İsmâil aleyhisselâm, birisine bir yerde buluşmak için söz vermişti. Söz verdiği yere gidip üç gün beklemesine rağmen o şahıs gelmedi. Bununla birlikte aslâ yerinden ayrılmadı. Allahü teâlâ, Kur’an-ı kerîmde Meryem sûresi 54. âyet-i kerîmede onu överek meâlen; “O, vâdinde, sözünde sâdıktı.” buyurdu.
Sözünde durmak büyük bir fazîlettir. İnsanın şeref ve üstünlüğünü arttırır. Verilen sözden dönmek ise büyük günah olup, münâfıklık alâmetidir. Sevgili Peygamberimiz (sallallahü aleyhi ve sellem); “Münâfıklık alâmeti üçtür: Konuştuğu zaman yalan söyler. Söz verdiğinde sözünde durmaz. Kendisine bir şey emânet edildiğinde hıyânet eder.”
“Din kardeşinle münâkâşa yapma. Ona söz verip de, sözünden dönme!” buyurmuşlardır.
Hazret-i İsmâil'in husûsiyetlerinden biri de; kavmine namaz ve zekâtı emrederek emr-i bil-ma’rûfta bulunmasıydı. Nitekim o, Meryem sûresinin 56. âyet-i kerîmesinde meâlen; “Kavmine namaz ve zekâtı emrederdi ve Rabbi katında söz ve hâllerinin doğruluğu ile makbûl idi.” buyrularak, bu husûsiyeti ile de medh edilmiştir.
İsmâil aleyhisselâmın husûsiyetlerinden biri de Zebîhullah olması yâni Allahü teâlâ için kurban edilmesidir.
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.