Hadis Kütüphanesi | مكتبة الحديث

 60- AKŞAM VE YATSI NAMAZLARINI MÜZDELİFE'DE CEM' ETMEK, YÂNİ BİRLİKTE VE ARDARDA KILMAK BÂBI

3135) Ebû Eyyûb-i Ensârî (radıyallahü anh)’den; Şöyle demiştir:

Ben Veda haccında (Arefe gününü bayram gününe bağlayan gece) akşam ve yatsı namazlarını Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ile beraber Müzdelife'de kıldım."

3136) Abdullah bin Ömer (radıyallahü anhüma)’dan; Şöyle demiştir:

Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) (Arefe gününü bayrama bağlayan gece) akşam namazını Müzdelife'de kıldı (cemaata kıldırdı) Namazdan sonra biz develerimizi çöktürünce:

(Namaz ikâmet edilmek suretiyle (kılınmalı) dır,) buyurdu."

٦٠ - باب الْجَمْعِ بَيْنَ الصَّلاَتَيْنِ بِجَمْعٍ

٣١٣٥ - حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ رُمْحٍ، أَنْبَأَنَا اللَّيْثُ بْنُ سَعْدٍ، عَنْ يَحْيَى بْنِ سَعِيدٍ، عَنْ عَدِيِّ بْنِ ثَابِتٍ الأَنْصَارِيِّ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ يَزِيدَ الْخَطْمِيِّ، أَنَّهُ سَمِعَ أَبَا أَيُّوبَ الأَنْصَارِيَّ، يَقُولُ صَلَّيْتُ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ـ صلّى اللّه عليه وسلّم ـ الْمَغْرِبَ وَالْعِشَاءَ فِي حِجَّةِ الْوَدَاعِ بِالْمُزْدَلِفَةِ ‏.‏

٣١٣٦ - حَدَّثَنَا مُحْرِزُ بْنُ سَلَمَةَ الْعَدَنِيُّ، حَدَّثَنَا عَبْدُ الْعَزِيزِ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ عُبَيْدِ اللَّهِ، عَنْ سَالِمٍ، عَنْ أَبِيهِ، أَنَّ النَّبِيَّ ـ صلّى اللّه عليه وسلّم ـ صَلَّى الْمَغْرِبَ بِالْمُزْدَلِفَةِ فَلَمَّا أَنَخْنَا قَالَ ‏( الصَّلاَةُ بِإِقَامَةٍ ‏)‏.‏

 59- İHTİYACI OLAN KİMSELERİN (ARAFÂTTAN DÖNÜŞLERİNDE) ARAFAT İLE MÜZDELİFE ARASINDA MOLA VERMELERİ BÂBI

3134) Üsâme bin Zeyd (radıyallahü anhümâ)’dan; Şöyle demiştir:

Ben (Veda hacc'ında) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in beraberinde Arafat'tan Müzdelife'ye döndüm. Resûlüllah (bu yolculukta) halîfelerin mola verdikleri şi'b (denilen boğaz) a vardığı zaman devesinden indi ve küçük abdest bozup sonra abdest aldı. Ben :

(Yâ Resûlallah) akşam namazı (kıl veya kılacak mısın?), dedim. Resûl-i Ekrem (sallallahü aleyhi ve sellem) :

(Namaz, önünde (bulunan Müzdelife'de kılınacaktır.),) buyurdu. Sonra Müzdelife'ye varınca ezan okunmasını ve kamet getirilmesini emretti. Sonra akşam namazını kıldırdı. Sonra kalkıp yatsı namazını kıldırıncaya kadar halktan hiç kimse develerin sırtındaki eşyasını çözmedi."

٥٩ - باب النُّزُولِ بَيْنَ عَرَفَاتٍ وَجَمْعٍ لِمَنْ كَانَتْ لَهُ حَاجَةٌ

٣١٣٤ - حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بَشَّارٍ، حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ مَهْدِيٍّ، حَدَّثَنَا سُفْيَانُ، عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عُقْبَةَ، عَنْ كُرَيْبٍ، عَنْ أُسَامَةَ بْنِ زَيْدٍ، قَالَ أَفَضْتُ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ـ صلّى اللّه عليه وسلّم ـ فَلَمَّا بَلَغَ الشِّعْبَ الَّذِي يَنْزِلُ عِنْدَهُ الأُمَرَاءُ نَزَلَ فَبَالَ وَتَوَضَّأَ قُلْتُ الصَّلاَةَ ‏.‏ قَالَ ‏( الصَّلاَةُ أَمَامَكَ ‏)‏.‏ فَلَمَّا انْتَهَى إِلَى جَمْعٍ أَذَّنَ وَأَقَامَ ثُمَّ صَلَّى الْمَغْرِبَ ثُمَّ لَمْ يَحِلَّ أَحَدٌ مِنَ النَّاسِ حَتَّى قَامَ فَصَلَّى الْعِشَاءَ ‏.‏

 58- (VAKFE'DEN SONRA) ARAFAT'DAN (MÜZDELİFE’YE) DÖNMEK BÂBI

3132) Üsâme bin Zeyd (radıyallahü anhüma)’dan rivâyet edildiğine göre kendisine :

Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) (Veda hacc'ında) Arafât'dan (Müzdelife'ye) döndüğü zaman nasıl seyrediyordu (yani yavaş mı, hızlı mı gidiyordu) ? diye soruldu. Kendisi (Buna cevaben) :

Resûlüllah normal seyrediyordu ve bir boş saha bulduğu zaman hızlı gidiyordu. (Binitini hızlandırıyordu), dedi.

Vekî demiştir ki: Yani (bir boşluk bulduğu zaman) normalin üstünde hızlı gidiyordu."

3133) Âişe (radıyallahü anhâ)’dan rivâyet edildiğine göre şöyle demiştir :

Kureyş (yani Nadr bin Kinâne oğulları); Biz Ka'be-i Muazzama sakinleriyiz (Yani onun yanında ikâmet eden üstün insanlarız). Biz (Vakfe için) Haremi Şerifin dışına (Yani Arafat'a) çıkmayız. (Vakfemizi Müzdelife'de halktan ayrı olarak yaparız), dediler. Bunun üzerine Allah (Azze ve Celle) buyurdu ki (Sonra siz, halkın döndüğü yerden —Yani Arafat'tan Müzdelife'ye— dönünüz). "

٥٨ - باب الدَّفْعِ مِنْ عَرَفَةَ

٣١٣٢ - حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ، وَعَمْرُو بْنُ عَبْدِ اللَّهِ، قَالاَ حَدَّثَنَا وَكِيعٌ، حَدَّثَنَا هِشَامُ بْنُ عُرْوَةَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ أُسَامَةَ بْنِ زَيْدٍ، أَنَّهُ سُئِلَ كَيْفَ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ـ صلّى اللّه عليه وسلّم ـ يَسِيرُ حِينَ دَفَعَ مِنْ عَرَفَةَ قَالَ كَانَ يَسِيرُ الْعَنَقَ فَإِذَا وَجَدَ فَجْوَةً نَصَّ ‏.‏ قَالَ وَكِيعٌ وَالنَّصُّ يَعْنِي فَوْقَ الْعَنَقِ ‏.‏

٣١٣٣ - حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى، حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّزَّاقِ، أَنْبَأَنَا الثَّوْرِيُّ، عَنْ هِشَامِ بْنِ عُرْوَةَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ عَائِشَةَ، قَالَتْ قَالَتْ قُرَيْشٌ نَحْنُ قَوَاطِنُ الْبَيْتِ لاَ نُجَاوِزُ الْحَرَمَ ‏.‏ فَقَالَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ ‏{ثُمَّ أَفِيضُوا مِنْ حَيْثُ أَفَاضَ النَّاسُ }‏ ‏.‏