Hadis Kütüphanesi | مكتبة الحديث

 12. Bâb—Allah'ın İsimleriyle Yapılan Yeminde Durmak

2405. Bize Ubeydullah b. Mûsa, Süfyân'dan, (O) Mûsa b. Ukbe'den, (O) Sâlim'den, (O da) İbn Ömer'den (naklen) haber verdi ki, O şöyle dedi: Resûlüllah’ın (çoğu kere) kendisiyle andiçtiği yemin şuydu: "Hayır, kalpleri evirip çeviren kimseye andolsun ki..."

١٢- باب بِأَىِّ أَسْمَاءِ اللَّهِ حَلَفْتَ لَزِمَكَ

٢٤٠٥ - أَخْبَرَنَا عُبَيْدُ اللَّهِ بْنُ مُوسَى عَنْ سُفْيَانَ عَنْ مُوسَى بْنِ عُقْبَةَ عَنْ سَالِمٍ عَنِ ابْنِ عُمَرَ قَالَ : كَانَتْ يَمِينُ رَسُولِ اللَّهِ -صلّى اللّه عليه وسلّم- الَّتِى يَحْلِفُ بِهَا :( لاَ وَمُقَلِّبِ الْقُلُوبِ ).

 11. Bâb—Adam Bir Şey İçin, Yemininde Karşısındakinin Anladığından Başkasını Niyet Ederek Ant İçebilir (Mi?)

2404. Bize Osman b. Muhammed haber verip (dedi ki), bize Huşeym rivâyet edip (dedi ki), bize Abdullah b. Ebî Salih, babasından, (O da) Ebû Hüreyre'den (naklen) haber verdi ki, O şöyle dedi: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu: "Senin yeminin, (kendisiyle konuşmakta olduğun) arkadaşının, seni doğruladığı (mânâ) üzerine (gerçekleşir)!"

١١- باب الرَّجُلِ يَحْلِفُ عَلَى الشَّىْءِ وَهُوَ يُوَرِّى عَلَى يَمِينِهِ

٢٤٠٤ - أَخْبَرَنَا عُثْمَانُ بْنُ مُحَمَّدٍ حَدَّثَنَا هُشَيْمٌ أَخْبَرَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ أَبِى صَالِحٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ -صلّى اللّه عليه وسلّم- :( يَمِينُكَ عَلَى مَا صَدَّقَكَ بِهِ صَاحِبُكَ ).

 10. Bâb—Kişinin Mü'min Bir Köle Âzâd Etmesinin Gerekli Olduğu Zaman

2403. Bize Ebu'l-Velîd et-Tayâlisî haber verip (dedi ki), bize Hammâd b. Seleme, Muhammed b. Amr'dan, (O) Ebû Selemeden, (O da) eş-Şerîd'den (naklen) rivâyet etti ki, O şöyle dedi: Ben Hazret-i Peygamber'e (sallallahü aleyhi ve sellem) gelip; "muhakkak ki annemin bir köle âzâd etmesi gerekiyor. Benim ise hakikaten Nûb'lu siyah bir cariyem var. Şimdi bu onun için yeter mi?" demiştim de O; "Onu (buraya) çağır" buyurmuş, (gelince) de; "Allah'tan başka hiçbir ilah olmadığına şehâdet ediyor musun?" diye sormuştu. O da; "evet" demişti. (O zaman Hazret-i Peygamber); "Onu âzâd et! Çünkü o mümin bir kadındır" buyurmuştu.

١٠- باب إِذَا كَانَ عَلَى الرَّجُلِ رَقَبَةٌ مُؤْمِنَةٌ

٢٤٠٣ - أَخْبَرَنَا أَبُو الْوَلِيدِ الطَّيَالِسِىُّ حَدَّثَنَا حَمَّادُ بْنُ سَلَمَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَمْرٍو عَنْ أَبِى سَلَمَةَ عَنِ الشَّرِيدِ قَالَ : أَتَيْتُ النَّبِىَّ -صلّى اللّه عليه وسلّم- فَقُلْتُ : إِنَّ عَلَى أُمِّى رَقَبَةً ، وَإِنَّ عِنْدِى جَارِيَةً سَوْدَاءَ نُوبِيَةً أَفَتُجْزِئُ عَنْهَا؟ قَالَ :( ادْعُ بِهَا ). فَقَالَ :( أَتَشْهَدِينَ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ ). قَالَتْ : نَعَمْ . قَالَ :( أَعْتِقْهَا فَإِنَّهَا مُؤْمِنَةٌ ).