Hadis Kütüphanesi | مكتبة الحديث

 121. Asabiyyet (Kavmiyetçilik) Hakkında Gelen Hadisler

5117- (Hazret-i Abdurrahman b. Abdullah b. Mesud'un) babasından demiştir ki: Kavmine haksız yere yardım eden kimse (bir kuyuya yüzüstü) düşüp de kuyruğundan çekil(erek kurtarılmaya çalışd)an deve gibidir.

5118- (Abdurrahman b. Abdullah'ın) babasından demiştir ki;

" Ben Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'ın huzuruna varmıştım. Kendisi deriden (yapılmış) bir çadırda bulunuyordu..."

(Abdurrahman’ın babası Abdullah b. Mesud rivâyetine devam ederek bir önceki hadisin) bir benzerini rivâyet etti.

5119- Vâsıla b. el-Eska'nın kızından (rivâyet edildiğine göre) kendisi babasını şöyle derken işitmiş: (Ben Hazret-i Peygambere):

Ey Allah'ın Resulü asabiyet nedir? diye sordum da:

Zulümde (haksızlıkta) kavmine yardım etmendir, buyurdu.

İbn Mâce, fiten 7;Ahmed b. Hanbel, IV. 107, 160.

5120- Süraka b. Mâlik Cü'şüm el-Müdlicî'den demiştir ki: (Bir gün) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bize bir hutbe irad ederek şöyle buyurdu:

" Sizin en hayırlınız, günaha girmemek şartıyla yakınlarını savunan(ınız)dır."

Ebû Dâvûd dedi ki: (Bu hadisin ravilerinden) Eyyûb b. Süveyd zayıftır.

5121- Cübeyr b. Mut'imden (rivâyet edildiğine göre) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur:

 (Halkı) asabiyyet (soy-sop) davasına çağıran bizden değildir. Asabiyyet (soy-sop) davası uğrunda savaşan bizden değildir. Asabiyyet (soy-sop) davası uğruna ölen bizden değildir.

Müslim, imare 57; Nesaî tahrim 28; İbn Mace, fiten 7; Ahmed b. Hanbel, II, 306, 488.

5122- Hazret-i Ebû Mûsâ'dan (rivâyet edildiğine göre) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur:

" Bir kavmin kız kardeşinin oğlu o kavimdendir."

Buharî, feraiz 24; Tirmizi, menakıb 65; Nesaî zekat 96; Darimi siyer. 81.

5123- Farslı (İranlı)lardan azatlı bir köle olan Ukbe'den demiştir ki: Al bu da benden. Ben Farslı bir gencim diyerek müşriklerden birine bir darbe indirdim. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): bana bakarak:

Al bu da benden, ben ensarlı bir gencim, deseydin ya? buyurdu.

İbn Mâce, hadis no: 2784.

١٢١ - بَاب فِي الْعَصَبِيَّة

٥١١٧ - حَدَّثَنَا الْنُّفَيْلِي، ثَنَا زُهَيْر؛ ثَنَا سَمَالَك بْن حَرْب، عَن عَبْد الْرَّحْمَن بْن عَبْد الْلَّه بْن مَسْعُوْد، عَن أَبِيْه قَال:

مَن نَصَر قَوْمَه عَلَى غَيْر الْحَق فَهُو كَالْبَعِيْر الَّذِي رَدَى فَهُو يُنْزَع بِذَنَبِه.

٥١١٨ - حَدَّثَنَا ابْن بَشَّار، ثَنَا أَبُو عَامِر، ثَنَا سُفْيَان، عَن سِمَاك بْن حَرْب، عَن عَبْد الْرَّحْمَن بْن عَبْد الْلَّه، عَن أَبِيْه، قَال:

انْتَهَيْت إِلَى الْنَّبِي صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم وَهُو فِي قُبَّة مِن أَدَم، فَذَكَر نَحْوَه.

٥١١٩ - حَدَّثَنَا مَحْمُوْد بْن خَالِد الْدِّمَشْقِي، قَال: ثَنَا الْفِرْيَابِي، قَال: ثَنَا سَلَمَة بْن بِشْر الْدِّمَشْقِي، عَن بِنْت وَاثِلَة بْن الْأَسْقَع أَنَّهَا سَمِعَت أَبَاهَا يَقُوْل: قُلْت: يَارَسُوْل الْلَّه، مَا الْعَصَبِيَّة؟ قَال: (أَن تُعِيْن قَوْمَك عَلَى الْظُّلْم).

٥١٢٠ - حَدَّثَنَا أَحْمَد بْن عَمْرِو بْن الْسَّرْح، ثَنَا أَيُّوْب بْن سُوَيْد، عَن أُسَامَة بْن زَيْد أَنَّه سَمِع سَعِيْد بْن الْمُسَيَّب يُحَدِّث، عَن سُرَاقَة بْن مَالِك بْن جُعْشُم الْمُدْلِجِي قَال:

خَطَبَنَا رَسُوْل الْلَّه صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم فَقَال: (خَيْرُكُم الْمُدَافِع عَن عَشِيْرَتِه مَا لَم يَأْثَم).

قَال أَبُو دَاوُد: أَيُّوْب بْن سُوَيْد ضَعِيْف.

٥١٢١ - حَدَّثَنَا ابْن الْسَّرْح، ثَنَا ابْن وَهْب، عَن سَعِيْد بْن أَبِي أَيُّوْب، عَن مُحَمَّد بْن عَبْد الْرَّحْمَن الْمَكِّي يَعْنِي ابْن أَبِي لَبِيْبَة عَن عَبْد الْلَّه بْن أَبِي سُلَيْمَان، عَن جُبَيْر بْن مُطْعِم أَن رَسُوْل الْلَّه صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم قَال: (لَيْس مِنَّا مَن دَعَا إِلَى عَصَبِيَّة، وَلَيْس مِنَّا مَن قَاتَل عَلَى عَصَبِيَّة، وَلَيْس مِنَّا مَن مَات عَلَى عَصَبِيَّة).

٥١٢٢ - حَدَّثَنَا أَبُو بَكْر بْن أَبِي شَيْبَة، ثَنَا أَبُو أُسَامَة، عَن عَوْف، عَن زِيَاد بْن مِخْرَاق، عَن أَبِي كِنَانَة، عَن أَبِي مُوْسَى قَال:

قَال رَسُوْل الْلَّه صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم: (ابْن أُخْت الْقَوْم مِنْهُم).

٥١٢٣ - حَدَّثَنَا مُحَمَّد بْن عَبْد الْرَّحِيْم، ثَنَا الْحُسَيْن بَيْن مُحَمَّد، ثَنَا جَرِيْر بْن حَازِم، عَن مُحَمَّد بْن إِسْحَاق عَن دَاوُد بْن حُصَيْن، عَن عَبْد الْرَّحْمَن بْن أَبِي عُقْبَة، عَن أَبِي عُقْبَة وَكَان مَوْلَى مِن أَهْل فَارِس قَال:

شَهِدْت مَع رَسُوْل الْلَّه صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم أُحُدْا، فَضَرَبَت رَجُلا مَن الْمُشْرِكِيْن، فَقُلْت: خُذْهَا مِنِّي وَأَنَا الْغُلَام الْفَارِسِي، فَالْتَفَت إِلَي رَسُوْل الْلَّه صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم فَقَال: (فَهْلا قُلْت: خُذْهَا مِنِّي وَأَنَا الْغُلَام الْأَنْصَارِي).

 120. Soy-Sop İle Övünme(nin Haramlığı) Hakkında Gelen Hadisler

5116- Hazret-i Ebû Hüreyre'den (rivâyet edildiğine göre) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur:

" (Aziz ve Celil olan) Allah, cahiliyye (döneminin) kibrini ve övünme adetini sizden giderdi. (İnsanlar iki kısımdır: Birincisi Allah katında övülmüş olan) takva sahibi mü'min (kimseler. İkincisi de Allah katında yerilmiş olan) bedbaht ve Allah'ın yolundan çıkmış (kimseler. Binaenaleyh siz (hepiniz) Ademoğlusunuz. Adem topraktan (yaratılmış)tır. (Allah'a yemin olsun ki) insanlar (ya bu) kavimler(i) ile övünmeyi bırakırlar -ki o kavimler (böyle cahiliyye adeti üzere yaşadıkları için şimdi) cehennem kömürlerinden bir kömürdürler- yahud da Allah katında burnuyla dışkı yuvarlayan bokböceğinden (mayıs böceğinden) daha değersiz bir hale düşerler."

Tirmizî. menakıb 74; Ahmed b. Hanbel, II, 361, 524.

١٢٠ - بَاب فِي الْتَّفَاخُر بِالْأَحْسَاب

٥١١٦ - حَدَّثَنَا مُوْسَى بْن مَرْوَان الْرَّقِّي، ثَنَا الْمُعَافَى، ح وَثَنَا أَحْمَد بْن سَعِيْد الْهَمْدَانِي، أَخْبَرَنَا ابْن وَهْب، وَهَذَا حَدِيْثُه، عَن هِشَام بْن سَعْد، عَن سَعِيْد بْن أَبِي سَعِيْد، عَن أَبِيْه، عَن أَبِي هُرَيْرَة قَال:

قَال رَسُوْل الْلَّه صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم: (إِن الْلَّه [عَز وَجَل] قَد أَذْهَب عَنْكُم عُبِّيَّة الْجَاهِلِيَّة وَفَخْرَهَا بِالْآَبَاء، مُؤْمِن تَقِي، وَفَاجِر شَقِي، أَنْتُم بَنُو آَدَم، وَآَدَم مِن تُرَاب لَيَدَعَن رِجَال فَخْرَهُم بِأَقْوَام، إِنَّمَا هُم فَحْم مِن فَحْم جَهَنَّم، أَو لَيَكُوْنُن أَهْوَن عَلَى الْلَّه مَن الْجُعْلَان الَّتِي تَدْفَع بِأَنْفِهَا الْنَّتِن).

 119. Kişinin Nesebini Kendi Velilerinden Başka Birine Nisbet Etmesi Hakkında (Gelen Hadisler)

5113- Ebû Osman dedi ki: Sa'd b. Mâlik bana dedi ki: Muhammed (sallallahü aleyhi ve sellem)'in " Her kim babası olmadığını bildiği halde babasından başkasını (babam diye) iddia ederse ona cennet haram olur." dediğini kulaklarım duydu, kalbim iyi belledi. (Ebû Osman sözlerine devam ederek) dedi ki: (Bu hadisi Sa'd'den duyduktan) kısa bir süre sonra Ebû Bekre ile karşılaştım ve hadisi kendisine okudum da (bana aynen Sa'd'in dediği gibi):

" Bunu Muhammed (sallallahü aleyhi ve sellem)'den kulaklarım duydu, kalbim de iyice belledi" dedi.

(Ravi) Âsim dedi ki ben (Ebû Osman'a)

Ey Ebû Osman! Senin yanında (bu hadisin doğruluğuna dair) iki kişi şahidlik etmiştir. Bu iki adam kimdir? dedim de:

Birisi Allah yolunda -yahut İslâm uğrunda- ilk ok atan kimsedir. Öbürü ise (Tai kalesi kuşatıldığı zaman) Tai'ten yaya olarak (Hazret-i Peygambere) gelip (Müslümanların safına katılan) yirmi küsur kişiden biridir" dedi ve (Ebû Bekre'yle ilgili bir takım) fazilet(ler)i anlattı.

Buharî, megazi 56. feraiz 29; Müslim, iman 114-115; İbn Mace, hudud 36; Darimî, siyer 82; Buyü 62, feraiz 2; Ahmed b. Hanbel, I, 169, 174, 170, V. 38, 46.

(Ebû Dâvûd dedi ki;)

Ennüeylî de:

" Bu hadisi (bana bizzat falan) haber verdi" sözünün geçtiği yerlerde (hadisin kesinlikle ravisinin ağzından işitilerek alındığını ifade eden) haddesenâ (bize bizzat kendisi haber verdi) ve haddesenî (bana bizzat kendisi haber verdi) kelimelerini kast ederek " Allah'a yemin olsun ki bu söz(ler) bana baldan daha tadıdır" derdi.

Ebû Ali dedi ki: Ben Ebû Dâvûd'u söyle derken işittim;

Ben Ahmed b. Hanbel'i -Küfe'itlerin rivâyeti açık değildir. (Bu hususta) Basralı'lar gibisini görmedim. Onlar bu hadisi Şube'den rivâyet ettiler, derken işittim.

5114- Hazret-i Ebû Hüreyre'den (rivâyet edildiğine göre) Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur:

" Bir kimse kendini azad eden kimselerin izni olmaksızın bir kavmi kendisine veli edinirse Allah'ın, meleklerin ve bütün insanların laneti onun üzerine olsun! Kıyamet gününde onun farz ve nafile hiçbir ibadeti kabul edilmeyecektir."

Müslim. Itk 18-19; Tırmizî, Vesaya 5; Darimî, siyer 83; Ahmed b. Hanbel, IV, 238, V, 267.

5115- Hazret-i Eıies İbn Mâlik'den demiştir ki: Ben Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle derken işittim:

" Her kim babasından başka bir adamın kendi babası olduğunu- iddia ederse yahutta (bir köle) kendisini efendilerinden başkasına nisbet ederse kıyamete kadar Allah'ın laneti sürekli olarak onun üzerine olsun."

Müslim, Itk 18-20; Tirmizî, Vesaya 5; Darimî, siyer 83: Ahmed b. Hanbel, IV,187, 238, V, 267.

١١٩ - بَاب فِي الْرَّجُل يَنْتَمِي إِلَى غَيْر مَوَالِيْه

٥١١٣ - حَدَّثَنَا الْنُّفَيْلِي، ثَنَا زُهَيْر، ثَنَا عَاصِم الْأَحْوَل قَال: حَدَّثَنِي أَبُو عُثْمَان قَال: حَدَّثَنِي سَعْد بْن مَالِك قَال: سَمِعْتُه أُذُنَاي وَوَعَاه قَلْبِي مِن مُحَمَّد صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم أَنَّه قَال:

(مِن ادَّعَى إِلَى غَيْر أَبِيْه وَهُو يَعْلَم أَنَّه غَيْر أَبِيْه فَالْجَنَّة عَلَيْه حَرَام) قَال: فَلَقِيْت أَبَا بَكْرَة فَذَكَرْت ذَلِك لَه فَقَال: سَمِعْتُه أُذُنَاي وَوَعَاه قَلْبِي مِن مُحَمَّد صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم.

قَال عَاصِم فَقُلْت: يَا أَبَا عُثْمَان، لَقَد شَهِد عِنْدَك رَجُلَان أَيُّمَا رَجُلَيْن، فَقَال: أَمَّا أَحَدُهُمَا فَأَوَّل مَن رَمَى بِسَهْم فِي سَبِيِل الْلَّه أَو فِي الْإِسْلام، يَعْنِي سَعْد بْن مَالِك، وَالْآخَر قَدِم مِن الْطَّائِف فِي بِضْعَة وَعِشْرِيْن رَجُلا عَلَى أَقْدَامِهِم، فَذَكَر فَضْلَا.

قَال أَبُو دَاوُد: قَال الْنُّفَيْلِي حَيْث حَدَّث بِهَذَا الْحَدِيْث: وَالْلَّه إِنَّه عِنْدِي أَحْلَى مِن الْعَسَل، يَعْنِي قَوْلَه حَدَّثَنَا وَحَدَّثَنِي.

قَال أَبُو عَلِي: وَسَمِعْت أَبَا دَاوْد يَقُوْل: سُمِعَت أَحْمَد يَقُوْل: لَيْس لِحَدِيْث أَهْل الْكُوْفَة نُوَر، قَال: وَمَا رَأَيْت مِثْل أَهْل الْبَصْرَة كَانُوْا تَعَلَّمُوه مِن شُعْبَة.

٥١١٤ - حَدَّثَنَا حَجَّاج بْن أَبِي يَعْقُوْب، ثَنَا مُعَاوِيَة يَعْنِي ابْن عَمْرِو ثَنَا زَائِدَة، عَن الْأَعْمَش، عَن أَبِي صَالِح، عَن أَبِي هُرَيْرَة، عَن الّنَبِي صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم قَال: (مِن تَوَلَّى قَوْما بِغَيْر إِذْن مَوَالِيْه فَعَلَيْه لَعْنَة الْلَّه وَالْمَلَائِكَة وَالْنَّاس أَجْمَعِيْن، لَا يَقْبَل [الْلَّه] مِنْه يَوْم الْقِيَامَة [عَدْل وَلَا صَرْف]).

٥١١٥ - حَدَّثَنَا سُلَيْمَان بْن عَبْد الْرَّحْمَن الْدِّمَشْقِي، ثَنَا عُمَر بْن عَبْد الْوَاحِد، عَن عَبْد الْرَّحْمَن بْن يَزِيْد بْن جَابِر قَال: حَدَّثَنِي سَعِيْد بْن أَبِي سَعِيْد وَنَحْن بِّبَيْرُوْت، عَن أَنَس بْن مَالِك قَال:

سُمِعَت رَسُوْل الْلَّه صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم يَقُوْل: (مِن ادَّعَى إِلَى غَيْر أَبِيْه أَو انْتَمَى إِلَى غَيْر مَوَالِيْه فَعَلَيْه لَعْنَة الْلَّه الْمُتَتَابِعَة إِلَى يَوْم الْقِيَامَة).