Zaruret Halinde Ayakta Abdest Bozma İzni
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın adıyla
9- Zaruret Halinde Ayakta Abdest Bozma İzni
13- Huzeyfe (radıyallahü anh)’den rivâyet edildiğine göre; “Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), bir toplumun çöplüğüne geldi ve orada ayakta küçük abdest bozdu. O’na abdest suyu getirmiştim oradan ayrılırken beni çağırdı topuklarına kadar yaklaşmıştım. O zaman abdest aldı ve mestleri üzerine meshetti.” (Nesâî, Tahara: 24; İbn Mâce, Tahara: 13)
Tirmizî: Carûd’tan işittim dedi ki: Veki’in bu hadisi A’meş’den rivâyet edip şöyle dediğini duydum: Bu hadis; “Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’den mesh hakkında rivâyet edilen en sahih hadistir.” Ebû Ammâr Hüseyin b. Hureys’den işittim şöyle diyordu: O da Vaki’den işittim dedi, yaklaşık olarak aynı şeyi anlattı.
Tirmizî: Bu şekilde Mansur, Ubeyde ed Dabbî, Ebû Vâil’den, Huzeyfe’den, A’meş'in rivâyetinin benzeri rivâyet etmişlerdir.
Yine Hammad b. ebî Süleyman ve Âsım b. Behdele, Ebû Vâil'den, Muğîre b. Şu’be yoluyla Peygamberimiz (sallallahü aleyhi ve sellem)’den rivâyet etmişlerdir ki Ebû Vâil’in, Huzeyfe’den rivâyeti daha sahihtir.
*İlim ehlinden bir kısmı ayakta abdest bozmaya izin vermişlerdir.
Tirmizî: Tabiî’nin büyüklerinden Abiyde b. Amr es Selmânî’den İbrahim Nehai’nin, Abiyde’den rivâyeti şöyledir. “Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in vefatından iki yıl önce Müslüman oldum.” İbrahim’in arkadaşı Ubeyde ed Dabbî, Abdülkerim diye künyelenen “Ubeyde b. Muattip” dır.
٩ - باب الرُّخْصَةِ فِي ذَلِكَ
١٣ - حَدَّثَنَا هَنَّادٌ، حَدَّثَنَا وَكِيعٌ، عَنِ الأَعْمَشِ، عَنْ أَبِي وَائِلٍ، عَنْ حُذَيْفَةَ، أَنَّ النَّبِيَّ صلّى اللّه عليه وسلّم أَتَى سُبَاطَةَ قَوْمٍ فَبَالَ عَلَيْهَا قَائِمًا فَأَتَيْتُهُ بِوَضُوءٍ فَذَهَبْتُ لأَتَأَخَّرَ عَنْهُ فَدَعَانِي حَتَّى كُنْتُ عِنْدَ عَقِبَيْهِ فَتَوَضَّأَ وَمَسَحَ عَلَى خُفَّيْهِ . قَالَ أَبُو عِيسَى وَسَمِعْتُ الْجَارُودَ يَقُولُ سَمِعْتُ وَكِيعًا يُحَدِّثُ بِهَذَا الْحَدِيثِ عَنِ الأَعْمَشِ . ثُمَّ قَالَ وَكِيعٌ هَذَا أَصَحُّ حَدِيثٍ رُوِيَ عَنِ النَّبِيِّ صلّى اللّه عليه وسلّم فِي الْمَسْحِ . وَسَمِعْتُ أَبَا عَمَّارٍ الْحُسَيْنَ بْنَ حُرَيْثٍ يَقُولُ سَمِعْتُ وَكِيعًا فَذَكَرَ نَحْوَهُ . قَالَ أَبُو عِيسَى وَهَكَذَا رَوَى مَنْصُورٌ وَعُبَيْدَةُ الضَّبِّيُّ عَنْ أَبِي وَائِلٍ عَنْ حُذَيْفَةَ مِثْلَ رِوَايَةِ الأَعْمَشِ . وَرَوَى حَمَّادُ بْنُ أَبِي سُلَيْمَانَ وَعَاصِمُ بْنُ بَهْدَلَةَ عَنْ أَبِي وَائِلٍ عَنِ الْمُغِيرَةِ بْنِ شُعْبَةَ عَنِ النَّبِيِّ صلّى اللّه عليه وسلّم وَحَدِيثُ أَبِي وَائِلٍ عَنْ حُذَيْفَةَ أَصَحُّ . وَقَدْ رَخَّصَ قَوْمٌ مِنْ أَهْلِ الْعِلْمِ فِي الْبَوْلِ قَائِمًا . قَالَ أَبُو عِيسَى وَعَبِيدَةُ بْنُ عَمْرٍو السَّلْمَانِيُّ رَوَى عَنْهُ إِبْرَاهِيمُ النَّخَعِيُّ . وَعَبِيدَةُ مِنْ كِبَارِ التَّابِعِينَ يُرْوَى عَنْ عَبِيدَةَ أَنَّهُ قَالَ أَسْلَمْتُ قَبْلَ وَفَاةِ النَّبِيِّ صلّى اللّه عليه وسلّم بِسَنَتَيْنِ . وَعُبَيْدَةُ الضَّبِّيُّ صَاحِبُ إِبْرَاهِيمَ هُوَ عُبَيْدَةُ بْنُ مُعَتِّبٍ الضَّبِّيُّ وَيُكْنَى أَبَا عَبْدِ الْكَرِيمِ .