyorum ki (Hişam) " (Hazret-i Peygamber hayvanların) kulaklarına (damga vuruyordu)" dedi.

Buhârî, zebâih 35; Libâs 22; Müslim, libas 111; İbn Mâce Libâs 4, 109, 110; Ahmed b. Hanbel, İH, 171, 254, 259.

٥٧ - باب فِي وَسْمِ الدَّوَابِّ

٢٥٦٥ - حَدَّثَنَا حَفْصُ بْنُ عُمَرَ، حَدَّثَنَا شُعْبَةُ، عَنْ هِشَامِ بْنِ زَيْدٍ، عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ، قَالَ أَتَيْتُ النَّبِيَّ صلّى اللّه عليه وسلّم بِأَخٍ لِي حِينَ وُلِدَ لِيُحَنِّكَهُ فَإِذَا هُوَ فِي مِرْبَدٍ يَسِمُ غَنَمًا - أَحْسِبُهُ قَالَ - فِي آذَانِهَا .

 56. Hayvanları Birbirine Kışkırtmak Ve Aralarını Kızıştırmak

2564- İbn Abbâs (radıyallahü anh)'dan; demiştir ki:

" Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) hayvanları biri birine kışkırtmayı yasakladı."

Tirmizi, cihâd 30.

٥٦ - باب فِي التَّحْرِيشِ بَيْنَ الْبَهَائِمِ

٢٥٦٤ - حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْعَلاَءِ، أَخْبَرَنَا يَحْيَى بْنُ آدَمَ، عَنْ قُطْبَةَ بْنِ عَبْدِ الْعَزِيزِ بْنِ سِيَاهٍ، عَنِ الأَعْمَشِ، عَنْ أَبِي يَحْيَى الْقَتَّاتِ، عَنْ مُجَاهِدٍ، عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ، قَالَ نَهَى رَسُولُ اللَّهِ صلّى اللّه عليه وسلّم عَنِ التَّحْرِيشِ بَيْنَ الْبَهَائِمِ .

 55. Hayvanlara Lanet Etmek Yasaklanmıştır

2563- İmran b. Husayn (radıyallahü anh)'dan rivâyet olunduğuna göre, Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) seferde iken bir lanet (sözü) işitmiş de;

" (lanet eden) bu (kadın) kimdir?" diye sormuş (Orada bulunanlar);

Bu (kadın) falan kadınadır devesine lanet etti, demişler. Bunun üzerine;

" Hayvanın üzerinden (semerini ve yüklerini) indiriniz çünkü o lanetlenmiştir." buyurmuş. (Oradakiler de) hayvanın üzerinden (yükünü ve semerini) hemen indirmiştir.

İmrân dedi ki:

" Boz rengiyle o deveyi hâlâ görüyor gibiyim."

Müslim, birr 80, 81; Dârimi, isti'zân 45; Ahmed b. Hanbel, IV, 429, 431.

٥٥ - باب النَّهْىِ عَنْ لَعْنِ الْبَهِيمَةِ

٢٥٦٣ - حَدَّثَنَا سُلَيْمَانُ بْنُ حَرْبٍ، حَدَّثَنَا حَمَّادٌ، عَنْ أَيُّوبَ، عَنْ أَبِي قِلاَبَةَ، عَنْ أَبِي الْمُهَلَّبِ، عَنْ عِمْرَانَ بْنِ حُصَيْنٍ، أَنَّ النَّبِيَّ صلّى اللّه عليه وسلّم كَانَ فِي سَفَرٍ فَسَمِعَ لَعْنَةً فَقَالَ ‏(‏ مَا هَذِهِ ‏) . قَالُوا هَذِهِ فُلاَنَةُ لَعَنَتْ رَاحِلَتَهَا . فَقَالَ النَّبِيُّ صلّى اللّه عليه وسلّم ‏(‏ ضَعُوا عَنْهَا فَإِنَّهَا مَلْعُونَةٌ ‏) . فَوَضَعُوا عَنْهَا . قَالَ عِمْرَانُ فَكَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَيْهَا نَاقَةً وَرْقَاءَ .