Hadis Kütüphanesi | مكتبة الحديث

 8. Hadde Telkin

4382- Ebû Ümeyye el-Mahzûmi (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'a (çaldığmı) kesin bir dille itiraf eden bir hırsız getirildi (ama) yanında mal bulunmuyordu. Efendimiz:

" Senin (birşey) çaldığını zannetmiyorum" buyurdu. Adam:

" Evet çaldım" dedi ve bu sözü iki veya üç Şek, ravilerden birisine aittir., defa tekrarladı. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) emretti, adam(m eli) kesildi ve Resûlüllah'a (tekrar) getirildi. Resûlüllah:

" Allah'tan bağış dile ve ona tevbe et" buyurdu.

Adam:

Estağfirullâhe ve etûbû ileyh: Allah'tan bağış diler ve ona tevbe ederim" dedi.

Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) üç kerre:

" Allah'ım, onun tevbesini kabul et" dedi.

Nesai, katu's-sarik 3; İbn Mace, hudûd, 29; Darimi, hudûd 6; Ahmed, b. Hanbel, V, 293.

Ebû Davûd der ki:

" Bu hadisi Amr b. Asım, Hemmam'dan, o İshak b. Abdullah'dan rivâyet etti. İshak: Ensar'dan birisi olan Ebû Ümeyye Resûlüllah'dan (rivâyet etti), dedi"

٨ - باب فِي التَّلْقِينِ فِي الْحَدِّ

٤٣٨٢ - حَدَّثَنَا مُوسَى بْنُ إِسْمَاعِيلَ، حَدَّثَنَا حَمَّادٌ، عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِي طَلْحَةَ، عَنْ أَبِي الْمُنْذِرِ، مَوْلَى أَبِي ذَرٍّ عَنْ أَبِي أُمَيَّةَ الْمَخْزُومِيِّ، أَنَّ النَّبِيَّ صلّى اللّه عليه وسلّم أُتِيَ بِلِصٍّ قَدِ اعْتَرَفَ اعْتِرَافًا وَلَمْ يُوجَدْ مَعَهُ مَتَاعٌ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلّى اللّه عليه وسلّم ‏(‏ مَا إِخَالُكَ سَرَقْتَ ‏) . قَالَ بَلَى . فَأَعَادَ عَلَيْهِ مَرَّتَيْنِ أَوْ ثَلاَثًا فَأَمَرَ بِهِ فَقُطِعَ وَجِيءَ بِهِ فَقَالَ ‏(‏ اسْتَغْفِرِ اللَّهَ وَتُبْ إِلَيْهِ ‏) . فَقَالَ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَأَتُوبُ إِلَيْهِ فَقَالَ ‏(‏ اللَّهُمَّ تُبْ عَلَيْهِ ‏) . ثَلاَثًا . قَالَ أَبُو دَاوُدَ رَوَاهُ عَمْرُو بْنُ عَاصِمٍ عَنْ هَمَّامٍ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ عَنْ أَبِي أُمَيَّةَ رَجُلٍ مِنَ الأَنْصَارِ عَنِ النَّبِيِّ صلّى اللّه عليه وسلّم ‏.‏

 7. Haddi (Gerektiren Bir Suç) İşleyenin Gelip İkrar Etmesi

4381- Alkame b. Vail babasından, şöyle rivâyet etmiştir: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) devrinde bir kadın namaza gitmek üzere çıkmıştı. Karşısına bir adam çıkıp kadının elbisesini başına örttü ve tecavüz etti. Kadın bağırdı ve adam da gitti. O anda yanından geçen başka birisine ; Kadın:

" İşte şu adam bana şöyle şöyle yaptı" dedi. Muhacirlerden bir gruba uğrayıp yine, " Şu adam bana şöyle şöyle yaptı" dedi. O grup gidip kadının kendisine tecavüz ettiğini zannettiği adamı yakaladılar, kadına getirdiler. Kadın:

" Evet bu, o" dedi. Bunun üzerine adamı alıp Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'a götürdüler. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) adamın (recmedilmesini) emredince, kadına tecavüz eden adam ayağa kalktı ve:

" Ya Resûlallah, ona tecavüz eden benim" dedi. Resûlüllah kadına döndü ve;

" Git seni Allah bağışladı" buyurdu. (Getirilen) adama iyi sözler söyledi.

Ebû Dâvûd dedi ki; Yani (iyi sözler tik) tutuklanan adam içindi. Kadına tecavüz eden adam için de:

" Onu recmediniz. Şüphesiz o öyle bir tevbe etti ki eğer tüm Medine halkı o tevbeyi etseydi hepsinden kabul olunurdu. buyurdu.

Tirmizi, hudûd 22.

Ebû Davûd:

" Bu hadisi Esbal b. Nasr da Sımak'dan rivâyet etti." dedi.

Bu rivâyet 4445 numarada gelecektir.

٧ - باب فِي صَاحِبِ الْحَدِّ يَجِيءُ فَيُقِرُّ

٤٣٨١ - حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى بْنِ فَارِسٍ، حَدَّثَنَا الْفِرْيَابِيُّ، حَدَّثَنَا إِسْرَائِيلُ، حَدَّثَنَا سِمَاكُ بْنُ حَرْبٍ، عَنْ عَلْقَمَةَ بْنِ وَائِلٍ، عَنْ أَبِيهِ، أَنَّ امْرَأَةً، خَرَجَتْ عَلَى عَهْدِ النَّبِيِّ صلّى اللّه عليه وسلّم تُرِيدُ الصَّلاَةَ فَتَلَقَّاهَا رَجُلٌ فَتَجَلَّلَهَا فَقَضَى حَاجَتَهُ مِنْهَا فَصَاحَتْ وَانْطَلَقَ فَمَرَّ عَلَيْهَا رَجُلٌ فَقَالَتْ إِنَّ ذَاكَ فَعَلَ بِي كَذَا وَكَذَا وَمَرَّتْ عِصَابَةٌ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ فَقَالَتْ إِنَّ ذَلِكَ الرَّجُلَ فَعَلَ بِي كَذَا وَكَذَا . فَانْطَلَقُوا فَأَخَذُوا الرَّجُلَ الَّذِي ظَنَّتْ أَنَّهُ وَقَعَ عَلَيْهَا فَأَتَوْهَا بِهِ فَقَالَتْ نَعَمْ هُوَ هَذَا . فَأَتَوْا بِهِ النَّبِيَّ صلّى اللّه عليه وسلّم فَلَمَّا أَمَرَ بِهِ قَامَ صَاحِبُهَا الَّذِي وَقَعَ عَلَيْهَا فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَنَا صَاحِبُهَا . فَقَالَ ‏(‏ اذْهَبِي فَقَدْ غَفَرَ اللَّهُ لَكِ ‏) . وَقَالَ لِلرَّجُلِ قَوْلاً حَسَنًا . قَالَ أَبُو دَاوُدَ يَعْنِي الرَّجُلَ الْمَأْخُوذَ وَقَالَ لِلرَّجُلِ الَّذِي وَقَعَ عَلَيْهَا ‏(‏ ارْجُمُوهُ ‏) . فَقَالَ ‏(‏ لَقَدْ تَابَ تَوْبَةً لَوْ تَابَهَا أَهْلُ الْمَدِينَةِ لَقُبِلَ مِنْهُمْ ‏) . قَالَ أَبُو دَاوُدَ رَوَاهُ أَسْبَاطُ بْنُ نَصْرٍ أَيْضًا عَنْ سِمَاكٍ ‏.‏

 6. (Haddi Gerektiren Suçları) İşleyenleri Setretmek

4379- Yezid b. Nuaym, babası (Nuaym)’dan şöyle rivâyet etti: Mâiz (radıyallahü anh) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'a gelip dört defa (zina ettiğini) ikrar etti. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) recmedilmesini emretti ve Hazzâl'e;

" Eğer onu elbisenle gizleseydin senin için daha hayırlı olurdu" dedi.

4380- İbnü'l Münkedir şöyle demiştir:

" Hezzâl, Mâız'a; Resûlüllah'a gidip haber vermesini emretti.

٦ - باب فِي السَّتْرِ عَلَى أَهْلِ الْحُدُودِ

٤٣٧٩ - حَدَّثَنَا مُسَدَّدٌ، حَدَّثَنَا يَحْيَى، عَنْ سُفْيَانَ، عَنْ زَيْدِ بْنِ أَسْلَمَ، عَنْ يَزِيدَ بْنِ نُعَيْمٍ، عَنْ أَبِيهِ، أَنَّ مَاعِزًا، أَتَى النَّبِيَّ صلّى اللّه عليه وسلّم فَأَقَرَّ عِنْدَهُ أَرْبَعَ مَرَّاتٍ فَأَمَرَ بِرَجْمِهِ وَقَالَ لِهَزَّالٍ ‏(‏ لَوْ سَتَرْتَهُ بِثَوْبِكَ كَانَ خَيْرًا لَكَ ‏)‏ ‏.‏

٤٣٨٠ - حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عُبَيْدٍ، حَدَّثَنَا حَمَّادُ بْنُ زَيْدٍ، حَدَّثَنَا يَحْيَى، عَنِ ابْنِ الْمُنْكَدِرِ، أَنَّ هَزَّالاً، أَمَرَ مَاعِزًا أَنْ يَأْتِيَ النَّبِيَّ صلّى اللّه عليه وسلّم فَيُخْبِرَهُ ‏.‏