Laf Taşımak

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ

Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın adıyla

37. Laf Taşımak

4868- Câbir b. Abdullah (radıyallahü anh)'den (rivâyet edildiğine göre) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur:

" Bir adam bir söz söyler de sonra (o sözün, orada bulunmayanlar tarafından işitmesini istemezmiş gibi) sağına soluna bakınırsa; o söz emânettir."

Tirmizî birr 39; Ahmed, III, 324, 352, 380, 394.

4869- Câbir b. Abdullah'dan (rivâyet edildiğine göre) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur:

" Üç meclisin dışında her meclis (te konuşulan sözler, birer) emânettir, (ifşa edilemez bu üç meclis şunlardır);

1. (Dökülmesi) haram (olan) kanın döküldüğü (meclis),

2. Haram (olan) bir ırzın çiğnendiği (meclis),

3. Bir malın haksız olarak ele geçirildiği (meclis.)"

4870- Ebû Said el Hudrî (radıyallahü anh) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'ın şöyle buyurduğunu

"Kıyamet gününde Allah katında (sorumluluğu) en büyük olan emânet, kişinin başbaşa kaldıktan sonra ifşa ettiği karısının sırrıdır."

Müslim, nikâh 123; Ahmed b. Hanbel, III, 69.

٣٧ - بَاب فِي نَقْل الْحَدِيْث

٤٨٦٨ - حَدَّثَنَا أَبُو بَكْر بْن أَبِي شَيْبَة، ثَنَا يَحْيَى بْن آَدَم، ثَنَا ابْن أَبِي ذِئْب، عَن عَبْد الْرَّحْمَن بْن عَطَاء، عَن عَبْد الْمَلِك بْن جَابِر بْن عَتِيْك، عَن جَابِر بْن عَبْد الْلَّه قَال:

قَال رَسُوْل الْلَّه صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم: (إِذَا حَدَّث الْرَّجُل بِالْحَدِيْث ثُم الْتَفَت فَهِي أَمَانَة).

٤٨٦٩ - حَدَّثَنَا أَحْمَد بْن صَالِح قَال: قَرَأْت عَلَى عَبْد الْلَّه بْن نَافِع قَال: أَخْبَرَنِي ابْن أَبِي ذِئْب، عَن ابْن أَخِي جَابِر بْن عَبْد الْلَّه، عَن جَابِر بْن عَبْد الْلَّه رَضِي الْلَّه عَنْهُمَا قَال:

قَال رَسُوْل الْلَّه صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم: (الْمَجَالِس بِالْأَمَانَة إِلَا ثَلَاثَة مَجَالِس: سَفْك دَم حَرَام، أَو فَرْج حَرَام، أَو اقْتِطَاع مَال بِغَيْر حَق).

٤٨٧٠ - حَدَّثَنَا مُحَمَّد بْن الْعَلَاء وَإِبْرَاهِيْم بْن مُوْسَى الْرَّازِي قَالَا: أَخْبَرَنَا أَبُو أُسَامَة، عَن عُمَر، قَال إِبْرَاهِيْم هُو عُمَر بْن حَمْزَة بْن عَبْد الْلَّه الْعَمْرِي، عَن عَبْد الْرَّحْمَن بْن سَعْد قَال: سُمِعَت أَبَا سَعِيْد الْخُدْرِي يَقُوْل:

قَال رَسُوْل الْلَّه صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم: (إِن مِن أَعْظَم الْأَمَانَة عِنْد الْلَّه يَوْم الْقِيَامَة الْرَّجُل يُفْضِي إِلَى امْرَأَتِه وَتُفْضِي إِلَيْه ثُم يَنْشُر سِرَّهَا).

EDEB BÖLÜMÜ

SÜNEN-İ EBÛ DÂVÛD

HADİS KÜTÜPHANESİ

H A D İ S