7. Utanma
4795- (Abdullah) b. Ömer'den (rivâyet edildiğine göre) Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) kardeşine (fazla) utanma(ması) hakkında öğüt vermekte olan ensardan bir zatın yanına uğramış da:
" Onu bırak! Çünkü utanmak imandandır" buyurmuştur.
Buharî, iman 3, 6, edeb 77; Müslim, iman 57-59; Ebû Dâvûd, sünne 14; Tirmizî, birr 56, 80, iman 7, Nesâî, iman 16, 27; İbn Mâce, mukaddime 9; zühd 17; Muvatta, hüsnü'l-hulk 10; Ahmed b. Hanbel, 11-56, 147, 392, 414, 442, 501, 533, V, 269.
4796- Ebû Katede'den demiştir ki:
Biz, İmran b. Husayn ile birlikte idik. Orada Buşeyr İbn Ka'b da vardı. (Bir ara) İmran İbn Husayn (söze başlayıp), Resûlüllah’ın (sallallahü aleyhi ve sellem):
" Utanma tamamiyle hayırdır" dediğini ya da " utanma(nın) hepsi de hayırdır" buyurduğunu söyledi.
Bunun üzerine Büşeyr İbn Ka'b'm:
" Biz bazı kitaplarda bazı hayaların vakar (ağırlık), bazısının sekînet (iç huzuru), bazısının da zayıflık (kaynağı) olduğuna rastladık" dedi.
İmran hadisi tekrar rivâyet etti. Büşeyr de sözü(nü) tekrarladı; (hayanın bir takım zaafların kaynağı olduğunu ifade eden Büşeyr'in bu sözlerini ikinci kez işiten) İmran öfkelenip gözleri kıpkırmızı oldu ve (Büşeyr'e hitaben):
Görüyorum ki, ben sana Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'dan söz ediyorum, sen de bana kitaplarından bahsediyorsun, dedi. (Biz bu durumu görünce İmran'ın daha fazla kızmasını önlemek için kendisine):
Ey Ebû Nüceyd, (artık bu kadarı) yeter! dedik.
Müslim, iman 60-61.
4797- Ebû Mesûd (radıyallahü anh)'dan (rivâyet edildiğine göre) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur:
" İnsanların ilk Peygamberlikten beri duyageldikleri sözlerden biri; utanmazsan dilediğini yap! sözüdür."
Buharî, enbiya 54, edeb 78; İbn Mâce, zühd 17; Muvattâ, sefer 46; Ahmed b. Hanbel, IV, 121-122, V, 273.
٧ - بَاب فِي الْحَيَاء
٤٧٩٥ - حَدَّثَنَا الْقَعْنَبِي، عَن مَالِك، عَن ابْن شِهَاب، عَن سَالِم بْن عَبْد الْلَّه عَن ابْن عُمَر
أَن الْنَّبِي صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم مَر عَلَى رَجُل مِّن الْأَنْصَار وَهُو يَعِظ أَخَاه فِي الْحَيَاء، فَقَال رَسُوْل الْلَّه صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم: (دَعْه فَإِن الْحَيَاء مِن الْإِيْمَان).
٤٧٩٦ - حَدَّثَنَا سُلَيْمَان بْن حَرْب، ثَنَا حَمَّاد، عَن إِسْحَاق بْن سُوَيْد، عَن أَبِي قَتَادَة قَال: كُنَّا مَع عِمْرَان بْن حُصَيْن وَثَم بُشَيْر بْن كَعْب، فَحَدِّث عِمْرَان بْن حُصَيْن قَال:
قَال رَسُوْل الْلَّه صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم: (الْحَيَاء خَيْر كُلُّه) أَو قَال: (الْحَيَاء كُلُّه خَيْر) فَقَال بُشَيْر بْن كَعْب: إِنَّا نَجِد فِي بَعْض الْكُتُب أَن مِنْه سَكِيْنَة وَوَقَارَا [لِلَّه] وَمِنْه ضَعْفَا، فَأَعَاد عِمْرَان الْحَدِيْث، وَأَعَاد بُشَيْر الْكَلَام قَال: فَغَضِب عِمْرَان، حَتَّى احْمَرَّت عَيْنَاه وَقَال: أَلَا أَرَانِي أُحَدِّثُك عَن رَسُوْل الْلَّه صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم وَتُحَدِّثُنِي عَن كُتُبِك، قَال: قُلْنَا يَا أَبَا نُجَيْد، إِيْه إِيْه.
٤٧٩٧ - حَدَّثَنَا عَبْد الْلَّه بْن مَسْلَمَة، ثَنَا شُعْبَة، عَن مَنْصُوْر، عَن رِبْعِي بْن حِرَاش، عَن أَبِي مَسْعُوْد قَال:
قَال رَسُوْل الْلَّه صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم: (إِن مِمَّا أَدْرَك الْنَّاس مِن كَلَام الْنُّبُوَّة الْأُوْلَى إِذَا لَم تَسْتَح فَافْعَل مَا شِئْت).
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.