Yüzü Koyun Yatan Kimse Hakkında (Gelen Hadisler)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ

Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın adıyla

103. Yüzü Koyun Yatan Kimse Hakkında (Gelen Hadisler)

5040- Yaîş b. Tı'hfe b. Kays el-Gıfârî'den demiştir ki: Babam Suffe ashabından idi. (Birgün) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem); (bizim ev halkına):

" Haydin bizimle beraber Âişe'nin evine siz de gelin" dedi. Bunun üzerine (tuttuk, Hazret-i Âişe'nin evine) gittik. (Hazret-i Peygamber):

Ey Âişe bizi doyur, dedi. (Hazret-i Âişe) de içine et ve hurma katılmış ince bulgurdan yapılmış bir yemek getirdi (onu) yedik, sonra (tekrar):

Ey Âişe bizi doyur, dedi. (Hazret-i Âişe) de hurma, kavut, keş ve yağ karışımı güvercin (eti) kadar (az) bir yemek getirdi. Onu da yedik sonra:

Ey Âişe bizi sula, dedi. (Hazret-i Âişe) de bir bardak süt getirdi. (Onu) içtik. Sonra (tekrar):

Ey Âişe bizi sula, dedi. Küçük bir bardak (dolusu süt daha) getirdi. (Onu da) içtik. Sonra:

İsterseniz (burada) uyursunuz, isterseniz mescide gidersiniz, dedi. Ben (mescidde) ciğer (ağrısın) dan dolayı yüzü koyun uzanmış yatarken, bir de baktım ki; bir adam ayağıyla beni dürtüklüyor. (Bana):

" Bu yatış Allah'ın öfkelendiği bir yatıştır" diyor. Baktım, bit de ne göreyim! Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) miş"

Tirmizî edeb 21; İbn Mace, mesâcid 6, edeb 27; Ahmed b. Hanbel, II. 287, 304, III, 430, IV, 426, 427.

١٠٣ - بَاب فِي الْرَّجُل يَنْبَطِح عَلَى بَطْنِه

٥٠٤٠ - حَدَّثَنَا مُحَمَّد بْن الْمُثَنَّى، ثَنَا مُعَاذ بْن هِشَام قَال: حَدَّثَنِي أَبِي، عَن يَحْيَى بْن أَبِي كَثِيْر قَال: ثَنَا أَبُو سَلَمَة بْن عَبِد الْرَّحْمَن، عَن يَعِيْش بْن طَخْفَة بْن قَيْس الْغِفَارِي قَال:

كَان أَبِي مِن أَصْحَاب الْصُّفَّة، فَقَال رَسُوْل الْلَّه صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم:

( انْطَلِقُوَا بِنَا إِلَى بَيْت عَائِشَة) [رَضِي الْلَّه عَنْهَا] فَانْطَلَقْنَا فَقَال: (يَا عَائِشَة أَطْعِمِينَا) فَجَاءَت بِجَشِيشَة فَأَكَلْنَا ثُم قَال: (يَا عَائِشَة أَطْعِمِينَا) فَجَاءَت بِحَيْسَة مِثْل الْقَطَاة فَأَكَلْنَا، ثُم قَال: (يَا عَائِشَة اسْقِيْنَا) فَجَاءَت بِعُس مِن لَبَن فَشَرِبْنَا ثُم قَال: (يَا عَائِشَة اسْقِيْنَا) فَجَاءَت بِقَدَح صَغِيْر فَشَرِبْنَا، ثُم قَال: (إِن شِئْتُم بِتُّم، وَإِن شِئْتُم انْطَلَقْتُم إِلَى الْمَسْجِد) قَال: فَبَيْنَمَا أَنَا مُضْطَجِع فِي الْمَسْجِد مِن الْسَّحَر عَلَى بَطْنِي إِذَا رَجُل يُحَرِّكُنِي بِرِجْلِه فَقَال: (إِن هَذِه ضَجْعَة يُبْغِضُهَا الْلَّه) قَال: فَنَظَرْت فَإِذَا رَسُوْل الْلَّه صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم.

EDEB BÖLÜMÜ

SÜNEN-İ EBÛ DÂVÛD

HADİS KÜTÜPHANESİ

H A D İ S