﴾
“Benden önceki peygamberlerden hiç birine verilmeyen beş şey bana[18] verilmiştir:
Suyûtî (ö.
1. Câbir b. Abdullah
2. Ebu Hureyre
3. Hz. Ali
4. Abdullah ibn Abbâs
5. Abdullah ibn Amr
6. Ebu Zerr
7. Ebu Musa el-Eş’arî
8. Abdullah ibn Ömer
9. Sâib b. Yezîd
10. Ebu Saîd el-Hudrî
Toplam,
(Derim ki:) (Suyûtî) “Menâhilu’s-Safâ”da bu hadis, adı geçen bu
(Münâvî’de) “Feyzu’l-Kadîr”de Suyûtî’den naklettiğine göre; bu hadis, mütevatirdir.
* * *
[18] Bu ifade; Hz. Peygamber (s.a.v)’in, diğer peygamberlere üstün kılındığını göstermektedir. Hz. Peygamber (s.a.v)’in, diğer peygamberlere üstün kılınması hususunda
[19] Yüce Allah’ın bir lütfu ilahisi olarak; Hz. Peygamber (s.a.v)’e, bir aylık yürüme mesafesi uzakta bulunan düşmanlarının içine korku atılıp böylece düşman saldırılarının, sırf bu korku sebebiyle önlendiği ifad edilir.
[20] Müslümanlar, yeryüzünün her tarafında secde yapabilir, namaz kılabilir. Önceki ümmetler, dünyanın her yerinde ibadet yapamıyorlardı. Sadece özel yerlerde ibadet edebiliyorlardı.
[21] Önceki peygamberlerden bazısına, cihad etme ve ganimet alma izni verilmemişti. Bazısına da cihad etme izni verilmiş, fakat savaşta aldıkları ganimetleri kullanma izni yoktu.
[22] Burada kast edilen şefaat, büyük şefattır.
[23] Diğer peygamberler, kendi kavimlerine yada bir kavme gönderildikleri halde, Hz. Peygamber (s.a.v) bütün insanlığa peygamber olarak gönderilmiştir.
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.