﴾
“Merhamet etmeyen kimseye, merhamet edilmez”[8]
Suyûtî (ö.
1. Cerîr el-Becelî
2. Ebu Hureyre
3. Ebu Saîd el-Hudrî
4. Abdullah ibn Ömer
5. Abdullah ibn Mes’ud
6. Eş’as b. Kays
7. Muâviye b. Hayde
8. İmrân b. Husayn
Toplam,
(Derim ki:) Bu hadis, şu yollardan da gelmiştir:
Münâvî (ö.
* * *
[8] Hadis; çocuklara, zayıflara, düşkünlere, hatta bütün insanlara ve hayvanlara merhamet etmeyi kapsamaktadır. Yani mümin olsun, kafir olsun bütün insanları içermektedir.
Merhamet; canlılara yiyecek-içecek vermek, hayvanlara ağır yük yüklememek; dövme, açıktırma, yarma gibi vasıtalarla onlara karşı haddi aşmamaktır.
Mümin olsun, kafir olsun bütün insanlara, kendinin olsun yada olmasın bütün hayvanlara acımayan, hayvanı doyurup sulamayan, yükünü hafifletmeyen, insafsızca döğen veya insanlara acımayan, insafsızca davranan, kötü davranan kimse, ahirette Allah’ın rahmetine nail olmayacaktır. “İyilik yaparsanız kendi nefsiniz için yaparsınız” (İsrâ:
Mümin kul; solcu, sağcı, inançlı, inançsız, laik gibi her türlü insana ve diğer canlılara karşı merhametli davranmak zorundadır. Çünkü inandığı dinin temelinde; inanmayan insana karşı saygılı olma, hoşgörülü olma, barışçı olma, hak ve özgürlüklerini verme vardır.
Konu ile ilgili hadisler için b.k.z: Buhârî, Edeb
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.