4. Öfkelenince Edilecek Dua
4780- Muâz b. Cebel'den demiştir ki: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'in huzurunda iki kişi çekişti. (Onlardan) biri (diğerine) öyle sert bir şekilde öfkelendi ki bana (öfkesinden) burnu çatlayacak gibi geldi.
Bunun üzerine Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem):
" Ben bir söz biliyorum ki eğer (bu adam) o sözü söylese (içinde) duymakta olduğu (bu öfke) kendisinden gider. (Orada bulunanlardan):
Ey Allah'ın Resulü o söz nedir? diye sordu (da Hazret-i Peygamber):
" Allahümme înnî eûzu bike mineşşeytânirracîm: Ey Allahım, kovulmuş şeytandan sana sığınırım" (sözüdür)" buyurdu. (Bu hadisi Muaz'dan rivâyet eden Abdurrahman b. Ebi Leyla) dedi ki: Bunun üzerine Muaz, o adama (bu sözü söylemesini) emretmeye başladı. O adam da kabule yanaşmadı. Ve münakaşaya yeltendi, öfkesi de artmaya başladı.
Buhari edeb 44, 76. bedü'l-halk M; Müslim, birr 109-110; Tirmizî. devât 51; Ahmed b. Hanbel, V. 240, 244.
4781- Süleyman b. Surad (radıyallahü anh)'den demiştir ki: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'in huzurunda iki kişi çekişti. Onlardan birinin gözleri (öfkeden) kızarmaya ve boyun damarları kabarmaya başladı. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):
" Ben bir söz biliyorum ki (bu adam) onu söylerse (içinde) meydana gelen (bu öfke) kendisinden gider. (Bu söz);
" Eûzu billahi mineşşeytânirracîm: kovulmuş olan Şeytandan Allah'a sığınırım" (sözü) dür" buyurdu.
(Adam bu sözü işitince) " Yoksa bende bir delilik mi görüyorsun?" dedi.
Buharî, edeb 44, 76, bedü'l-halk 11, Müslim, birr 109-110; Tirmizî, deavât 51; Ahmed b. Hanbel. V. 24. 244.
4782- Ebû Zer (radıyallahü anh)'den demiştir ki:
Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bize (şöyle) buyurdu:
" Biriniz ayakta iken öfkelenecek olursa hemen otursun, eğer (oturunca öfkesi) gidecek olursa beis yoktur; fakat) eğer gitmezse o zaman da (yere) yatsın."
Ahmed b. Hanbel. V 152.
Ebû Dâvud der ki, (hu hadis bu mevzuda gelen) iki hadisin en sahih olanıdır.
4783- Beker'den (rivâyet edildiğine göre); Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem), Ebû Zerr'i (bir ihtiyacı dolayısıyla) bir yere gönderdi (deyip) bir önceki hadisi aynen nakletmiştir.
4784- Ebû Vâil el Kâss, dedi ki:
(Bir gün) biz Urve- b. Muhammed b. es-Sa'dî'nin yanına girmiştik. (Orada) bir adam onunla konuşup onu kızdırdı. Bunun üzerine (Urve b. Muhammed) kalktı, abdest aldı, sonra abdestli olarak dönüp (yanımıza) geldi. Sonra babam Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'ın şöyle buyurduğunu bana haber verdi:
" Muhakkak ki öfke şeytandandır ve kuşkusuz şeytan ateşten yaratılmıştır. Ateşi de ancak su söndürür. Binaenaleyh, biriniz öfkelendiği zaman abdest alsın."
٤ - بَاب مَا يُقَال عِنْد الْغَضَب
٤٧٨٠ - حَدَّثَنَا يُوْسُف بْن مُوْسَى، ثَنَا جَرِيْر بْن عَبْد الْحَمِيْد، عَن عَبْد الْمَلِك بْن عُمَيْر، عَن عَبْد الْرَّحْمَن بْن أَبِي لَيْلَى، عَن مُعَاذ بْن جَبَل قَال:
اسْتَب رَجُلَان عِنْد الْنَّبِي صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم فَغَضِب أَحَدُهُمَا غَضَبَا شَدِيْدَا حَتَّى خُيِّل إِلَي أَن أَنْفَه يَتَمَزَّع مِن شِدَّة غَضَبِه، فَقَال الْنَّبِي صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم: (إِنِّي لَأَعْلَم كَلِمَة لَو قَالَهَا لَذَهَب عَنْه مَا يَجِد مِن الْغَضَب؟) فَقَال: مَا هِي يَارَسُوْل الْلَّه؟ قَال: (يَقُوْل: الْلَّهُم إِنِّي أَعُوْذ بِك مِن الْشَّيْطَان الْرَّجِيْم) قَال: فَجَعَل مُعَاذ يَأْمُرُه فَأَبَى وَمَحِك ، وَجَعَل يَزْدَاد غَضَبَا.
٤٧٨١ - حَدَّثَنَا أَبُو بَكْر بْن أَبِي شَيْبَة، ثَنَا مُعَاوِيَة، عَن الْأَعْمَش، عَن عَدِي بْن ثَابِت، عَن سُلَيْمَان بْن صُرَد قَال: اسْتَب رَجُلَان عِنْد الْنَّبِي صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم، فَجَعَل أَحَدُهُمَا تَحْمَر عَيْنَاه وَتَنْتَفِخ أَوْدَاجُه، فَقَال رَسُوْل الْلَّه صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم: ( إِنِّي لَأَعْرِف كَلِمَة لَو قَالَهَا هَذَا لَذَهَب عَنْه الَّذِي يَجِد: أَعُوْذ بِاللَّه مِن الْشَّيْطَان الْرَّجِيْم" فَقَال الْرَّجُل: هَل تَرَى بِي مِن جُنُوْن؟ )
٤٧٨٢ - حَدَّثَنَا أَحْمَد بْن حَنْبَل، ثَنَا أَبُو مُعَاوِيَة، ثَنَا دَاوُد بْن أَبِي هِنْد، عَن أَبِي حَرْب بْن أَبِي الْأَسْوَد، عَن أَبِي ذَر قَال:
إِن رَسُوْل الْلَّه صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم قَال لَنَا: (إِذَا غَضِب أَحَدُكُم وَهُو قَائِم فَلْيَجْلِس، فَإِن ذَهَب عَنْه الْغَضَب وَإِلَا فَلْيَضْطَجِع).
٤٧٨٣ - حَدَّثَنَا وَهْب بْن بَقِيَّة، عَن خَالِد، عَن دَاوُد، عَن بَكْر أَن الْنَّبِي صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم بَعَث أَبَا ذَر بِهَذَا الْحَدِيْث.
قَال أَبُو دَاوُد: وَهَذَا أَصَح الْحَدِيْثَيْن.
٤٧٨٤ - حَدَّثَنَا بَكْر بْن خَلَف وَالْحَسَن بْن عَلِي، الْمَعْنَى قَالَا: ثَنَا إِبْرَاهِيْم بْن خَالِد، ثَنَا أَبُو وَائِل الْقَاص قَال: دَخَلْنَا عَلَى عُرْوَة بْن مُحَمَّد الْسَّعْدِي فَكَلَّمَه رَجُل فَأَغْضَبَه، فَقَام فَتَوَضَّأ، ثُم رَجَع وَقَد تَوَضَّأ، فَقَال: حَدَّثَي أَبِي، عَن جَدِّي عَطِيَّة قَال:
قَال رَسُوْل الْلَّه صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم: (إِن الْغَضَب مِن الْشَّيْطَان، وَإِن الْشَّيْطَان خُلِق مِن الْنَّار، وَإِنَّمَا تُطْفَأ الْنَّار بِالْمَاء فَإِذَا غَضِب أَحَدُكُم فَلْيَتَوَضَّأ).
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.