Hadis Kütüphanesi | مكتبة الحديث

 24- Devlet Büyüklerine Kısas Yapılır Mı?

4794- Ömer (radıyallahü anh)’den rivâyete göre, şöyle demiştir:

(Rasûlüllah sallallahü aleyhi ve sellem)’in kendisine kısas yaptırmak istediğini gördüm.) (Ebû Dâvûd, Diyat: 15)

٢٤ - باب الْقِصَاصِ مِنَ السَّلاَطِينِ

٤٧٩٤ - أَخْبَرَنَا مُؤَمَّلُ بْنُ هِشَامٍ، قَالَ حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو مَسْعُودٍ، سَعِيدُ بْنُ إِيَاسٍ الْجُرَيْرِيُّ عَنْ أَبِي نَضْرَةَ، عَنْ أَبِي فِرَاسٍ، أَنَّ عُمَرَ، قَالَ رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلّى اللّه عليه وسلّم يُقِصُّ مِنْ نَفْسِهِ ‏.‏

 23- Kıyafeti Çekmekten Dolayı İz Olursa Kısas Gerekir Mi?

4793- Ebu Hüreyre (radıyallahü anh)’den rivâyete göre, şöyle demiştir: Mescid de Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ile birlikte oturuyorduk O kalkınca biz de kalkardık. Bir gün kalktı biz de kalktık. Mescidin ortasına varınca bir adam, Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in hırkasından tuttu ve hızlıca çekti hırkası kalın kumaştan yapılmıştı sert olduğu için boynu kızarmıştı. O adam Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e:

(Ey Muhammed şu iki deveme yiyecek yüklet çünkü Sen ne kendi malından ne de babanın malından veriyorsun) deyince Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):

(Hayır! Allah’tan bağışlanmamı isterim. Boynumu kızartmandan dolayı kısas yapılmadıkça develerine bir şeyler yükletmem) buyurdu. Bunun üzerine bedevi:

(Hayır kıyas yaptırmam) dedi. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) sözünü üç defa tekrarladı üçünde de bedevi:

(Hayır vallahi kısas yaptırmam) diyordu. Bedevinin bu ısrarını duyunca hızlıca onun üzerine yürüdük. O sırada Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bize dönerek, şöyle buyurdu:

(Sözümü işiten herkes kendisine izin vermeden yerinden kımıldamamasına karar verdim) diyerek oradakilerden birine:

(Ey Filan! Bedevinin bir devesine arpa diğer devesine de hurma yükle) buyurdu. Daha sonra da:

(Dağılın) buyurdu. (Ebû Dâvûd, Edeb: 1)

٢٣ - باب الْقَوَدِ مِنَ الْجَبْذَةِ

٤٧٩٣ - أَخْبَرَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ مَيْمُونٍ، قَالَ حَدَّثَنِي الْقَعْنَبِيُّ، قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ هِلاَلٍ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، قَالَ كُنَّا نَقْعُدُ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صلّى اللّه عليه وسلّم فِي الْمَسْجِدِ فَإِذَا قَامَ قُمْنَا فَقَامَ يَوْمًا وَقُمْنَا مَعَهُ حَتَّى لَمَّا بَلَغَ وَسَطَ الْمَسْجِدِ أَدْرَكَهُ رَجُلٌ فَجَبَذَ بِرِدَائِهِ مِنْ وَرَائِهِ - وَكَانَ رِدَاؤُهُ خَشِنًا - فَحَمَّرَ رَقَبَتَهُ فَقَالَ يَا مُحَمَّدُ احْمِلْ لِي عَلَى بَعِيرَىَّ هَذَيْنِ فَإِنَّكَ لاَ تَحْمِلُ مِنْ مَالِكَ وَلاَ مِنْ مَالِ أَبِيكَ ‏.‏ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلّى اللّه عليه وسلّم ‏(‏ لاَ وَأَسْتَغْفِرُ اللَّهَ لاَ أَحْمِلُ لَكَ حَتَّى تُقِيدَنِي مِمَّا جَبَذْتَ بِرَقَبَتِي ‏)‏ ‏.‏ فَقَالَ الأَعْرَابِيُّ لاَ وَاللَّهِ لاَ أُقِيدُكَ ‏.‏ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلّى اللّه عليه وسلّم ذَلِكَ ثَلاَثَ مَرَّاتٍ كُلُّ ذَلِكَ يَقُولُ لاَ وَاللَّهِ لاَ أُقِيدُكَ ‏.‏ فَلَمَّا سَمِعْنَا قَوْلَ الأَعْرَابِيِّ أَقْبَلْنَا إِلَيْهِ سِرَاعًا فَالْتَفَتَ إِلَيْنَا رَسُولُ اللَّهِ صلّى اللّه عليه وسلّم فَقَالَ ‏(‏ عَزَمْتُ عَلَى مَنْ سَمِعَ كَلاَمِي أَنْ لاَ يَبْرَحَ مَقَامَهُ حَتَّى آذَنَ لَهُ ‏)‏ ‏.‏ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلّى اللّه عليه وسلّم لِرَجُلٍ مِنَ الْقَوْمِ ‏(‏ يَا فُلاَنُ احْمِلْ لَهُ عَلَى بَعِيرٍ شَعِيرًا وَعَلَى بَعِيرٍ تَمْرًا ‏)‏ ‏.‏ ثُمَّ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلّى اللّه عليه وسلّم ‏(‏ انْصَرِفُوا ‏)‏ ‏.‏

 22- Tokat Atmadan Dolayı Kısas Olur Mu?

4792- İbn Abbâs (radıyallahü anh) anlatıyor: Bir adam Abbâs’ın cahiliyye’de ölen babasına sövdü. Abbâs’ta ona bir tokat atmıştı. Bunun üzerine o adamın akrabaları gelerek şöyle dediler:

(Abbâs’ın vurduğu gibi o da Abbâs’a vurmalıdır değilse silahlarımızla onu öldürürüz.) Durum Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e ulaşınca minbere çıktı ve:

(Ey İnsanlar! Allah katında en değerli insan kimdir? Biliyor musunuz) deyince, Ashab:

(Sensin) dediler. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’de:

(Abbâs benim ailemden ben de onun ailesindenim, ölmüşlerimize sövmeyin ki dirilerimiz üzülmesinler.) Bunun üzerine Abbâs’a karşı ayaklananlar:

(Ey Allah'ın Rasûlü! Seni gücendirmekten Allah’a sığınırız. Bizim için Allah’tan af dile) dediler. (Müsned: 2598)

٢٢ - باب الْقَوَدِ مِنَ اللَّطْمَةِ

٤٧٩٢ - أَخْبَرَنَا أَحْمَدُ بْنُ سُلَيْمَانَ، قَالَ أَنْبَأَنَا عُبَيْدُ اللَّهِ، عَنْ إِسْرَائِيلَ، عَنْ عَبْدِ الأَعْلَى، أَنَّهُ سَمِعَ سَعِيدَ بْنَ جُبَيْرٍ، يَقُولُ أَخْبَرَنِي ابْنُ عَبَّاسٍ، أَنَّ رَجُلاً، وَقَعَ فِي أَبٍ كَانَ لَهُ فِي الْجَاهِلِيَّةِ فَلَطَمَهُ الْعَبَّاسُ فَجَاءَ قَوْمُهُ فَقَالُوا لَيَلْطِمَنَّهُ كَمَا لَطَمَهُ ‏.‏ فَلَبِسُوا السِّلاَحَ فَبَلَغَ ذَلِكَ النَّبِيَّ صلّى اللّه عليه وسلّم فَصَعِدَ الْمِنْبَرَ فَقَالَ ‏(‏ أَيُّهَا النَّاسُ أَىُّ أَهْلِ الأَرْضِ تَعْلَمُونَ أَكْرَمُ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ ‏)‏ ‏.‏ فَقَالُوا أَنْتَ ‏.‏ فَقَالَ ‏(‏ إِنَّ الْعَبَّاسَ مِنِّي وَأَنَا مِنْهُ لاَ تَسُبُّوا مَوْتَانَا فَتُؤْذُوا أَحْيَاءَنَا ‏)‏ ‏.‏ فَجَاءَ الْقَوْمُ فَقَالُوا يَا رَسُولَ اللَّهِ نَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ غَضَبِكَ اسْتَغْفِرْ لَنَا ‏.‏