Hadis Kütüphanesi | مكتبة الحديث

 26. Bâb—Çocuğun Öldürülebileceği (Yaş) Sınırı

2519. Bize Muhammed b. Yusuf, Abdulmelik b. Umeyr'den, (O da) Atıyye el-Kurazi'den (naklen) haber verdi ki, O şöyle dedi: Biz o gün (yani Kurayzaoğullarının ihanet suçundan dolayı toptan öldürüldükleri gün) Hazret-i Peygamber'e (sallallahü aleyhi ve sellem) sunulmuştuk da (etek) kılları bitenler öldürülmüş, bitmeyenler bırakılmıştı. Ben de (etek) kılları bitmeyenlerden idim. Bu sebeple beni öldürmemişlerdi.

٢٦- باب حَدِّ الصَّبِىِّ مَتَى يُقْتَلُ

٢٥١٩ - أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يُوسُفَ عَنْ سُفْيَانَ عَنْ عَبْدِ الْمَلِكِ بْنِ عُمَيْرٍ عَنْ عَطِيَّةَ الْقُرَظِىِّ قَالَ : عُرِضْنَا عَلَى النَّبِىِّ -صلّى اللّه عليه وسلّم- يَوْمَئِذٍ ، فَمَنْ أَنْبَتَ الشَّعَرَ قُتِلَ ، وَمَنْ لَمْ يُنْبِتْ تُرِكَ ، فَكُنْتُ أَنَا مِمَّنْ لَمْ يُنْبِتِ الشَّعْرَ فَلَمْ يَقْتُلُونِى. يَعْنِى يَوْمَ قُرَيْظَةَ.

 25. Bâb—Kadınları Ve Çocukları Öldürme Yasağı

2517. Bize Muhammed b. Uyeyne, Ali b. Mushir'den, (O) Ubeydullah'tan -ki O, İbn Hafs b. Asım'dır-, (O) Nafî'den, (O da) İbn Ömer'den (naklen) haber verdi ki, O şöyle dedi: "Hazret-i Peygamber'in (sallallahü aleyhi ve sellem) savaşlarından birinde bir kadın ölü olarak bulunmuştu da, Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) kadınların ve çocukların öldürülmesini yasaklamıştı."

2518. Bize Asım b. Yusuf haber verip (dedi ki), bize Ebu İshak el-Fezari, Yunus b. Ubeyd'den, (O) el-Hasan'dan, (O da) el-Esved b. Seri'den (naklen) rivâyet etti ki, O şöyle dedi: Biz Resûlüllah ile beraber bir savaşa çıkmıştık. Derken müşrikleri yakalamıştık da halk öldürme hususunda acele etmiş ve çocukları bile öldürmüşlerdi. Sonra bu, Hazret-i Peygamber'e (sallallahü aleyhi ve sellem) ulaşmış, O da şöyle buyurmuştu: "Bazı topluluklara ne oluyor ki, ölüm, çocukları öldürmeye varacak kadar onların (aklını başından alıp) götürmüş? Dikkat edin! Hiçbir çocuğu öldürmeyin!" (Hazret-i Peygamber bunu) üç defa (buyurmuştu).

٢٥- باب النَّهْىِ عَنْ قَتْلِ النِّسَاءِ وَالصِّبْيَانِ

٢٥١٧ - أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عُيَيْنَةَ عَنْ عَلِىِّ بْنِ مُسْهِرٍ عَنْ عُبَيْدِ اللَّهِ - هُوَ ابْنُ عُمَرَ بْنِ حَفْصِ بْنِ عَاصِمٍ - عَنْ نَافِعٍ عَنِ ابْنِ عُمَرَ قَالَ : وُجِدَ فِى بَعْضِ مَغَازِى رَسُولِ اللَّهِ -صلّى اللّه عليه وسلّم- امْرَأَةٌ مَقْتُولَةٌ ، فَنَهَى رَسُولُ اللَّهِ -صلّى اللّه عليه وسلّم- عَنْ قَتْلِ النِّسَاءِ وَالصِّبْيَانِ .

٢٥١٨ - أَخْبَرَنَا عَاصِمُ بْنُ يُوسُفَ حَدَّثَنَا أَبُو إِسْحَاقَ الْفَزَارِىُّ عَنْ يُونُسَ بْنِ عُبَيْدٍ عَنِ الْحَسَنِ عَنِ الأَسْوَدِ بْنِ سَرِيعٍ قَالَ : خَرَجْنَا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ -صلّى اللّه عليه وسلّم- فِى غَزَاةٍ فَظَفِرَ بِالْمُشْرِكِينَ ، فَأَسْرَعَ النَّاسُ فِى الْقَتْلِ حَتَّى قَتَلُوا الذُّرِّيَّةَ فَبَلَغَ ذَلِكَ النَّبِىَّ -صلّى اللّه عليه وسلّم- فَقَالَ :( مَا بَالُ أَقْوَامٍ ذَهَبَ بِهِمُ الْقَتْلُ حَتَّى قَتَلُوا الذُّرِّيَّةَ ، أَلاَ لاَ تُقْتَلَنَّ ذُرِّيَّةٌ ). ثَلاَثاً.

 24. Bâb—Allah'ın İşkencesi İle İşkence Etme Yasağı Hakkında

2516. Bize Abdullah b. Amr b. Ebân haber verip (dedi ki), bize Ab dur rahim b. Süleyman, Muhammed b. İshak'tan, (O) Yezid b. Ebi Habib'den, (O) Bukeyr b. Abdillah ibni'l-Eşecc'den, (O) Ebu İshak ed-Devsi'den, (O da) Ebu Hüreyre ed-Devsi'den (naklen) rivâyet etti ki, O şöyle dedi: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bizi bir askeri birlik içinde göndermiş ve "Eğer falanı ve falanı yakalarsanız onları ateşle yakın!" buyurmuştu. Sonra ertesi gün olunca bize (bir adam) gönderip (çağırtmış, yanına gidince) de şöyle buyurmuştu: "Doğrusu ben size şu iki adamı yakmayı emretmiştim. Sonra düşündüm ki, ateşle işkence etmek, Allah'tan başka hiç kimseye yakışmaz. Şu halde yakalarsanız öldürün!"

٢٤- باب فِى النَّهْىِ عَنِ التَّعْذِيبِ بِعَذَابِ اللَّهِ

٢٥١٦ - أَخْبَرَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عَمْرَ بْنِ أَبَانَ حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّحِيمِ بْنُ سُلَيْمَانَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْحَاقَ عَنْ يَزِيدَ بْنِ أَبِى حَبِيبٍ عَنْ بُكَيْرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الأَشَجِّ عَنْ أَبِى إِسْحَاقَ الدَّوْسِىِّ عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ الدَّوْسِىِّ قَالَ : بَعَثَنَا رَسُولُ اللَّهِ -صلّى اللّه عليه وسلّم- فِى سَرِيَّةٍ فَقَالَ :( إِنْ ظَفِرْتُمْ بِفُلاَنٍ وَفُلاَنٍ فَحَرِّقُوهُمَا بِالنَّارِ ). حَتَّى إِذَا كَانَ الْغَدُ بَعَثَ إِلَيْنَا فَقَالَ :( إِنِّى قَدْ كُنْتُ أَمَرْتُكُمْ بِتَحْرِيقِ هَذَيْنِ الرَّجُلَيْنِ ، ثُمَّ رَأَيْتُ أَنَّهُ لاَ يَنْبَغِى لأَحَدٍ أَنْ يُعَذِّبَ بِالنَّارِ إِلاَّ اللَّهُ ، فَإِنْ ظَفِرْتُمْ بِهِمَا فَاقْتُلُوهُمَا ).