NEFSİNİ (KADINLIĞINI) PEYGAMBER(SALLALLAHÜ ALEYHİ VE SELLEM)’E HİBE EDEN (YÂNÎ MEHÎRSÎZ VEREN) KADIN

 57- NEFSİNİ (KADINLIĞINI) PEYGAMBER(SALLALLAHÜ ALEYHİ VE SELLEM)’E HİBE EDEN (YÂNÎ MEHÎRSÎZ VEREN) KADIN

2078 - “... Âişe (radıyallahü anhâ)’dan rivâyet edildiğine göre: Şöyle söylerdi:

Kadın, nefsini (kadınlığını) Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'e (mehirsiz olarak) hibe etmekten haya etmez mi? (diye ayıplardı. ) Nihayet Allahü teâlâ

(Ey Nebi, kadınlarından dilediği (nin nöbeti) nî geriye bırakabilirsin, dilediğini de yanına alabilirsin (kadınların arasında nöbet usûlünü uygulamaya mecbur değilsin) âyetini indirince Âişe ben şöyle söyledim, demiştir :

— (Yâ Resûlallah) Rabbin şübhesiz senin dilek ve arzunu geciktirmeden derhal gerçekleştirir. "

2079 - “... Sabit (el-Bennâni) (radıyallahü anh)’den; Şöyle demiştir : Biz Enes bin Mâlik (radıyallahü anh)'ın yanında atanıyorduk. Onun bir kızı da onun yanında idi. Enes:

Bir kadın. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in yanına gelerek kendi nefsini (kadınlığını) Ona arzetti ve: Yâ Resûlallah! Bana ihtiyacın var mı diyerek (O'nunla evlenmek teklifinde bulundu)?

(Yanımızda bulunan) Enes'in kızı : O kadının hayasının azlığına şaşarım, dedi. Bunun üzerine Enes, (kızına) :

O kadın senden hayırlıdır. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ile evlenmek (şerefine) kavuşmak istediği için kendi nefsini O'na arz etti, dedi. "

٥٧ - باب الَّتِي وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ ـ صلّى اللّه عليه وسلّم

٢٠٧٨ - حَدَّثَنَا أَبُو بَكْرِ بْنُ أَبِي شَيْبَةَ، حَدَّثَنَا عَبْدَةُ بْنُ سُلَيْمَانَ، عَنْ هِشَامِ بْنِ عُرْوَةَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ عَائِشَةَ، أَنَّهَا كَانَتْ تَقُولُ أَمَا تَسْتَحِي الْمَرْأَةُ أَنْ تَهَبَ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ ـ صلّى اللّه عليه وسلّم ـ حَتَّى أَنْزَلَ اللَّهُ ‏{تُرْجِي مَنْ تَشَاءُ مِنْهُنَّ وَتُؤْوِي إِلَيْكَ مَنْ تَشَاءُ}‏ ‏.‏ قَالَتْ فَقُلْتُ إِنَّ رَبَّكَ لَيُسَارِعُ فِي هَوَاكَ ‏.‏

٢٠٧٩ - حَدَّثَنَا أَبُو بِشْرٍ، بَكْرُ بْنُ خَلَفٍ وَمُحَمَّدُ بْنُ بَشَّارٍ قَالاَ حَدَّثَنَا مَرْحُومُ بْنُ عَبْدِ الْعَزِيزِ، حَدَّثَنَا ثَابِتٌ، قَالَ كُنَّا جُلُوسًا مَعَ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ وَعِنْدَهُ ابْنَةٌ لَهُ فَقَالَ أَنَسٌ جَاءَتِ امْرَأَةٌ إِلَى النَّبِيِّ ـ صلّى اللّه عليه وسلّم ـ فَعَرَضَتْ نَفْسَهَا عَلَيْهِ ‏.‏ فَقَالَتْ يَا رَسُولَ اللَّهِ هَلْ لَكَ فِيَّ حَاجَةٌ فَقَالَتِ ابْنَتُهُ مَا أَقَلَّ حَيَاءَهَا ‏.‏ فَقَالَ هِيَ خَيْرٌ مِنْكِ رَغِبَتْ فِي رَسُولِ اللَّهِ ـ صلّى اللّه عليه وسلّم ـ فَعَرَضَتْ نَفْسَهَا عَلَيْهِ ‏.‏