بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın adıyla
04. Bab—Dili Koruma Hakkında
2766. Bize Saîd İbnu'r-Rebi' haber verip (dedi ki), bize Şu'be, Ya'lâ b. Atâ'âan, O'nun şöyle dediğini rivâyet etti: Ben bdullah b. Süfyan'ı, babasından (naklen anlatırken) işittim ki, O şöyle demiş: Ben; "yâ Resûlüllah, bana, hakkında hiç kimseye (birşey) sorma (ihtiyacını duymayacağım) müslümanlıktaki bir işi bildirin" dedim. "Allah'tan kork, sonra dosdoğru ol!" buyurdu. (Süfyan) sözüne şöyle devam etmiş: Ben; "sonra hangi şey (önemlidir?)" dedim. (Süfyan) demiş ki, O zaman (Hazret-i Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)) diline işaret etti.
2767. Bize Ebu Nuaym haber verip (dedi ki), bize İbrahim -yani İbn İsmail b. Mucemmi'- rivâyet edip dedi ki, bana İbn Şihâb, Abdurrahman b. Maiz'den, (O da) Süfyan b. Abdillah'tan (naklen) haber verdi ki, O şöyle dedi: Ben; "yâ Resûlüllah, bana, kendisine sarılacağım bir iş emredin" dedim. "Rabb'im Allah'tır de, sonra dosdoğru hareket et!" buyurdu. (Süfyan) sözüne şöyle devam etti: Ben; "yâ Nebiyyullah, hakkımda en çok endişe ettiğin şey nedir?" dedim. (Süfyan) dedi ki, o zaman Hazret-i Nebiyyullah (sallallahü aleyhi ve sellem) dilini tuttu, sonra da "Budur!" buyurdu.
2768. Bize Muhammed b. Yusuf haber verip (dedi ki), bize Malik b. Miğvel, el-A'meş'ten, (O) Ebu Süfyan'dan, (O da) Câbir'den (naklen) rivâyet eti ki, O şöyle dedi: "Ya Resûlüllah, hangi müslüman daha üstündür?" denildi de, O şöyle buyurdu: "Müslümanların, dilinden ve elinden güvenlik içinde oldukları kimse!"
٤- باب فِى حِفْظِ اللِّسَانِ
٢٧٦٦ - أَخْبَرَنَا سَعِيدُ بْنُ الرَّبِيعِ حَدَّثَنَا شُعْبَةُ عَنْ يَعْلَى بْنِ عَطَاءٍ قَالَ سَمِعْتُ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ سُفْيَانَ عَنْ أَبِيهِ قَالَ قُلْتُ : يَا رَسُولَ اللَّهِ أَخْبِرْنِى بِعَمَلٍ فِى الإِسْلاَمِ لاَ أَسْأَلُ عَنْهُ أَحَدًا. قَالَ :( اتَّقِ اللَّهَ ثُمَّ اسْتَقِمْ ). قَالَ قُلْتُ : ثُمَّ أَىُّ شَىْءٍ؟ قَالَ : فَأَشَارَ إِلَى لِسَانِهِ.
٢٧٦٧ - أَخْبَرَنَا أَبُو نُعَيْمٍ حَدَّثَنَا إِبْرَاهِيمُ - يَعْنِى ابْنَ إِسْمَاعِيلَ بْنِ مُجَمِّعٍ - قَالَ أَخْبَرَنِى ابْنُ شِهَابٍ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ مُعَاذٍ عَنْ سُفْيَانَ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ قُلْتُ : يَا رَسُولَ اللَّهِ مُرْنِى بِأَمْرٍ أَعْتَصِمُ بِهِ. قَالَ :( قُلْ رَبِّىَ اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقِمْ ). قَالَ قُلْتُ : يَا نَبِىَّ اللَّهِ مَا أَكْثَرُ مَا تَخَوَّفُ عَلَىَّ؟ قَالَ : فَأَخَذَ نَبِىُّ اللَّهِ -صلّى اللّه عليه وسلّم- بِلِسَانِهِ ثُمَّ قَالَ :( هَذَا ).
٢٧٦٨ - أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يُوسُفَ حَدَّثَنَا مَالِكُ بْنُ مِغْوَلٍ عَنِ الأَعْمَشِ عَنْ أَبِى سُفْيَانَ عَنْ جَابِرٍ قَالَ قِيلَ : يَا رَسُولَ اللَّهِ أَىُّ الإِسْلاَمِ أَفْضَلُ؟ قَالَ :( مَنْ سَلِمَ الْمُسْلِمُونَ مِنْ لِسَانِهِ وَيَدِهِ ).