Kız İle Kız Kardeş Hakkında

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ

Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın adıyla

 4. Bâb—Kız İle Kızkardeş Hakkında

2936. Bize Muhammed b. Yusuf, Süfyan es-Sevri'den, (O) Esas b. Ebiş-Şasadan, (O da) el-Esved b. Yezidden (naklen) haber verdi ki, O şöyle dedi: "Muaz b. Cebel Yemen'de kız ile kızkardeş hakkında hükmetti de, (mirasın) yarısını kıza, yarısını kızkardeşe verdi."

2937. Bize Muhammed b. Yusuf haber verip (dedi ki), bize Süfyan, el-A'meş'ten, (O) İbrahim'den, (O da) el-Esved b. Yezid'den (naklen) rivâyet etti ki; İbnu'z-Zübeyr, kızkardeşi, kızla birlikte olduğunda ana ve babaya mirasçı yapmıyordu. Nihayet el-Esved O'na rivâyet etti ki; "Muaz b. Cebel (mirasın) yarısını kıza, yarısını kızkadeşe ait kılmıştı." Bunun üzerine O da (O'na) şöyle dedi: "Sen benim Abdullah b. Utbe'ye elçimsin. O'na bunu haber ver!" (Abdullah b. Utbe) O'nun Küfe kadısıydı.

2938. Bize Bişr b. Ömer rivâyet edip şöyle dedi: Ben ibn Ebi'z-Zinâd'a, geriye bir kız ve bir kızkardeş bırakan adamın (mirasını) sordum da, O şöyle cevap verdi: "(Mirasın) yarısı kızına, geriye kalanı kızkardeşinedir!" O sözüne devamla şöyle dedi: Bana babam Hârice b. Zeyd'den (naklen) haber verdi ki; Zeyd b. Sabit, kızkardeşlen, kız arla beraber olduklarında, onlara sadece geriye kalanı vererek asabe kılardı.

٤- باب فِى بِنْتٍ وَأُخْتٍ

٢٩٣٦ - أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يُوسُفَ عَنْ سُفْيَانَ الثَّوْرِىِّ عَنْ أَشْعَثَ بْنِ أَبِى الشَّعْثَاءِ عَنِ الأَسْوَدِ بْنِ يَزِيدَ قَالَ : قَضَى مُعَاذُ بْنُ جَبَلٍ بِالْيَمَنِ فِى بِنْتٍ وَأُخْتٍ ، فَأَعْطَى الْبِنْتَ النِّصْفَ وَالأُخْتَ النِّصْفَ.

٢٩٣٧ - أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يُوسُفَ حَدَّثَنَا سُفْيَانُ عَنِ الأَعْمَشِ عَنْ إِبْرَاهِيمَ عَنِ الأَسْوَدِ بْنِ يَزِيدَ : أَنَّ ابْنَ الزُّبَيْرِ كَانَ لاَ يُوَرِّثُ الأُخْتَ مِنَ الأَبِ وَالأُمِّ مَعَ الْبِنْتِ حَتَّى حَدَّثَهُ الأَسْوَدُ أَنَّ مُعَاذَ بْنَ جَبَلٍ جَعَلَ لِلْبِنْتِ النِّصْفَ وَلِلأُخْتِ النِّصْفَ ، فَقَالَ : أَنْتَ رَسُولِى إِلَى عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُتْبَةَ فَأَخْبَرَهُ بِذَلِكَ وَكَانَ قَاضِيَهُ بِالْكُوفَةِ. ١٦٦٢٤

٢٩٣٨ - حَدَّثَنَا بِشْرُ بْنُ عُمَرَ قَالَ : سَأَلْتُ ابْنَ أَبِى الزِّنَادِ عَنْ رَجُلٍ تَرَكَ ابْنَةً وَأُخْتاً ، فَقَالَ : لاِبْنَتِهِ النِّصْفُ ، وَلأُخْتِهِ مَا بَقِىَ ، وَقَالَ : أَخْبَرَنِى أَبِى عَنْ خَارِجَةَ بْنِ زَيْدٍ أَنَّ زَيْدَ بْنَ ثَابِتٍ كَانَ يَجْعَلُ الأَخَوَاتِ مَعَ الْبَنَاتِ عَصَبَةً ، لاَ يَجْعَلُ لَهُنَّ إِلاَّ مَا بَقِىَ.

FERÂİZ KİTABI

   SÜNEN-İ DÂRİMÎ