Hadis Kütüphanesi | مكتبة الحديث

 15- ALİ B. EBÎ TÂLİB (RADIYALLAHÜ ANH)'IN FAZİLETİ

119) ... Zirr bin Hubeyş (radıyallahü anh)’den, Ali (bin Ebi Talib) (radıyallahü anh)’ın şöyle söylediği rivâyet edilmiştir :

- (Gerçekten, mümin’den başkasının beni sevmiyeceğine ve münafıktan başkasının bana buğzetmiyeceğine Ümmi Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem), bana kesin bir ahid ve teminat verdi. )

120) ... Sad bin Ebi Vakkas (radıyallahü anh)’den, rivâyet edildiğine göre Resûl-i Ekrem (sallallahü aleyhi ve sellem) Ali (radıyallahü anh)’a şöyle buyurmuştur :

((Ya Ali!) Bana nisbeten sen, Mûsâ’ya oranla Harun mevkiinde olmaya razı olmaz mısın?)

121) ... Bera bin Azib (radıyallahü anh)’den, kendisine şöyle dediği rivâyet edilmiştir :

Biz Resûl-i Ekrem (sallallahü aleyhi ve sellem)’in ifa etmiş olduğu hac seferine beraberinde yola çıkmıştık. O, yolun bir semtinde, konakladı da cemaatla namaz kılma emrini verdi. Daha sonra Ali (radıyallahü anh)’in elini tuttu ve (Ashâbına) :

-((Ashâbım!) Ben müminlere, kendi nefislerinden evla değil miyim?) dedi. Orada bulunan sahabiler :

- (Ya Resûlüllah!) Evet (evlasın), dediler. Resûl-i Ekrem:

-((Ey Ashâbım!) Ben her mümine, kendi kendi nefsinden evla değil miyim?) dedi. (Ashâbı Kiram) da :

-Evet, (evlasın Ya Resulullah! diye) cevap verdiler. (Bu konuşmalar cerayan ettikten sonra elini tuttuğu Hazret-i Ali (radıyallahü anh)’ı işaret ederek) Resûl-i Ekrem (sallallahü aleyhi ve sellem) :

- (İşte bu (Ali), beni seven herkesin mahbubudur. Allahım! O’nu (Ali’yi) seven kimseleri, sev. O’na buğuz edenlere, sen de buğz et. ) dedi.

122) ... Abdurrahman bin Ebi Leyla (radıyallahü anh)’dan rivâyet edildiğine göre kendisi demiştir ki : (Babam) Ebû Leyla (radıyallahü anh), Ali (radıyallahü anh) ile akşamları görüşüp sohbet ederlerdi. Ali (radıyallahü anh), kışın yazlık elbise, yazın da kışlık elbise giyerdi. Biz (onun bu haline şaştığımız için kendisi ile iyi görüşen Ebû Leyla’ya) : ‘Keşki o’na sorsaydın (Neden mevsimlerin şartlarına göre giyinmiyor?)’ dedik. Bu talebimiz üzerine Ali (radıyallahü anh) şöyle dedi:

(Hayber günü (Kala’nın fethi uzayınca) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) haber göndererek beni huzuruna çağırttı. Halbuki, Hayber’(in fethi için çalıştığı) günü benim gözlerim ağrıyordu. Ben :

- (Ya Resûlüllah! Gerçekten gözüm fena ağrıyor) dedim. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), gözlerime tükürdü. Sonra:

(Allahım! Sıcaklığı ve soğukluğu ondan (Ali’den) izale et) diye dua etti. Ali (radıyallahü anh) : Artık ben o günden sonra ne sıcaklık ne de soğukluk duymadım, dedi. Ve Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in şöyle buyurduğunu anlattı :

(Hayber halkı ile savaşmak için artık öyle bir adam göndereceğim (ona Müslümanların sancağını vereceğim) ki o, Allah’ı ve Resulünü sever, Allah ve Resulü de onu sever, o, geri çekilecek adam da değildir. ) Bu emir üzerine orada bulunan Sahabiler artık bu övülen zatın kim olduğunu merak ve umutla düşünüp beklemeye başladılar. Daha sonra Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Müslümanların sancağını vermek üzere Ali (radıyallahü anh)’e haber gönderip huzura çağırttı ve Sancağı ona verdi. )

123) ... (Abdullah İbni Ömer (radıyallahü anh)’den : Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu, dediği rivâyet edilmiştir :

( Hasan ve Hüseyin (radıyallahü anh), Cennet ehlinin gençlerinin seyyid (büyük) leridir. Babaları (olan Ali bin Ebi Talib (radıyallahü anh)’de ikisinden daha hayırlıdır. )

124) ... Hubyiş bin Cenade (radıyallahü anh)’den rivâyet edildiğine göre kendisi demiştir ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’den şöyle buyurduğunu işittim :

( Ali (radıyallahü anh) bana bağlıdır. Ben de O’na bağlıyım. Ali (radıyallahü anh)’den başka hiç kimse (yapmak durumunda olduğum bir şeyi) benim yerime eda edemez. )

125) ... Abbad bin Abdillah (radıyallahü anh)’den rivâyet edildiğine göre kendisinin, Ali bin Ebi Talib (radıyallahü anh) şöyle söyledi, dediği rivâyet edilmiştir :

-Ben Allah’ın kuluyum, O’nun Resulü (sallallahü aleyhi ve sellem)’in Kardeşiyim. Sıddîk-i Ekber de benim. Benden sonra Kezzab (çok yalancı) adamdan başka hiç kimse bunu (=Sıddıki Ekber olduğunu) söyliyemez. Halktan 7 yıl önce namaz kıldım.

126) ... Abdurrahman İbni Sabit (radıyallahü anh)’den rivâyet edildiğine göre kendisi Sad bin Ebi Vakkas (radıyallahü anh)’den nakletmiştir.

Hac seferlerinden birisinde, Muaviye (radıyallahü anh) gelince, Sad (radıyallahü anh) onun yanına vardı. Bir ara Ali (radıyallahü anh)’den bahsettiler. Muaviye (radıyallahü anh) Ali (radıyallahü anh) aleyhinde konuştu. Sad (radıyallahü anh) bundan öfkelendi ve:Sen! (nasıl) bu sözü öyle bir adam için söylüyorsun? ki onun hakkında Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’den şöyle buyurduğunu işittim :

( Ben kimin mahbubu isem Ali (radıyallahü anh)’den onun mahbubudur. )

Efendimiz’den şöyle buyurduğunu da işittim :

( (Ya Ali!) Senin bana bağlılığın Harun’un Mûsâ’ya bağlılığı mesabesindedir. Şu farkla ki benden sonra peygamber yoktur. )

Resûl-i Ekrem’den şunu da buyurduğunu işittim :

( Bugün sancağı öyle bir adama vereceğim ki Allah’ı ve O’nun Resulünü sever. )

١٥ - باب فَضْلِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ رضى اللّه عنه

١١٩ - حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ، حَدَّثَنَا وَكِيعٌ، وَأَبُو مُعَاوِيَةَ وَعَبْدُ اللَّهِ بْنُ نُمَيْرٍ عَنِ الأَعْمَشِ، عَنْ عَدِيِّ بْنِ ثَابِتٍ، عَنْ زِرِّ بْنِ حُبَيْشٍ، عَنْ عَلِيٍّ، قَالَ عَهِدَ إِلَىَّ النَّبِيُّ الأُمِّيُّ ـ صلّى اللّه عليه وسلّم ـ أَنَّهُ لاَ يُحِبُّنِي إِلاَّ مُؤْمِنٌ وَلاَ يُبْغِضُنِي إِلاَّ مُنَافِقٌ ‏.‏

١٢٠ - حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بَشَّارٍ، حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ، حَدَّثَنَا شُعْبَةُ، عَنْ سَعْدِ بْنِ إِبْرَاهِيمَ، قَالَ سَمِعْتُ إِبْرَاهِيمَ بْنَ سَعْدِ بْنِ أَبِي وَقَّاصٍ، يُحَدِّثُ عَنْ أَبِيهِ، عَنِ النَّبِيِّ ـ صلّى اللّه عليه وسلّم ـ أَنَّهُ قَالَ لِعَلِيٍّ ‏( أَلاَ تَرْضَى أَنْ تَكُونَ مِنِّي بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى ‏)‏.‏

١٢١ - حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ، حَدَّثَنَا أَبُو الْحُسَيْنِ، أَخَبَرَنِي حَمَّادُ بْنُ سَلَمَةَ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ زَيْدِ بْنِ جُدْعَانَ، عَنْ عَدِيِّ بْنِ ثَابِتٍ، عَنِ الْبَرَاءِ بْنِ عَازِبٍ، قَالَ أَقْبَلْنَا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ـ صلّى اللّه عليه وسلّم ـ فِي حَجَّتِهِ الَّتِي حَجَّ فَنَزَلَ فِي الطَّرِيقِ فَأَمَرَ الصَّلاَةَ جَامِعَةً فَأَخَذَ بِيَدِ عَلِيٍّ فَقَالَ ‏( أَلَسْتُ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ ‏)‏.‏ قَالُوا بَلَى ‏.‏ قَالَ ‏( أَلَسْتُ أَوْلَى بِكُلِّ مُؤْمِنٍ مِنْ نَفْسِهِ ‏)‏.‏ قَالُوا بَلَى ‏.‏ قَالَ ‏( فَهَذَا وَلِيُّ مَنْ أَنَا مَوْلاَهُ اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاَهُ اللَّهُمَّ عَادِ مَنْ عَادَاهُ ‏)‏.‏

١٢٢ - حَدَّثَنَا عُثْمَانُ بْنُ أَبِي شَيْبَةَ، حَدَّثَنَا وَكِيعٌ، حَدَّثَنَا ابْنُ أَبِي لَيْلَى، حَدَّثَنَا الْحَكَمُ، عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبِي لَيْلَى، قَالَ كَانَ أَبُو لَيْلَى يَسْمُرُ مَعَ عَلِيٍّ فَكَانَ يَلْبَسُ ثِيَابَ الصَّيْفِ فِي الشِّتَاءِ وَثِيَابَ الشِّتَاءِ فِي الصَّيْفِ فَقُلْنَا لَوْ سَأَلْتَهُ فَقَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ـ صلّى اللّه عليه وسلّم ـ بَعَثَ إِلَىَّ وَأَنَا أَرْمَدُ الْعَيْنِ يَوْمَ خَيْبَرَ قُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنِّي أَرْمَدُ الْعَيْنِ ‏.‏ فَتَفَلَ فِي عَيْنِي ثُمَّ قَالَ ‏( اللَّهُمَّ أَذْهِبْ عَنْهُ الْحَرَّ وَالْبَرْدَ ‏)‏.‏ قَالَ فَمَا وَجَدْتُ حَرًّا وَلاَ بَرْدًا بَعْدَ يَوْمِئِذٍ ‏.‏ وَقَالَ ‏( لأَبْعَثَنَّ رَجُلاً يُحِبُّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيُحِبُّهُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ لَيْسَ بِفَرَّارٍ ‏)‏.‏ فَتَشَوَّفَ لَهَا النَّاسُ فَبَعَثَ إِلَى عَلِيٍّ فَأَعْطَاهَا إِيَّاهُ ‏.‏

١٢٣ - حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى الْوَاسِطِيُّ، حَدَّثَنَا الْمُعَلَّى بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ، حَدَّثَنَا ابْنُ أَبِي ذِئْبٍ، عَنْ نَافِعٍ، عَنِ ابْنِ عُمَرَ، قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ـ صلّى اللّه عليه وسلّم ـ ‏( الْحَسَنُ وَالْحُسَيْنُ سَيِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ وَأَبُوهُمَا خَيْرٌ مِنْهُمَا ‏)‏.‏

١٢٤ - حَدَّثَنَا أَبُو بَكْرِ بْنُ أَبِي شَيْبَةَ، وَسُوَيْدُ بْنُ سَعِيدٍ، وَإِسْمَاعِيلُ بْنُ مُوسَى، قَالُوا حَدَّثَنَا شَرِيكٌ، عَنْ أَبِي إِسْحَاقَ، عَنْ حُبْشِيِّ بْنِ جُنَادَةَ، قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ـ صلّى اللّه عليه وسلّم ـ يَقُولُ ‏( عَلِيٌّ مِنِّي وَأَنَا مِنْهُ وَلاَ يُؤَدِّي عَنِّي إِلاَّ عَلِيٌّ ‏)‏.‏

١٢٥ - حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ الرَّازِيُّ، حَدَّثَنَا عُبَيْدُ اللَّهِ بْنُ مُوسَى، أَنْبَأَنَا الْعَلاَءُ بْنُ صَالِحٍ، عَنِ الْمِنْهَالِ، عَنْ عَبَّادِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ، قَالَ قَالَ عَلِيٌّ أَنَا عَبْدُ اللَّهِ، وَأَخُو، رَسُولِهِ ـ صلّى اللّه عليه وسلّم ـ وَأَنَا الصِّدِّيقُ الأَكْبَرُ، لاَ يَقُولُهَا بَعْدِي إِلاَّ كَذَّابٌ صَلَّيْتُ قَبْلَ النَّاسِ بِسَبْعِ سِنِينَ ‏.‏

١٢٦ - حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ، حَدَّثَنَا أَبُو مُعَاوِيَةَ، حَدَّثَنَا مُوسَى بْنُ مُسْلِمٍ، عَنِ ابْنِ سَابِطٍ، - وَهُوَ عَبْدُ الرَّحْمَنِ - عَنْ سَعْدِ بْنِ أَبِي وَقَّاصٍ، قَالَ قَدِمَ مُعَاوِيَةُ فِي بَعْضِ حَجَّاتِهِ فَدَخَلَ عَلَيْهِ سَعْدٌ فَذَكَرُوا عَلِيًّا فَنَالَ مِنْهُ فَغَضِبَ سَعْدٌ وَقَالَ تَقُولُ هَذَا لِرَجُلٍ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ـ صلّى اللّه عليه وسلّم ـ يَقُولُ ‏( مَنْ كُنْتُ مَوْلاَهُ فَعَلِيٌّ مَوْلاَهُ ‏)‏.‏ وَسَمِعْتُهُ يَقُولُ ‏( أَنْتَ مِنِّي بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى إِلاَّ أَنَّهُ لاَ نَبِيَّ بَعْدِي ‏)‏.‏ وَسَمِعْتُهُ يَقُولُ ‏( لأُعْطِيَنَّ الرَّايَةَ الْيَوْمَ رَجُلاً يُحِبُّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ ‏)‏.‏

 14- HAZRET-İ OSMAN (RADIYALLAHÜ ANH)’IN FAZİLETİ

114) ... Ebû Hureyre (radıyallahü anh)’den: şöyle dediği rivâyet edilmiştir: Resûl-i Ekrem (sallallahü aleyhi ve sellem) buyurdu ki :

( Cennette her peygamberin bir arkadaşı olur. Orada benim arkadaşım da Osman bin Affan’dır. )

115) ... Ebû Hureyre (radıyallahü anh)’den rivâyet edildiğine göre kendisi şöyle demiştir: Nebi (sallallahü aleyhi ve sellem) Mescid’in kapısı yanında Osman (radıyallahü anh)’a rastladı ve :

( Ya Osman! Bu, Cebrail’dir. Kızım Rukiyye’nin mihri misli ile ve onunla yaptığın hayat arkadaşlığı gibi bir arkadaşlık yapmak üzere Allah’ın (kızım) Ümmü Gülsüm’un nikahını sana kıydığını bana haber verdi. ) buyurdu.

116) ... Kab bin Ucra (radıyallahü anh)’den, rivâyet edildiğine göre kendisi şöyle demiştir:

- Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), (meydana gelecek) bir fitneyi zikretti ve pek yakın bir zamanda olacağını bildirdi. O sırada ridası ile başı örtülü bir adam oradan geçti. Resûl-i Ekrem de:

( Bu adam o fitne günü hidayet (=doğru yol) üzerinde (olacak)tır. ) buyurdu. Ben hemen yerimden sıçradım ve Osman (orada geçmekte olan adam) iki pazısından tuttum: Sonra Resûl-i Ekrem’in karşısına çıkıp: Bu adam mı?) diye sordum. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’de (Bu adam)dır, buyurdu.

117) ... Numan bin Beşir (radıyallahü anh)’den rivâyet edildiğine göre Âişe (radıyallahü anha)’ya şöyle demiştir: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) :

(Ya Osman! Eğer Allah sana bir gün bu (halifelik) işi verir de münafıklar Allah’ın sana giydirdiği (halifelik) gömleğini soymaya kalkışırlarsa sakın sen o gömleği soyma, (halifelikten çekilme)) buyurdu. Bu sözü üç defa tekrarladı.

118) .... Kays bin Ebi Hazım (radıyallahü anh)’den rivâyet edildiğine göre Âişe (radıyallahü anha) şöyle demiştir:

(Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), (son) hastalığında (bize hitaben) :

- (Ashâbımın bazısının yanımda bulunmasına sevinirim), buyurdu. Biz (O’na):

- Ya Resûlüllah! Senin için Ebû Bekr’i çağırmayalım mı? dedik. O (bizim bu sözümüz üzerine) sustu. (Bu kere biz O’na) :

- Ömer’i senin için çağırmıyalım mı? dedik. O, yine sustu. (Bunun üzerine biz O’na):

- Senin için Osman’ı çağırmıyalım mı? dedik. Resûl-i Ekrem :

- (Evet) buyurdu. (da gereği yapıldı. )

Biraz sonra Osman geldi. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) onunla yalnız kaldı. (özel görüştü. ) Artık Resûl-i Ekrem onunla konuşmaya devam ediyordu. Osman’ın yüzü de (gittikçe) değişiyordu.

Ravi Kays dedi ki:

(Hazret-i Osman (radıyallahü anh)’ın mevlası Ebû Sehle, bilahare (Hazret-i Osman’ın şehid edilmesi olayından sonra) bana şöyle söyledi:

Hazret-i Osman bin Affan (radıyallahü anh): Yevmed Dar = Ev günü :

- Gerçekten Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), bana bir ahit (söz) söyledi. İşte ben buna dönüşücüyüm, dedi.

(İbni Mace’ye, isnadı ileten 2 raviden birisi olan) Ali (bin Muhammed’in rivâyet ettiği) hadisinde (Osman (radıyallahü anh)’ın son cümlesi hakkında) dedi ki : (Ben de bu ahit üzerinde sabrediciyim)

Ravi Kays: İşte alimler, hadiste geçen (Yevmed Dar =Ev gününün) (Hazret-i) Osman’ın evinde muhasara edildiği gün olduğu kanaatında idiler.

١٤ - باب فَضْلِ عُثْمَانَ رضى اللّه عنه

١١٤ - حَدَّثَنَا أَبُو مَرْوَانَ، مُحَمَّدُ بْنُ عُثْمَانَ الْعُثْمَانِيُّ حَدَّثَنَا أَبِي عُثْمَانُ بْنُ خَالِدٍ، عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبِي الزِّنَادِ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ الأَعْرَجِ، عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ـ صلّى اللّه عليه وسلّم ـ قَالَ ‏( لِكُلِّ نَبِيٍّ رَفِيقٌ فِي الْجَنَّةِ وَرَفِيقِي فِيهَا عُثْمَانُ بْنُ عَفَّانَ ‏)‏.‏

١١٥ - حَدَّثَنَا أَبُو مَرْوَانَ، مُحَمَّدُ بْنُ عُثْمَانَ الْعُثْمَانِيُّ حَدَّثَنَا أَبِي عُثْمَانُ بْنُ خَالِدٍ، عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبِي الزِّنَادِ، عَنْ أَبِي الزِّنَادِ، عَنِ الأَعْرَجِ، عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، أَنَّ النَّبِيَّ ـ صلّى اللّه عليه وسلّم ـ لَقِيَ عُثْمَانَ عِنْدَ بَابِ الْمَسْجِدِ فَقَالَ ‏( يَا عُثْمَانُ هَذَا جِبْرِيلُ أَخْبَرَنِي أَنَّ اللَّهَ قَدْ زَوَّجَكَ أُمَّ كُلْثُومٍ بِمِثْلِ صَدَاقِ رُقَيَّةَ عَلَى مِثْلِ صُحْبَتِهَا ‏)‏.‏

١١٦ - حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ، حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ إِدْرِيسَ، عَنْ هِشَامِ بْنِ حَسَّانَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِيرِينَ، عَنْ كَعْبِ بْنِ عُجْرَةَ، قَالَ ذَكَرَ رَسُولُ اللَّهِ ـ صلّى اللّه عليه وسلّم ـ فِتْنَةً فَقَرَّبَهَا فَمَرَّ رَجُلٌ مُقَنَّعٌ رَأْسُهُ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ـ صلّى اللّه عليه وسلّم ـ ‏( هَذَا يَوْمَئِذٍ عَلَى الْهُدَى ‏)‏.‏ فَوَثَبْتُ فَأَخَذْتُ بِضَبْعَىْ عُثْمَانَ ثُمَّ اسْتَقْبَلْتُ رَسُولَ اللَّهِ ـ صلّى اللّه عليه وسلّم ـ فَقُلْتُ هَذَا قَالَ ‏( هَذَا ‏)‏.‏

١١٧ - حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ، حَدَّثَنَا أَبُو مُعَاوِيَةَ، حَدَّثَنَا الْفَرَجُ بْنُ فَضَالَةَ، عَنْ رَبِيعَةَ بْنِ يَزِيدَ الدِّمَشْقِيِّ، عَنِ النُّعْمَانِ بْنِ بَشِيرٍ، عَنْ عَائِشَةَ، قَالَتْ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ـ صلّى اللّه عليه وسلّم ـ ‏( يَا عُثْمَانُ إِنْ وَلاَّكَ اللَّهُ هَذَا الأَمْرَ يَوْمًا فَأَرَادَكَ الْمُنَافِقُونَ أَنْ تَخْلَعَ قَمِيصَكَ الَّذِي قَمَّصَكَ اللَّهُ فَلاَ تَخْلَعْهُ ‏)‏.‏ يَقُولُ ذَلِكَ ثَلاَثَ مَرَّاتٍ ‏.‏ قَالَ النُّعْمَانُ فَقُلْتُ لِعَائِشَةَ مَا مَنَعَكِ أَنْ تُعْلِمِي النَّاسَ بِهَذَا قَالَتْ أُنْسِيتُهُ وَاللَّهِ ‏.‏

١١٨ - حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ نُمَيْرٍ، وَعَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ، قَالاَ حَدَّثَنَا وَكِيعٌ، حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ بْنُ أَبِي خَالِدٍ، عَنْ قَيْسِ بْنِ أَبِي حَازِمٍ، عَنْ عَائِشَةَ، قَالَتْ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ـ صلّى اللّه عليه وسلّم ـ فِي مَرَضِهِ ‏( وَدِدْتُ أَنَّ عِنْدِي بَعْضَ أَصْحَابِي ‏)‏.‏ قُلْنَا يَا رَسُولَ اللَّهِ أَلاَ نَدْعُو لَكَ أَبَا بَكْرٍ فَسَكَتَ قُلْنَا أَلاَ نَدْعُو لَكَ عُمَرَ فَسَكَتَ قُلْنَا أَلاَ نَدْعُو لَكَ عُثْمَانَ قَالَ ‏( نَعَمْ ‏)‏.‏ فَجَاءَ عُثْمَانُ فَخَلاَ بِهِ فَجَعَلَ النَّبِيُّ ـ صلّى اللّه عليه وسلّم ـ يُكَلِّمُهُ وَوَجْهُ عُثْمَانَ يَتَغَيَّرُ ‏.‏ قَالَ قَيْسٌ فَحَدَّثَنِي أَبُو سَهْلَةَ مَوْلَى عُثْمَانَ أَنَّ عُثْمَانَ بْنَ عَفَّانَ قَالَ يَوْمَ الدَّارِ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ـ صلّى اللّه عليه وسلّم ـ عَهِدَ إِلَىَّ عَهْدًا وَأَنَا صَائِرٌ إِلَيْهِ ‏.‏ وَقَالَ عَلِيٌّ فِي حَدِيثِهِ وَأَنَا صَابِرٌ عَلَيْهِ ‏.‏ قَالَ قَيْسٌ فَكَانُوا يُرَوْنَهُ ذَلِكَ الْيَوْمَ ‏.‏

 13- HAZRET-İ ÖMER (RADIYALAHÜ ANH)’IN FAZİLETİ

107) ... Abdullah b. Şakik (radıyallahü anh)’den rivâyet edildiğine göre kendisi şöyle söylemiştir :

Ben Âişe (radıyallahü anha)’ya : Ashâbı Kiram’dan en çok hangisi Resûl-i Ekrem (sallallahü aleyhi ve sellem)’e daha sevimli idi? diye sordum. Âişe (radıyallahü anha) :

- Ebû Bekir idi! diye cevap verdi bu defa:

- Sonra hangisi? dedim. Âişe (radıyallahü anha),

- Ondan sonra Ömer’di! diye cevapladı. Bu kere:

- Daha sonra hangisi? dedim. Bunun üzerine:

- Bunlardan sonra Ebû Ubeyde idi! dedi. )

108) ... İbni Abbâs (radıyallahü anh)’den rivâyet edildiğine göre kendisi şöyle demiştir:

Ömer (radıyallahü anh), Müslümanlığı kabul edince Cebrail ( Aleyhisselam) inerek:

( Ya Muhammed! Gök ehli Ömer’in Müslüman oluşu dolayısı ile müjdeleştiler, dedi. )

109) ... Übeyy bin Kab (radıyallahü anh)’den rivâyet edildiğine göre kendisi: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu , demiştir:

( Hakk’ın, Mûsâfaha ettiği (tokalaştığı) ve selam verdiği ilk adam Ömer’dir. Hakk’ın, elinden tutup Cennet’e koyduğu ilk kişi de O’dur. )

110) ... Âişe (radıyallahü anha)’dan: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), şöyle buyurdu, dediği rivâyet edilmiştir:

( Allah’ım! İslamiyeti bilhassa Hattab oğlu Ömer(in Müslümanlığı kabul etmesi) ile aziz kıl. )

111) ... Abdullah bin Selime (radıyallahü anh)’den rivâyet edildiğine göre kendisi, Hazret-i Ali (radıyallahü anh)’den şöyle söylediğini işittim, demiştir:

- Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’den sonra insanların en hayırlısı Ebû Bekir’dir ve Ebû Bekir’den sonra da nasın en hayırlısı Ömer’dir.

112) ... Ebû Hureyre (radıyallahü anh)’den rivâyet edildiğine göre kendisi şöyle demiştir: Biz Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) meclisinde oturuyor idik. O, bize şöyle buyurdu:

(Ben bir ara uyurken kendimi Cennette gördüm. O esnada bir kadın bir köşkün yanında abdest alıyordu. Ben (orada bulunanlara) (Bu köşk kim için (yapılmış)dir?) diye sordum. Kadın: Ömer (İbni Hattab) için! dedi. (Buraya girip bakmak istedim. Fakat) Ömer’in gayretini (kıskançlığını) hatırladım da hemen geri döndüm. ) Ebû Hureyre dedi ki:

((Resûl-i Ekrem’in müjdesinden duygulanan) Ömer (radıyallahü anh) (sevincinden) ağladı da! Ya Resûlüllah! Babam, anam sana feda olsun, sana karşı mı kıskançlık edeceğim? dedi. )

113) ... Ebû Zerr (radıyallahü anh)’den: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’den işittim:Şöyle buyurdu, dediği rivâyet edilmiştir :

( Şüphesiz Allah (Teala) hakkı, Ömer’in dili üzerine koydu. (Onun dili ile icra kıldı. ) Ömer hak ile hükmeder. )

١٣ - باب فَضْلِ عُمَرَ رضى اللّه عنه

١٠٧ - حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ، حَدَّثَنَا أَبُو أُسَامَةَ، أَخْبَرَنِي الْجُرَيْرِيُّ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ شَقِيقٍ، قَالَ قُلْتُ لِعَائِشَةَ أَىُّ أَصْحَابِهِ كَانَ أَحَبَّ إِلَيْهِ قَالَتْ أَبُو بَكْرٍ ‏.‏ قُلْتُ ثُمَّ أَيُّهُمْ قَالَتْ عُمَرُ ‏.‏ قُلْتُ ثُمَّ أَيُّهُمْ قَالَتْ أَبُو عُبَيْدَةَ ‏.‏

١٠٨ - حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ بْنُ مُحَمَّدٍ الطَّلْحِيُّ، حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ خِرَاشٍ الْحَوْشَبِيُّ، عَنِ الْعَوَّامِ بْنِ حَوْشَبٍ، عَنْ مُجَاهِدٍ، عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ، قَالَ لَمَّا أَسْلَمَ عُمَرُ نَزَلَ جِبْرِيلُ فَقَالَ يَا مُحَمَّدُ لَقَدِ اسْتَبْشَرَ أَهْلُ السَّمَاءِ بِإِسْلاَمِ عُمَرَ ‏.‏

١٠٩ - حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ بْنُ مُحَمَّدٍ الطَّلْحِيُّ، أَنْبَأَنَا دَاوُدُ بْنُ عَطَاءٍ الْمَدِينِيُّ، عَنْ صَالِحِ بْنِ كَيْسَانَ، عَنِ ابْنِ شِهَابٍ، عَنْ سَعِيدِ بْنِ الْمُسَيَّبِ، عَنْ أُبَىِّ بْنِ كَعْبٍ، قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ـ صلّى اللّه عليه وسلّم ـ ‏( أَوَّلُ مَنْ يُصَافِحُهُ الْحَقُّ عُمَرُ وَأَوَّلُ مَنْ يُسَلِّمُ عَلَيْهِ وَأَوَّلُ مَنْ يَأْخُذُ بِيَدِهِ فَيُدْخِلُهُ الْجَنَّةَ ‏)‏.‏

١١٠ - حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عُبَيْدٍ أَبُو عُبَيْدٍ الْمَدِينِيُّ، حَدَّثَنَا عَبْدُ الْمَلِكِ بْنُ الْمَاجِشُونِ، حَدَّثَنِي الزَّنْجِيُّ بْنُ خَالِدٍ، عَنْ هِشَامِ بْنِ عُرْوَةَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ عَائِشَةَ، قَالَتْ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ـ صلّى اللّه عليه وسلّم ـ ‏( اللَّهُمَّ أَعِزَّ الإِسْلاَمَ بِعُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ خَاصَّةً ‏)‏.‏

١١١ - حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ، حَدَّثَنَا وَكِيعٌ، حَدَّثَنَا شُعْبَةُ، عَنْ عَمْرِو بْنِ مُرَّةَ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سَلَمَةَ، قَالَ سَمِعْتُ عَلِيًّا، يَقُولُ خَيْرُ النَّاسِ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ ـ صلّى اللّه عليه وسلّم ـ أَبُو بَكْرٍ وَخَيْرُ النَّاسِ بَعْدَ أَبِي بَكْرٍ عُمَرُ ‏.‏

١١٢ - حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَارِثِ الْمِصْرِيُّ، أَنْبَأَنَا اللَّيْثُ بْنُ سَعْدٍ، حَدَّثَنِي عُقَيْلٌ، عَنِ ابْنِ شِهَابٍ، أَخْبَرَنِي سَعِيدُ بْنُ الْمُسَيَّبِ، أَنَّ أَبَا هُرَيْرَةَ، قَالَ كُنَّا جُلُوسًا عِنْدَ النَّبِيِّ ـ صلّى اللّه عليه وسلّم ـ قَالَ ‏( بَيْنَا أَنَا نَائِمٌ رَأَيْتُنِي فِي الْجَنَّةِ فَإِذَا أَنَا بِامْرَأَةٍ تَتَوَضَّأُ إِلَى جَانِبِ قَصْرٍ فَقُلْتُ لِمَنْ هَذَا الْقَصْرُ فَقَالَتْ لِعُمَرَ ‏.‏ فَذَكَرْتَ غَيْرَتَهُ فَوَلَّيْتُ مُدْبِرًا ‏)‏.‏ قَالَ أَبُو هُرَيْرَةَ فَبَكَى عُمَرُ فَقَالَ أَعَلَيْكَ بِأَبِي وَأُمِّي يَا رَسُولَ اللَّهِ أَغَارُ

١١٣ - حَدَّثَنَا أَبُو سَلَمَةَ، يَحْيَى بْنُ خَلَفٍ حَدَّثَنَا عَبْدُ الأَعْلَى، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْحَاقَ، عَنْ مَكْحُولٍ، عَنْ غُضَيْفِ بْنِ الْحَارِثِ، عَنْ أَبِي ذَرٍّ، قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ـ صلّى اللّه عليه وسلّم ـ يَقُولُ ‏( إِنَّ اللَّهَ وَضَعَ الْحَقَّ عَلَى لِسَانِ عُمَرَ يَقُولُ بِهِ ‏)‏.‏