TEMİZLENDİKTEN SONRA SARI VE BULANIK RENKLERİ GÖREN HAYIZLI KADIN

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ

Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın adıyla

 127- TEMİZLENDİKTEN SONRA SARI VE BULANIK RENKLERİ GÖREN HAYIZLI KADIN

689) ..... Âişe (radıyallahü anhâ)’dan rivâyet edildiğine göre şöyle söylemiştir :

Temizlendikten sonra şüpheye düşürücü şeyi gören kadın hakkında Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) buyurdu ki )

(O, ancak damar veya damarlar (kanı) dır. )

Râvi Muhammed bin Yahya dedi ki : (Temizlendikten sonradan maksad, temizlenip guslettikten sonraki zamandır. )

690 - “... Ümmü Atiyye (radıyallahü anhâ)’dan; şöyle demiştir:

Biz (Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) zamanında kandaki sarılığı ve bulanıklığı (namaza mâni olması bakımından) hiç bir şey olarak görmezdik.

691) ... Muhammed bin Yahya dedi ki: Bize Muhammed bin Abdillah Er-Rakkâşî tahdis etti. Bize Vüheyb tahdis etti. O da Eyyûb'den, o da Hafsa'dan, o da Ümmü Atiyye'den tahdîs ettiğine göre Ümmü Atiyye (radıyallahü anhâ)

Biz (Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) zamanında) sarılığı ve bulanıklığı (namaza mâni olması bakımından) hiç bir şey saymazdık.

Muhammed bin Yahya dedi ki: Bizce bu rivâyette Vüheyb için öncelik vardır. "

١٢٧ - باب مَا جَاءَ فِي الْحَائِضِ تَرَى بَعْدَ الطُّهْرِ الصُّفْرَةَ وَالْكُدْرَةَ

٦٨٩ - حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى، حَدَّثَنَا عُبَيْدُ اللَّهِ بْنُ مُوسَى، عَنْ شَيْبَانَ النَّحْوِيِّ، عَنْ يَحْيَى بْنِ أَبِي كَثِيرٍ، عَنْ أَبِي سَلَمَةَ، عَنْ أُمِّ بَكْرٍ، أَنَّهَا أَخْبَرَتْ أَنَّ عَائِشَةَ قَالَتْ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ـ صلّى اللّه عليه وسلّم ـ فِي الْمَرْأَةِ تَرَى مَا يَرِيبُهَا بَعْدَ الطُّهْرِ قَالَ ‏( إِنَّمَا هِيَ عِرْقٌ أَوْ عُرُوقٌ ‏)‏.‏ قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى يُرِيدُ بَعْدَ الطُّهْرِ بَعْدَ الْغُسْلِ ‏.‏

٦٩٠ - حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى، حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّزَّاقِ، أَنْبَأَنَا مَعْمَرٌ، عَنْ أَيُّوبَ، عَنِ ابْنِ سِيرِينَ، عَنْ أُمِّ عَطِيَّةَ، قَالَتْ لَمْ نَكُنْ نَرَى الصُّفْرَةَ وَالْكُدْرَةَ شَيْئًا ‏.‏

٦٩١ - قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الرَّقَاشِيُّ، حَدَّثَنَا وُهَيْبٌ، عَنْ أَيُّوبَ، عَنْ حَفْصَةَ، عَنْ أُمِّ عَطِيَّةَ، قَالَتْ كُنَّا لاَ نَعُدُّ الصُّفْرَةَ وَالْكُدْرَةَ شَيْئًا ‏.‏ قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى وُهَيْبٌ أَوْلاَهُمَا عِنْدَنَا بِهَذَا ‏.‏

TAHARET VE SÜNNET (HADİS)LERİNİN BEYANI KİTABI

   SÜNEN-İ İBN MÂCE