Hadis Kütüphanesi | مكتبة الحديث

 3. Bâb—Vasiyet Etmeyenler

3243. Bize Muhammed b. Yusuf, Malik b. Miğvel'den, (O da) Talha b. Musarrif el-Yâmî'den (naklen) rivâyet etti ki; O şöyle dedi: Ben Abdullah b. Ebi Evfa'ya; "Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) vasiyet etmiş miydi?" diye sordum, O "hayır" karşılığını verdi. Dedim ki: "Öyleyse, vasiyet etme insanlara nasıl farz kılındı -veya, onlar vasiyet etmekle nasıl emrolundular?-" Bunun üzerine O; "(Hazret-i Peygamber) Allah'ın Kitab'ını vasiyet etmişti" dedi. Hüzeyl b. Şurahbil ise şöyle demiş: "(Eğer Hazret-i Ali vasiyet edilen kişi olsaydı), Hazret-i Ebû Bekir, Resûlüllah’ın (sallallahü aleyhi ve sellem) vasiyet ettiği kimseye başkan olma külfetine girer miydi? Hazret-i Ebû Bekir arzu etmiştir ki, (Halife olacak kimse hakkında) Resûlüllah'tan (sallallahü aleyhi ve sellem) gelen bir vasiyet bulsaydı da, buna tereddütsüz uysaydı!"

3244. Bize Yezid haber verip (dedi ki), bize Hemmâm, Katâde'den haber verdi ki; O, "(Birinize ölüm belirtileri geldiğinde) eğer bir "hayır" bırakıyorsa, vasiyet (farz kılındı)" ayeti hakkında şöyle dedi: "Bu "hayır", mal demektir. (Vasiyet etmeyi farz kılan malın da) bin ve daha fazla dirhem olduğu söylenirdi."

٣- باب مَنْ لَمْ يُوصِ

٣٢٤٣ - حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يُوسُفَ عَنْ مَالِكِ بْنِ مِغْوَلٍ عَنْ طَلْحَةَ بْنِ مُصَرِّفٍ الْيَامِىِّ قَالَ : سَأَلْتُ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ أَبِى أَوْفَى : أَوْصَى رَسُولُ اللَّهِ -صلّى اللّه عليه وسلّم- ؟ قَالَ : لاَ. قُلْتُ : فَكَيْفَ كُتِبَ عَلَى النَّاسِ الْوَصِيَّةُ أَوْ أَمَرَ بِالْوَصِيَّةِ؟ فَقَالَ : أَوْصَى بِكِتَابِ اللَّهِ. وَقَالَ هُزَيْلُ بْنُ شُرَحْبِيلَ : أَبُو بَكْرٍ كَانَ يَتَأَمَّرُ عَلَى وَصِىِّ رَسُولِ اللَّهِ -صلّى اللّه عليه وسلّم- وَدَّ أَبُو بَكْرٍ أَنَّهُ وَجَدَ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ -صلّى اللّه عليه وسلّم- عَهْداً فَخَزَمَ أَنْفَهُ بِخِزَامَةٍ.

٣٢٤٤ - أَخْبَرَنَا يَزِيدُ أَخْبَرَنَا هَمَّامٌ عَنْ قَتَادَةَ { إِنْ تَرَكَ خَيْراً الْوَصِيَّةُ } قَالَ : الْخَيْرُ الْمَالُ ، كَانَ يُقَالُ أَلْفاً فَمَا فَوْقَ ذَلِكَ.

 2. Bâb—Vasiyetin Fazileti

3240. Bize Abdullah haber verip (dedi ki), bize Süleyman b. Harb rivâyet edip (dedi ki), bize Hammâd b. Seleme, Davud b. Ebi Hind'den, (O da) el-Kasım b. Ömer'den (naklen) rivâyet etti ki; O şöyle dedi: Sümâme b. Hazn bana; "baban ne yaptı?" diye sordu. Ben; "öldü" dedim. O da sözüne şöyle devam etti: "Peki, vasiyet etti mi? Çünkü önceleri denirdi ki; kişi vasiyet ettiğinde, bu vasiyeti onun, (hayatta iken) gereği gibi vermediği zekâtlarını tamamlayıcı olur." Ebû Muhammed (ed-Dârimî) dedi ki: (Süleyman'dan) başkası, (seneddeki el-Kasım b. Ömer yerine) el-Kasım b. Amr demiştir.

3241. Bize Ebu'n-Nu'man rivâyet edip (dedi ki), bize Hammâd b. Zeyd rivâyet edip (dedi ki), bize Davud b. Ebi Hind, eş-Şa'bi'den rivâyet etti ki; O şöyle demiş: "Kim bir vasiyet yapar da zulüm ve haksızlık etmezse, ona, bunu sağlığında tasadduk etmiş gibi sevab verilir."

3242. Bize Sehl b. Hammâd haber verip (dedi ki), bize Şu'be, Ebû Yunûs'tan, (O da) Kazaa'dan (naklen) rivâyet etti ki; O şöyle demiş: Herim b. Hayyan'a "vasiyet et" denilmiş de O; "size Nahl Sûresinin son ayetlerine (uymayı) vasiyet ederim" karşılığını vermiş. İbn Hayyân, ardından "Rabb'inin yoluna hikmetle... çağır" ayetinden, "(Çünkü Allah)... iyilik edenlerle (beraberdir)" ayetine kadar okumuş.

٢- باب فَضْلِ الْوَصِيَّةِ

٣٢٤٠ - أَخْبَرَنَا سُلَيْمَانُ بْنُ حَرْبٍ حَدَّثَنَا حَمَّادُ بْنُ سَلَمَةَ عَنْ دَاوُدَ بْنِ أَبِى هِنْدٍ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ عُمَرَ قَالَ قَالَ لِى ثُمَامَةُ بْنُ حَزْنٍ : مَا فَعَلَ أَبُوكَ؟ قُلْتُ : مَاتَ. قَالَ : فَهَلْ أَوْصَى فَإِنَّهُ كَانَ يُقَالُ إِذَا أَوْصَى الرَّجُلُ كَانَ وَصِيَّتُهُ تَمَاماً لِمَا ضَيَّعَ مِنْ زَكَاتِهِ. قَالَ أَبُو مُحَمَّدٍ : وَقَالَ غَيْرُهُ الْقَاسِمُ بْنُ عَمْرٍو.

٣٢٤١ - حَدَّثَنَا أَبُو النُّعْمَانِ حَدَّثَنَا حَمَّادُ بْنُ زَيْدٍ حَدَّثَنَا دَاوُدُ بْنُ أَبِى هِنْدٍ عَنِ الشَّعَبِىِّ قَالَ : كَانَ يُقَالُ : مَنْ أَوْصَى بِوَصِيَّةٍ فَلَمْ يَجُرْ وَلَمْ يَحِفْ كَانَ لَهُ مِنَ الأَجْرِ مِثْلُ مَا أَنْ لَوْ تَصَدَّقَ بِهِ فِى حَيَاتِهِ.

٣٢٤٢ - أَخْبَرَنَا سَهْلُ بْنُ حَمَّادٍ حَدَّثَنَا شُعْبَةُ عَنْ أَبِى يُونُسَ عَنْ قَزَعَةَ قَالَ قِيلَ لِهَرِمِ بْنِ حَيَّانَ : أَوْصِهْ. قَالَ : أُوصِيكُمْ بِالآيَاتِ الآوَاخِرِ مِنْ سُورَةِ النَّحْلِ. وَقَرَأَ ابْنُ حَيَّانَ { ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ } إِلَى قَوْلِهِ { وَالَّذِينَ هُمْ مُحْسِنُونَ }

 1. Bab—Vasiyeti Müstehab Gören Kimse

3238. Bize Muhammed b. Ubeyd rivâyet edip (dedi ki), bize Ubeydullah, Nafi'den, (O da) İbn Ömer'den (naklen) haber verdi ki, Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu: "Vasiyet edecek birşeyi olduğu halde vasiyeti yanında yazılı olmaksızın iki gece geçirmesi, müslüman bir kişinin hakkı değildir!"

3239. Bize Affân rivâyet edip (dedi ki), bize Ebu'l-Eşheb rivâyet edip (dedi ki), bize el-Hasan rivâyet edip şöyle dedi: "Mü'min, karnını tıka-basa doldurarak yemez. Onun vasiyeti de hep koltuğunun altındadır!"

١- باب مَنِ اسْتَحَبَّ الْوَصِيَّةَ

٣٢٣٨ - حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عُبَيْدٍ أَخْبَرَنَا عُبَيْدُ اللَّهِ عَنْ نَافِعٍ عَنِ ابْنِ عُمَرَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ -صلّى اللّه عليه وسلّم- قَالَ :( مَا حَقُّ امْرِئٍ مُسْلِمٍ يَبِيتُ لَيْلَتَيْنِ وَلَهُ شَىْءٌ يُوصِى فِيهِ إِلاَّ وَوَصِيَّتُهُ مَكْتُوبَةٌ عِنْدَهُ ).

٣٢٣٩ - حَدَّثَنَا عَفَّانُ حَدَّثَنَا أَبُو الأَشْهَبِ حَدَّثَنَا الْحَسَنُ قَالَ : الْمُؤْمِنُ لاَ يَأْكُلُ فِى كُلِّ بَطْنِهِ ، وَلاَ تَزَالُ وَصِيَّتُهُ تَحْتَ جَنْبِهِ.