Hadis Kütüphanesi | مكتبة الحديث

 13- MÂŞİYE (YÂNİ KOYUN, KEÇÎ, SIĞIR VE DEVE SÜRÜLERİ) NİN (EKİNLERE VE BENZERLERİNE) VERDİĞİ ZARAR HAKKINDAKİ HÜKÜM BÂBI

2421) '..... (Haram) bin Muhayyısa el-Ensârî (radıyallahü anh)’den; Şöyle demiştir :

El-Berâ’ (bin Âzib)'in, ekinlere zarar vermeyi alışkanlık hâline getiren bir devesi vardı. Bu deve bir kavmin bostanına girip zarar verdi. Sonra bu husus hakkında Resulüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ile konuşuldu. Resûl-i Ekrem (sallallahü aleyhi ve sellem) şu hükmü verdi:

(Malları (yani bostan ve benzerleri) gündüz korumak, sahiblerine aittir. Hayvanların geceleyin verdiği zarar da hayvan sahiblerine ödettirilir.)

2422) ..... Haram bin Muhayyısa'dan rivâyet edildiğine göre, el-Berâ’ bin Azib (radıyallahü anh), şöyle demiştir! El-Berâ’ın ev halkının bir devesi (bir bostana) zarar verdi. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bunun misli ile hükmetti (Râvi, bundan önceki hadisin mislini rivâyet etti. )

١٣ - باب الْحُكْمِ فِيمَا أَفْسَدَتِ الْمَوَاشِي بِاللَّيْلِ

٢٤٢١ - حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ رُمْحٍ الْمِصْرِيُّ، أَنْبَأَنَا اللَّيْثُ بْنُ سَعْدٍ، عَنِ ابْنِ شِهَابٍ، أَنَّ ابْنَ مُحَيِّصَةَ الأَنْصَارِيَّ، أَخْبَرَهُ أَنَّ نَاقَةً لِلْبَرَاءِ كَانَتْ ضَارِيَةً دَخَلَتْ فِي حَائِطِ قَوْمٍ فَأَفْسَدَتْ فِيهِ فَكُلِّمَ رَسُولُ اللَّهِ صلّى اللّه عليه وسلّم فِيهَا فَقَضَى أَنَّ حِفْظَ الأَمْوَالِ عَلَى أَهْلِهَا بِالنَّهَارِ وَعَلَى أَهْلِ الْمَوَاشِي مَا أَصَابَتْ مَوَاشِيهِمْ بِاللَّيْلِ ‏.‏

٢٤٢٢ - حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ عَفَّانَ، حَدَّثَنَا مُعَاوِيَةُ بْنُ هِشَامٍ، عَنْ سُفْيَانَ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عِيسَى، عَنِ الزُّهْرِيِّ، عَنْ حَرَامِ بْنِ مُحَيِّصَةَ، عَنِ الْبَرَاءِ بْنِ عَازِبٍ، أَنَّ نَاقَةً، لآلِ الْبَرَاءِ أَفْسَدَتْ شَيْئًا فَقَضَى رَسُولُ اللَّهِ صلّى اللّه عليه وسلّم بِمِثْلِهِ ‏.‏

 12- ÇALINMIŞ OLAN BİR MALINI, SATIN ALAN BİR KİMSENİN ELİNDE BULAN ADAM (İN HAKKINI BEYÂN EDEN HADÎS) BÂBI

2420 - “... Semûre bin Cundüb (radıyallahü anh)'den rivâyet edildiğine göre; Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu, demiştir:

(Bir malı kaybolup veya çalınıp, sonra bir satıcının elinde bulunca adam öncelikle bu malını alma hakkına sâhibtir. Müşteri (yani başkasından satın alan satıcı) da verdiği bedeli, (kendisine bu malı) satan kişiden tahsil eder.) "

١٢ - باب مَنْ سُرِقَ لَهُ شَىْءٌ فَوَجَدَهُ فِي يَدِ رَجُلٍ اشْتَرَاهُ

٢٤٢٠ - حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ، حَدَّثَنَا أَبُو مُعَاوِيَةَ، حَدَّثَنَا حَجَّاجٌ، عَنْ سَعِيدِ بْنِ عُبَيْدِ بْنِ زَيْدِ بْنِ عُقْبَةَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ سَمُرَةَ بْنِ جُنْدُبٍ، قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلّى اللّه عليه وسلّم ‏( إِذَا ضَاعَ لِلرَّجُلِ مَتَاعٌ أَوْ سُرِقَ لَهُ مَتَاعٌ فَوَجَدَهُ فِي يَدِ رَجُلٍ يَبِيعُهُ فَهُوَ أَحَقُّ بِهِ وَيَرْجِعُ الْمُشْتَرِي عَلَى الْبَائِعِ بِالثَّمَنِ ‏)‏.‏

 11- İKİ AYRI ADAM BİR MALIN KENDİSİNİN OLDUĞUNU İDDİA EDERLER (YÂNİ BİRİSİ: BU MAL BENİMDİR, DER. DİĞERİ: HAYIR SENİN DEĞİL BENİMDİR, DER) VE HİÇBİRİSİNİN ŞAHİDİ YOKTUR, BÂBI

2418 - “... Ebû Hüreyre (radıyallahü anh)’den rivâyet edildiğine göre şöyle demiştir:

İki adam (ın her birisi) aynı hayvanın kendisinin (malı) olduğunu iddia ettiler. (Yani birisi: Bu hayvan benimdir, dedi. Diğeri de: Hayır benimdir, dedi. ) Aralarında şâhid de yoktu. Bunun üzerine Resûl-i Ekrem (sallallahü aleyhi ve sellem) yemin için kur'a etmelerini emretti. "

2419 - “... Ebû Mûsâ (el-Eş'arî) (radıyallahü anh)’den; Şöyle demiştir:

İki adam, dâvalarını Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'e intikal ettirdiler, aralarında bir hayvan (in mülkiyeti ihtilâfı) var idi ve taraflardan hiç birisinin şahidi yoktu. Bunun üzerine Resûl-i Ekrem (sallallahü aleyhi ve sellem), hayvanı taraflar arasında yarıladı. "

١١ - باب الرَّجُلاَنِ يَدَّعِيَانِ السِّلْعَةَ وَلَيْسَ بَيْنَهُمَا بَيِّنَةٌ

٢٤١٨ - حَدَّثَنَا أَبُو بَكْرِ بْنُ أَبِي شَيْبَةَ، حَدَّثَنَا خَالِدُ بْنُ الْحَارِثِ، حَدَّثَنَا سَعِيدُ بْنُ أَبِي عَرُوبَةَ، عَنْ قَتَادَةَ، عَنْ خِلاَسٍ، عَنْ أَبِي رَافِعٍ، عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، أَنَّهُ ذَكَرَ أَنَّ رَجُلَيْنِ، ادَّعَيَا دَابَّةً وَلَمْ يَكُنْ بَيْنَهُمَا بَيِّنَةٌ فَأَمَرَهُمَا النَّبِيُّ صلّى اللّه عليه وسلّم أَنْ يَسْتَهِمَا عَلَى الْيَمِينِ ‏.‏

٢٤١٩ - حَدَّثَنَا إِسْحَاقُ بْنُ مَنْصُورٍ، وَمُحَمَّدُ بْنُ مَعْمَرٍ، وَزُهَيْرُ بْنُ مُحَمَّدٍ، قَالُوا حَدَّثَنَا رَوْحُ بْنُ عُبَادَةَ، حَدَّثَنَا سَعِيدٌ، عَنْ قَتَادَةَ، عَنْ سَعِيدِ بْنِ أَبِي بُرْدَةَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ أَبِي مُوسَى، أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلّى اللّه عليه وسلّم اخْتَصَمَ إِلَيْهِ رَجُلاَنِ بَيْنَهُمَا دَابَّةٌ وَلَيْسَ لِوَاحِدٍ مِنْهُمَا بَيِّنَةٌ فَجَعَلَهَا بَيْنَهُمَا نِصْفَيْنِ ‏.‏