﴾
“Yolculukta oruç tutma, iyilikten (=Allah’ı memnun edecek bir davranıştan) değildir”[24]
Suyûtî (ö.
1. Câbir b. Abdullah
2. Ka’b b. Âsım el-Eş’arî
3. Ebu Berze el-Eslemî
4. Abdullah ibn Abbâs
5. Abdullah ibn Ömer
6. Ammâr b. Yâsir
7. Ebu’d-Derdâ’
Toplam,
(Derim ki:) Şeyh Abdurrauf el-Münâvî (ö.
Bu konuda İmâm Ahmed (ö.
﴿ ليس من أم بر أم صيام في أم سفر ﴾
“Yolculukta oruç tutma, iyilikten (=Allah’ı memnun edecek bir davranıştan) değildir”
(Hadiste geçen) bu lüğat, bazı Yemen halkına ait bir lüğattır. Onlar, normalde “elif” ( ا ) harfinden sonra gelen tanımlılık bildiren “lâm” ( ل ) harfini, “mîm” ( م ) harfine çevirip okuyorlar. Hz. Peygamber (s.a.v)’in, bu lüğatla, bu Eş’arî kabilesine mensup kimseye hitap etme olasılığı vardır; çünkü bu lüğat, (Yemen’deki) Eş’arî kabilesine ait bir lüğattır. Yine Eş’arî kabilesine ait kişinin, kendi lüğatında bulunan bu lüğatla konuşma olasılığı da vardır. Dolayısıyla da bu lüğat, Eş’arî kabilesine ait kişinin konuştuğu şeye yorumlanır.
İbn Hacer (ö.
Yine de doğruyu en iyi bilen Allah’tır.
* * *
[24] Hadis; yolculuk sırasında tutulan oruç ile ilgilidir. Yolculuk sırasında oruç tutma, kişiye ağır gelir. Oruç tutayım derken canından olabilir yada bir rahatsızlık geçirebilir. Bunun yanı sıra kişi, oruç tutma gücüne de sahip olabilir. O halde yolculuk sırasında kendinde oruç tutma gücü bulan kimselerin oruç tutmaları azimet, bu dudmda olmayan kimselerin ise orucu yemeleri ruhsattır. Hanefilerin görüşü bu şekildedir. Çünkü Allah, kişiye, gücünün yetmeyeceği yükü de yüklemez. Dolayısıyla da her iki şekilde oruç tutma, sevabı gerektirir.
Konu ile ilgili hadisler için b.k.z: Buhârî, Savm
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.