49. İntikam Almanın Hükmü
4896- Said İbn el-Müseyyeb'den demiştir ki:
(Birgün) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), sahabilerile birlikte otururken bir adam Hazret-i Ebû Bekire diliyle sataştı ve onu incitti. Hazret-i Ebû Bekirse ona karşılık vermedi. Biraz sonra (adam) onu ikinci defa incitti. Hazret-i Ebû Bekir (yine) sessiz kaldı. Sonra adam Hazret-i Ebû Bekir'i üçüncü kez rahatsız etti. Bunun üzerine Hazret-i Ebû Bekir de (ona gereken cevabı vermek suretiyle) ondan intikam aldı.
Hazret-i Ebû Bekir intikam alma yoluna gidince Resûlüllah (gitmek üzere) ayağa kalktı. Bunun üzerine Hazret-i Ebû Bekir:
Ey Allah'ın Rasûlü, yoksa bana kızdın mı? dedi. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) de:
" (O adam sana atıp tutmaya başlayınca senin adına ona cevap vermek üzere) gökten bir melek inip onun sana karşı söylediği sözleri yalanlamaya başladı. Sen ona karşılık vermeye başlayınca (araya) bir şeytan çıkıp geldi. Bense şeytanın bulunduğu yerde oturmam" buyurdu.
4897- (Said b. Ebi Said'in) Hazret-i Ebû Hüreyre'den (naklettiğine göre);
" Bir adam, Hazret-i Ebû Bekir'e sövmüş..." (Hadisin kalan kısmında Said b. Ebi Said bir önceki hadisin) bir benzerini rivâyet etti.
Ebû Dâvûd der ki; Bu hadisi (aynen) Süfyan gibi Sapan İbni Isa da İbn Adan’dan rivâyet etmiştir.
4898- (Abdullah) İbn Avn dedi ki:
Ben (ilmine güvendiğim kimselere):
" Kim, kendisine edilen zulümden sonra hakkını alırsa artık böyleleri üzerine (ceza için) bir yol yoktur" Şûra (42), 41. (âyet-i kerimesinde sözü geçen) intikam almanın hükmünü sorardım. Bana Ali İbn Zeyd İbn Cud'ân, babasının hanımı olan Ümmü Muhammed'den (bir hadis naklederek bu soruma cevap verdi)
İbn Avn dedi ki (bana bu hadisi başkaları da rivâyet etti. Ravilerin hepsi de şöyle) rivâyet ettiler:
" Ümmü Muhammed, Müminlerin annesi (Hazret-i Âişe)’nin yanına girer (çıkar)dı. (Birgün) mü'minlerin annesi (Hazret-i Âişe ona şöyle) demiş:
Bir defasında yanımda Zeyneb bint Cahş varken Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) yanıma gelmişti. (Hazret-i Zeyneb'i görmeden) eliyle (karı-koca arasında geçen bir hareket) yaptı. Ben de kendisine bir işarette bulunarak kendisini Zeyneb'in varlığından haberdar ettim. Resûlüllah da (bu hareketi) bıraktı ve (Hazret-i Âişe'nin verdiği bu habere göre) Hazret-i Zeyneb de Hazret-i Âişe'ye (dönüp O'na) dili ile sataşmış, Hazret-i Peygamber onu (bundan) nehyetmiş ise de Hazret-i Zeyneb sataşmasından vazgeçmemiş. Bunun üzerine Hazret-i Peygamber, Hazret-i Âişe'ye:
Sen de ona dil uzat, demiş o zaman Hazret-i Âişe de Hazret-i Zeyneb'e dil uzatmış ve Hazret-i Zeyneb'in hakkından gelmiş. Bunun üzerine Hazret-i Zeynep, Ali (radıyallahü anh)'e (şikayete gitmiş) ve:
" Muhakkak ki Âişe (radıyallahü anhâ) (bana hakaret etmekle Haşimoğullarından olan) size (de) hakaret etmiş oldu" demiş. (Aynı şekilde varıp Haşimoğullarına şikayet) etmiş, derken Hazret-i Fatma (durumu arzetmek ve Hazret-i Zeyneb'in hakkını aramak üzere Hazret-i Peygamber'in huzuruna) gelmiş (Hazret-i Peygamber de) O'na:
" Ka'be'nin sahibine yemin olsun ki o, (Âişe) senin babanın sevgili eşidir. (O Haşimoğullarına dil uzatmış bile olsa sakın onun aleyhinde birşeyler söyleme)" buyurmuş. Hazret-i Fatma da dönüp gitmiş Haşimoğullarına varıp:
Gerçekten ben Hazret-i Peygambere (varıp) şöyle şöyle dedim; o da bana şunları şunları söyledi, demiş; ayrıca Ali (radıyallahü anh) Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'e varıp O da bu mevzuda kendisiyle konuşmuş.
٤٩ - بَاب فِي الِانْتِصَار
٤٨٩٦ - حَدَّثَنَا عِيْسَى بْن حَمَّاد، أَخْبَرَنَا الْلَّيْث، عَن سَعِيْد الْمَقْبُرِي، عَن بَشِيْر بْن الْمُحَرَّر، عَن سَعِيْد بْن الْمُسَيِّب أَنَّه قَال:
بَيْنَمَا رَسُوْل الْلَّه صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم جَالِس وَمَعَه أَصْحَابُه وَقَع رَجُل بِأَبِي بَكْر فَآْذَاه، فَصَمَت عَنْه أَبُو بَكْر، ثُم آَذَاه الْثَّانِيَة، فَصَمَت عَنْه أَبُو بَكْر، ثُم آَذَاه الثَّالِثَة، فَانْتَصِر مِنْه أَبُو بَكْر، فَقَام رَسُوْل الْلَّه صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم حِيْن انْتَصَر أَبُو بَكْر، فَقَال أَبُو بَكْر: أَوْجَدَت عَلِي يَا رَسُوْل الْلَّه؟ فَقَال رَسُوْل الْلَّه صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم: (نَزَل مَلَك مِن الْسَّمَاء يُكَذِّبُه بِمَا قَال لَك، فَلَمَّا انْتَصَرْت وَقَع الْشَّيْطَان، فَلَم أَكُن لِأَجْلِس إِذ وَقَع الْشَّيْطَان).
٤٨٩٧ - حَدَّثَنَا عَبْد الْأَعْلَى بْن حَمَّاد، ثَنَا سُفْيَان، عَن ابْن عَجْلَان، عَن سَعِيْد بْن أَبِي سَعِيْد، عَن أَبِي هُرَيْرَة أَن رَجُلا كَان يَسُب أَبَا بَكْر وَسَاق نَحْوَه.
قَال أَبُو دَاوُد: وَكَذَلِك رَوَاه صَفْوَان بْن عِيْسَى، عَن ابْن عَجْلَان كَمَا قَال سُفْيَان.
٤٨٩٨ - حَدَّثَنَا عُبَيْد الْلَّه بْن مُعَاذ، ثَنَا أَبِي، ح وَثَنَا عُبَيْد الَلَّه بْن عُمَر بْن مَيْسَرَة، ثَنَا مُعَاذ بْن مُعَاذ، الْمَعْنَى وَاحِد قَال: ثَنَا ابْن عَوْن قَال:
كُنْت أَسْأَل عَن الِانْتِصَار {وَلَمَن انْتَصَر بَعْد ظُلْمِه فَأُوْلَئِك مَا عَلَيْهِم مِّن سَبِيِل} فَحَدَّثَنِي عَلِي بْن زَيْد بْن جُدْعَان، عَن أُم مُحَمَّد امْرَأَة أَبِيْه، قَال ابْن عَوْن: وَزَعَمُوْا أَنَّهَا كَانَت تَدْخُل عَلَى أُم الْمُؤْمِنِيْن، قَالَت: قَالَت أُم الْمُؤْمِنِيْن: دَخَل عَلَي رَسُوْل الْلَّه صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم وَعِنْدَنَا زَيْنَب بِنْت جَحْش، فَجَعَل يَصْنَع شَيْئا بِيَدِه فَقُلْت بِيَدِه حَتَّى فَطِنْتَه لَهَا فَأَمْسَك، وَأَقْبَلَت زَيْنَب تَقَحَّم لِعَائِشَة رَضِي الْلَّه عَنْهَا فَنَهَاهَا فَأَبَت أَن تَنْتَهِي، فَقَال لِعَائِشَة: (سُبِّيهَا) فَسَبَّتْهَا فَغَلَبَتْهَا، فَانْطَلَقَت زَيْنَب إِلَى عَلِي رَضِي الْلَّه عَنْه فَقَالَت: إِن عَائِشَة [رَضِي الْلَّه عَنْهَا] وَقَعَت بِكُم وَفَعَلَت، فَجَاءَت فَاطِمَة فَقَال لَهَا: (إِنَّهَا حِبَّة أَبِيْك وَرَب الْكَعْبَة) فَانْصَرَفَت فَقَالَت لَهُم: إِنِّي قُلْت لَه كَذَا وَكَذَا، فَقَال لِي كَذَا وَكَذَا قَال: وَجَاء عَلِي رَضِي الْلَّه عَنْه إِلَى الْنَّبِي صَلَّى الْلَّه عَلَيْه وَسَلَّم فَكَلَّمَه فِي ذَلِك.
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.