بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın adıyla
94- Kabir Üzerinde Cenaze Namazı Kılınır Mı?
2034- Yezid b. Sabit (radıyallahü anh)’ten rivâyete göre, onlar bir gün Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ile beraber bir gezintiye çıkmışlardı. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) yeni bir kabir gördü. (Bu kimin kabridir?) buyurdu. Onlar da:
(Falan oğullarının azatlı kölesi falan kadındır) dediler. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) onu tanıdı. (Bir öğle vakti ölmüştü. Siz de kaylule uykusunda idiniz. Seni uyandırmak ta hoşumuza gitmedi) dediler. O zaman Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) oradakileri arkasına saf yaptırdı ve dört tekbir alarak kadına cenaze namazı kıldı sonra da şöyle dedi:
(Ben aranızda olduğum sürece bir kişi öldüğünde bana haber verin. Benim o kimseye cenaze namazı kılmam rahmettir) buyurdular. (Buhârî, Cenaiz: 55; Muvatta', Cenaiz: 5)
2035- Şa’bi (radıyallahü anh)’nin haber verdiğine göre, bir kimse Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ile birlikte bir kabre uğramıştı. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) orada onlara imam olup arkasında saf tutturmuştu. Ben, Ebu Amr’e:
(Kimdi o Ey Ebu Amr) diye sordum. (İbn Abbâs) diye cevap verdi. (Müslim, Cenaiz: 23; Tirmizî, Cenaiz: 47)
2036- Yine Şa’bi (radıyallahü anh)’den rivâyete göre, şöyle demiştir: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’i gören biri bana anlatmıştı. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), uzakta bir kabir gördü ve ashabını da kendi arkasına saf tutturdu ve o kimse için cenaze namazı kıldı. Şa’bi ye:
(Sana bunu kim haber verdi) diye soruldu. O da:
(İbn Abbâs) dedi. (Müslim, Cenaiz: 23; Tirmizî, Cenaiz: 47)
2037- Câbir (radıyallahü anh)’den rivâyete göre, Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem), bir kadının kabri başında defnedildikten sonra cenaze namazı kıldı. (Müslim, Cenaiz: 23; Tirmizî, Cenaiz: 47)
٩٤ - باب الصَّلاَةِ عَلَى الْقَبْرِ
٢٠٣٤ - أَخْبَرَنَا عُبَيْدُ اللَّهِ بْنُ سَعِيدٍ أَبُو قُدَامَةَ، قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ نُمَيْرٍ، قَالَ حَدَّثَنَا عُثْمَانُ بْنُ حَكِيمٍ، عَنْ خَارِجَةَ بْنِ زَيْدِ بْنِ ثَابِتٍ، عَنْ عَمِّهِ، يَزِيدَ بْنِ ثَابِتٍ : أَنَّهُمْ خَرَجُوا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صلّى اللّه عليه وسلّم ذَاتَ يَوْمٍ، فَرَأَى قَبْرًا جَدِيدًا فَقَالَ : ( مَا هَذَا ) . قَالُوا : هَذِهِ فُلاَنَةُ مَوْلاَةُ بَنِي فُلاَنٍ، فَعَرَفَهَا رَسُولُ اللَّهِ صلّى اللّه عليه وسلّم مَاتَتْ ظُهْرًا وَأَنْتَ نَائِمٌ قَائِلٌ، فَلَمْ نُحِبَّ أَنْ نُوقِظَكَ بِهَا . فَقَامَ رَسُولُ اللَّهِ صلّى اللّه عليه وسلّم وَصَفَّ النَّاسَ خَلْفَهُ وَكَبَّرَ عَلَيْهَا أَرْبَعًا ثُمَّ قَالَ : ( لاَ يَمُوتُ فِيكُمْ مَيِّتٌ مَا دُمْتُ بَيْنَ أَظْهُرِكُمْ إِلاَّ آذَنْتُمُونِي بِهِ، فَإِنَّ صَلاَتِي لَهُ رَحْمَةٌ ) .
٢٠٣٥ - أَخْبَرَنَا إِسْمَاعِيلُ بْنُ مَسْعُودٍ، قَالَ حَدَّثَنَا خَالِدٌ، عَنْ شُعْبَةَ، عَنْ سُلَيْمَانَ الشَّيْبَانِيِّ، عَنِ الشَّعْبِيِّ، : أَخْبَرَنِي مَنْ، مَرَّ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صلّى اللّه عليه وسلّم عَلَى قَبْرٍ مُنْتَبِذٍ، فَأَمَّهُمْ وَصَفَّ خَلْفَهُ، قُلْتُ : مَنْ هُوَ يَا أَبَا عَمْرٍو قَالَ : ابْنُ عَبَّاسٍ .
٢٠٣٦ - أَخْبَرَنَا يَعْقُوبُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، قَالَ حَدَّثَنَا هُشَيْمٌ، قَالَ الشَّيْبَانِيُّ أَنْبَأَنَا عَنِ الشَّعْبِيِّ، قَالَ أَخْبَرَنِي مَنْ، رَأَى النَّبِيَّ صلّى اللّه عليه وسلّم مَرَّ بِقَبْرٍ مُنْتَبِذٍ، فَصَلَّى عَلَيْهِ وَصَفَّ أَصْحَابَهُ خَلْفَهُ . قِيلَ : مَنْ حَدَّثَكَ قَالَ : ابْنُ عَبَّاسٍ .
٢٠٣٧ - أَخْبَرَنَا الْمُغِيرَةُ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ، قَالَ حَدَّثَنَا زَيْدُ بْنُ عَلِيٍّ، - وَهُوَ أَبُو أُسَامَةَ - قَالَ حَدَّثَنَا جَعْفَرُ بْنُ بُرْقَانَ، عَنْ حَبِيبِ بْنِ أَبِي مَرْزُوقٍ، عَنْ عَطَاءٍ، عَنْ جَابِرٍ، : أَنَّ النَّبِيَّ صلّى اللّه عليه وسلّم صَلَّى عَلَى قَبْرِ امْرَأَةٍ بَعْدَ مَا دُفِنَتْ .