Hadis Kütüphanesi | مكتبة الحديث

 32- Düşmanların Sevinmesinden Allah’a Sığınmak

5505- Abdullah b. Amr (radıyallahü anh)’dan rivâyete göre, Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şu kelimelerle Allah’a dua ederdi:

(Allah’ım! Düşmanın galib gelmesinden ve düşmanların sevinmesinden Sana sığınırım.) (Müsned: 6329)

٣٢ - باب الاِسْتِعَاذَةِ مِنْ شَمَاتَةِ الأَعْدَاءِ

٥٥٠٥ - أَخْبَرَنَا يُونُسُ بْنُ عَبْدِ الأَعْلَى، قَالَ أَنْبَأَنَا ابْنُ وَهْبٍ، قَالَ قَالَ حُيَىٌّ حَدَّثَنِي أَبُو عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْحُبُلِيُّ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرٍو، أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلّى اللّه عليه وسلّم كَانَ يَدْعُو بِهَؤُلاَءِ الْكَلِمَاتِ ‏(‏ اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ غَلَبَةِ الدَّيْنِ وَشَمَاتَةِ الأَعْدَاءِ ‏)‏ ‏.‏

 31- Düşmanın Galip Gelmesinden Allah’a Sığınmak

5504- Abdullah b. Amr b. Âs (radıyallahü anh)’tan rivâyete göre, Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şu sözlerle dua ederdi:

(Allah’ım her türlü borç sıkıntısından, düşmanın galib gelmesinden ve düşmanların sevinmesinden Sana sığınırım.) (Müsned: 6329)

٣١ - باب الاِسْتِعَاذَةِ مِنْ غَلَبَةِ الْعَدُوِّ

٥٥٠٤ - أَخْبَرَنَا أَحْمَدُ بْنُ عَمْرِو بْنِ السَّرْحِ، قَالَ حَدَّثَنِي ابْنُ وَهْبٍ، قَالَ أَخْبَرَنِي حُيَىُّ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ، قَالَ حَدَّثَنِي أَبُو عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْحُبُلِيُّ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِ، أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلّى اللّه عليه وسلّم كَانَ يَدْعُو بِهَؤُلاَءِ الْكَلِمَاتِ ‏(‏ اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ غَلَبَةِ الدَّيْنِ وَغَلَبَةِ الْعَدُوِّ وَشَمَاتَةِ الأَعْدَاءِ ‏)‏ ‏.‏

 30- Sapıklıktan (Dalaletten) Allah’a Sığınmak

5503- Ümmü Seleme (radıyallahü anha)’dan rivâyete göre, Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) evinden çıkarken şöyle dua ederdi:

(Bismillah Rabbim! Ayağımın kaymasından, sapıklıktan, zulmetmekten ve zulme uğramaktan, cahillikten ve cahillikle itham olunmaktan Sana sığınırım.) (Tirmizî, Dua: 33; İbn Mâce, Dua: 18)

٣٠ - باب الاِسْتِعَاذَةِ مِنَ الضَّلاَلِ

٥٥٠٣ - أَخْبَرَنِي مُحَمَّدُ بْنُ قُدَامَةَ، قَالَ حَدَّثَنَا جَرِيرٌ، عَنْ مَنْصُورٍ، عَنِ الشَّعْبِيِّ، عَنْ أُمِّ سَلَمَةَ، أَنَّ النَّبِيَّ صلّى اللّه عليه وسلّم كَانَ إِذَا خَرَجَ مِنْ بَيْتِهِ قَالَ ‏(‏ بِسْمِ اللَّهِ رَبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ أَنْ أَزِلَّ أَوْ أَضِلَّ أَوْ أَظْلِمَ أَوْ أُظْلَمَ أَوْ أَجْهَلَ أَوْ يُجْهَلَ عَلَىَّ ‏)‏ ‏.‏