Peygamber efendimizin sallallahü aleyhi ve sellem ismi söylenip işitildiği ve yazıldığı zaman saygı ve hürmet ifâdesi olarak O'na salevât-ı şerîfe okumak, en önemli vazifelerimizdendir. Kur'ân-ı kerîmde Ahzâb sûresinin 56. âyet-i kerîmesinde meâlen; “Gerçekten Allahü teâlâ ve melekleri, Peygambere salât ederler (şeref ve şanını yüceltirler). Ey îmân edenler! Siz de O'na salât edin (Allahümme salli alâ Muhammed deyin) ve O'na gönülden teslim olun" buyrulmuştur.
Tefsîr âlimleri bu âyet-i kerîmede zikredilen salât kelimesinin; Allahü teâlâdan rahmet, meleklerden istiğfâr ve mü’minlerden duâ mânâlarına geldiğini bildirmişlerdir. Bütün İslâm âlimleri, Peygamber efendimizin mübârek isimlerinden biri işitildiği, yazıldığı ve söylendiği zaman; salevât-ı şerîfe yazmak ve söylemenin birincisinde vâcib, tekrarında ise müsteâb olduğunu söz birliğiyle bildirdiler. Allahü teâlâdan bir şey isteyen kimse, önce Allahü teâlâya hamd ve senâ ettikten sonra, Resûlullah efendimize salât okumalıdır. Böyle bir duâ kabûle pek lâyıktır. İki salât ile (duânın başında sonunda olmak üzere) yapılan duâ geri çevrilmez.
Hadîs-i şerîflerde; "Kim bana bir kere salât ederse, Allahü teâlâ ona on kere salât (rahmet) eder, onun on günâhını bağışlar ve derecesini on kat yükseltir."
“Kıyâmet günü bana en yakın olan, benim şefâatime en lâyık olan, bana en çok salât ü selâm getiren kimsedir."
“Kim bir kitapda bana salât ü selâm getirirse (yazarsa), benim ismim o kitapda bulunduğu müddetçe, melekler onun için istiğfâr ederler."
“Kim bana bir kere salât ü selâm getirirse, melekler ona da salât ü selâm getirirler. Kul, salât ü selâmı ister az getirsin, isterse çok" buyruldu.
Ebû Talha (radıyallahü anh) anlatır: "Resûlullah'ın huzûruna girmiştim. Kendisinde daha önce hiç görmediğim bir sevinç ve hoşnudluk içinde olduğunu gördüm. Sebebini sorduğumda; “Nasıl sevinmeyeyim? Biraz önce Cebrâil (aleyhisselâm) müjde getirdi. Allahü teâlâ buyurdu ki: “Ümmetinden biri sana, bir salevât söyleyince Allahü teâlâ, ona karşılık olarak on salevât eder dedi" buyurdu."
Bu konuda bâzı hadîs-i şerîfler şöyledir: “Kim bana salât ü selâm getirirse o kimse bir köle âzâd etmiş gibi sevâb alır."
“Cumâ günü bana çok salât ü selâm getirin. Okunan salevâtlar bana bildirilir. Kıyâmette bana en yakın olanlarınız, dünyâda bana en çok salevât-ı şerîfe getirenlerdir."
“Bana öyle kavimler gelirler ki, ben onları ancak bana getirdikleri salât ü selâmın çokluğu sebebiyle tanırım."
“Yanında ismim anılıp da bana salât ü selâm getirmeyen kişinin burnu yerde sürtülsün. Ramazân ayı girip de, günâhlarını affettirmeden Ramazân ayı çıkıp giden kimsenin de burnu yerde sürtülsün. Anne ve babasının ihtiyârlıklarına ulaşıp da, onların rızâsını kazanıp Cennet’e giremeyen kimsenin de burnu yere sürtülsün" ve “Yanında ismim zikredilip, bana salât ü selâm getirmeyen kimse, cimrilerin en cimrisidir" ve “Kim ki yanında ismim anılır da salât ü selâm getirmezse, o kimse Cennet’in yolunu bulamaz" ve “Herhangi bir kavim (topluluk) bir yerde toplanarak oturur, Allahü teâlâyı zikr etmeden ve bana salât ü selâm getirmeden dağılırsa, Allahü teâlâ onlara noksanlık verir. Allahü teâlâ onları dilerse af, dilerse azâb eder."
Ebû Humeyd es-Sa’îdî (radıyallahü anh) haber verdi; "Sahâbe-i kirâmdan bâzıları, Resûlullah efendimize sordular ve dediler ki: "Yâ Resûlallah! Sana nasıl salât ü selâm getirelim?" Resûlullah efendimiz buyurdular ki: “Allahümme salli alâ Muhammedin ve ezvâcihi ve zürriyyetihi kemâ salleyte alâ İbrâhîme ve bârik alâ Muhammedin ve ezvâcihi ve zürriyyetihi kemâ bârekte alâ İbrâhîme inneke hamîdün mecîd" deyiniz."
Bâzı salevât-ı şerîfeler şöyledir: "Aleyhisselâm ", "Sallallahü aleyhi ve sellem", "Allahümme salli alâ seyyidinâ Muhammed", "Esselâtü vesselâmü aleyke yâ Resûlallah", "Allahümme salli alâ Muhammedin ve alâ âli Muhammed, kemâ salleyte alâ İbrâhîme ve alâ âli İbrâhîm...", "Allahümme salli alâ Muhammedin ve alâ âlihi ve sahbihi ecmaîn", "Aleyhisselâtü vesselâmü vettehiyye", "Aleyhi ve alâ cemî'i minessalevâti etemmühâ ve minettehiyyâti eymenühâ."
Bir salevât-ı şerîfe de şöyledir:
"Allahümme salli ve sellim ve bârik verham alâ seyyidinâ Muhammedin hüve seyyid-ül-Arabî vel Acem. Ve İmâmi Mekket-el-mükerremeti vel Medînet-il-münevvereti vel harem. Allem-el-insâne mâlem ya'lem.
Aslühû nûrun ve neslühû Âdem. Ba'sühû müahharun ve halkuhû mukaddem.
İsmih-üş-şerifü mektûbün alel Levh-il-mahfûzi biyakût-il-Kalem.
Ve cismüh-üş-şerifü medfûnün fil Medînet-il-münevvereti vel Harem.
Yâ leyte ektehilü türâbellezî taht-el-kadem.
Fetûbâ sümme tûbâ limen deâ ve tebiahû ve limen esleme Sâhib-eş-şefâati lil âlemin.
Kâilen yâ Rabbî! Sellim ümmetî, ümmetî vâ ümmetâ yâ zel lutfi vel kerem.
Feyünâd-il-münadî min kıbel-ir-Rahmân.
Kabiltü şefâateke yâ Nebiyy-el-muhterem.
Üdhul'ül-Cennete, lâ havlün aleyküm velâ huznün velâ elem.
Sümme radıyallahü teâlâ an Ebî Bekrin ve Ömera ve Osmâne ve Aliyyin zil kerem.
Ve sallallahü alâ seyyidinâ Muhammedin vel hamdü leke yâ Rabb-el-âlemin.
Ve bihürmeti Seyyid-il-mürselîn"
Bir kimse şöyle anlattı: "Arkadaşlarımdan biri gönderdiği bir mektupta, Resûlullah'ın mübârek isminin geçtiği her yere "Sallallahü aleyhi ve sellem teslimen kesîren kesîrâ" diye yazmış. Görüp sebebini sorduğumda; "Gençligimde hâdis kitapları yazdım. Resûlullah'ın mübârek ismini yazdıkça, salevâtı yazmazdım. Rüyâda Âlemlerin efendisini görüp, yanlarına vardım. Mübârek yüzünü benden döndürdüler. Öbür yanlarına geçtim, yine döndürdüler. Karşılarına varıp; "Yâ Resûlallah! Niçin benden yüzünüzü döndürürsünüz?" diye arz ettim. Buyurdular ki: "Çünkü sen kitabında, benim ismimi yazınca, bana salât vermedin!" O zamandan beri ism-i şerîflerini, hep salât ile birlikte yazarım" dedi."
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.