Meclisin Keffareti

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ

Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın adıyla

32. Meclisin Keffareti

4857- Abdullah İbn Amr İbn Âs dedi ki:

(Bir takım) kelimeler vardır ki bir kişi meclisinden kalkarken onları okuyacak olursa o kişiden (bu mecliste sadır olan hatalar) bu kelimeler sebebiyle mutlaka affedilmiş olur. Bir kimse bu kelimeleri bir hayır ya da zikir meclisinde okursa, bu meclis bu kelimeler sebebiyle o kimse için hayırla sonuçlanmış olur. Tıpkı sayfa üzerinde mühür basılır gibi (bu meclisin sonuna da hayır mührü basılmış olur. Sözü geçen kelimeler şunlardır:) " Sübhanekellâhümme ve bihamdike; lâ ilahe illâ ente; estağfiruke ve etûbu ileyk: Ey Allahım seni (noksan sıfatlardan) tenzih ederim. Senden başka (hakiki) bir ilah yoktur, senden af diliyor ve sana tevbe ediyorum."

4858- (Bir önceki hadisin) bir benzerini de Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'den Hazret-i Ebû Hüreyre (rivâyet etmiştir).

4859- Ebû Berze el-Eslemî dedi ki:

Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) meclisten kalkmak istediği zaman (meclisin sonunda " Sübhanekellâhümme ve bihamdik, eşhedü enlâ ilahe illâ ente estağfiruke ve etûbe ileyk: Ey Allah'ım seni (şanına yakışmayan her sıfattan) tenzih ederim. Senden başka (gerçek) bir ilah olmadığına şahitlik ederim. Senden af dilerim ve sana tevbe ediyorum." derdi.

(Bir gün Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) meclisinden kalkarken bu kelimeleri okuyunca orada bulunan) bir adam:

Ey Allah'ın Rasulü, sen (bugün) daha önce söylemediğin bir söz söylüyorsun (bu sözü niçin söylüyorsun?) dedi de:

(Resûlüllah) (sallallahü aleyhi ve sellem):

Mecliste (geçen süre içerisinde orada bulunanlardan sadır) olan hataları örter" (de onun için bunları söylüyorum)" buyurdu.

٣٢ - بَاب فِي كَفَّارَة الْمَجْلِس

٤٨٥٧ - حَدَّثَنَا أَحْمَد بْن صَالِح، ثَنَا ابْن وَهْب قَال: أَخْبَرَنِي عَمْرو أَن سَعِيْد بْن أَبِي هِلَال حَدَّثَه، أَن سَعِيْد بِن أَبِي سَعِيْد الْمَقْبُرِي حَدَّثَه، عَن عَبْد الْلَّه بْن عَمْرِو بْن الْعَاص أَنَّه قَال:

كَلِمَات لَا يَتَكَلَّم بِهِن أَحَد فِي مَجْلِسِه عِنْد قِيَامِه ثَلَاث مَرَّات إِلَّا كُفِّر بِهِن عَنْه، وَلَا يَقُوْلُهُن فِي مَجْلِس خَيْر وَمَجْلِس ذِكْر إِلَّا خُتِم لَه بِهِن عَلَيْه كَمَا يُخْتَم بِالْخَاتَم عَلَى الْصَّحِيْفَة: سُبْحَانَك الْلَّهُم وَبِحَمْدِك لَا إِلَه إِلَا أَنْت، أَسْتَغْفِرُك وَأَتُوْب إِلَيْك.

٤٨٥٨ - حَدَّثَنَا أَحْمَد بْن صَالِح، ثَنَا ابْن وَهْب قَال: قَال عَمْرُو، وَحَدَّثَنِي بِنَحْو ذَلِك عَبْد الْرَّحْمَن بْن أَبِي عَمْرو، عَن الْمَقْبُرِي، عَن أَبِي هُرَيْرَة، عَن الْنَّبِي صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم مَثَّلَه.

٤٨٥٩ - حَدَّثَنَا مُحَمَّد بْن حَاتِم الْجَرْجَرَائِي وَعُثْمَان بْن أَبِي شَيْبَة، الْمَعْنَى أَن عَبْدَة بْن سُلَيْمَان أَخْبَرَهُم، عَن الْحَجَّاج بْن دِيْنَار، عَن أَبِي هَاشِم، عَن أَبِي الْعَالِيَة، عَن أَبِي بَرْزَة الْأَسْلَمِي قَال:

كَان رَسُوْل الْلَّه صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم يَقُوْل بِأَخَرَة إِذَا أَرَاد أَن يَقُوْم مِن الْمَجِلس (سُبْحَانَك الْلَّهُم وَبِحَمْدِك، أَشْهَد أَن لَا إِلَه إِلَّا أَنْت، أَسْتَغْفِرُك وَأَتُوْب إِلَيْك) فَقَال رَجُل: يَارَسُوْل الْلَّه إِنَّك لَتَقُوْل قَوْلَا مَا كُنْت تَقُوْلُه فِيْمَا مَضَى فَقَال: (كَفَّارَة لِمَا يَكُوْن فِي الْمَجْلِس).

EDEB BÖLÜMÜ

SÜNEN-İ EBÛ DÂVÛD

HADİS KÜTÜPHANESİ

H A D İ S