Hadis Kütüphanesi | مكتبة الحديث

[46]     Hadiste; ölen Müslüman çocuklarının cennette olduğu, çocukların anne-babaları için ateşe karşı (bazı rivayetlede) perde olacağı, sağlam kale yada cehennem ateşinin ebeveyni çok hafif bir alevle yalayacağı ifade edilmektedir.

        Bir rivayette; iki çocuğu ölen kimsenin cennete gireceği belirtilmektedir. Bir başka rivayette ise, tek çocuğu ölen kimsenin bile cennete gireceği ifade edilmektedir.

        Anne-baba, küçük yaşta ölen çocuklarına karşı daha fazla acır ve bu acıya katlanmaları nispetinde daha çok sevap kazanırlar. Sevaplarının çok olması, cennete gitmeyi kolaylaştırır. Ayrıca çocukların da, anne-babaya karşı şefaati de sözkonusudur.

        Konu ile ilgili hadisler için b.k.z: Buhârî, İlim 36, Cenaiz 6, 91, Eyman 9, İ’tisam 9; Müslim, Birr 150-154 (2632-2635); Nesâî, Cenaiz 24, 25; Tirmizî, Cenaiz 64 (1060, 1061, 1062); İbn Mâce, Cenaiz 57 (1604, 1605, 1606); Muvatta, Cenaiz 38; Müsned: 4/183, 5/151, 153, 154, 164, 6/376, 431; Hâkim, Müstedrek, 1/384; Bezzâr; Taberânî, el-Kebir, el-Evsat, es-Sağir; Heysemî, Mecmâ, 3/6-7

[47]     Bu kişi, Ebu Sa’lebe el-Huşenî’yle karıştırılmamalıdır.

[38]     Hz. Peygamber (s.a.v), öldüğünde, pamuktan dokunmuş ince, beyaz üç parça elbiseyle kefenlenmişti. Çünkü Peygamberimiz (s.a.v), beyaz elbisenin, elbiseler içerisinde en hayrlısı olduğunu söyleyerek ölüleri beyazla kefenlemeyi tavsiye etmiştir (İbn Mâce, Libas 5; Tirmizî, Cenaiz 17). Dolayısıyla da kefenin, beyaz olması; müstehabtır.

        Ölüyü kefenlemek, farz-ı kifayedir. Kefende farz olan, vücudun örtülmesidir. Zaruret halinde ne kadar bulunursa  o kullanılır. Hiçbir şey bulunamadığı takdirde temiz bir hasır parçası veya ot ve benzeri şeylerle de olsa her tarafın tamamen örtülmesi gerekir.

        Kefen konusunda, ergenlik çağına yaklaşmış erkek çocuklar ile kız çocuklar, ergenlik çağına girmiş büyükler hükmündedir. Henüz ergenlik çağına yaklaşmamış çocukların kefenleri, yalnız izar ile lifafedir yada bir kat olarak yapılır. Üç kat yapılması daha iyidir.

        Her şahsın kefeni, kendi malından karşılanır. Kefen harcamaları borçtan yapılan vasiyetten ve varis hakkından öncedir.

        Geriye mal bırakmamış olan bir ölünün kefen masrafı, hayattayken, nafakasını vermekle yükümlü bulunduğu kimselere aittir. Böyle bir kimsesi bulunmazsa, hazine tarafından karşılanır. Bu da mümkün olmazsa, Müslümanlar tarafından kefen ihtiyacı karşılanır.

        Kefenleme şu 3 şekilde olur:

        a. Sünnet üzere olan kefenleme: Bu, erkekler için kamîs (=boyun kısmından ayaklara kadar uzanan gömlek yerinde bir bez), izâr (=bir don veya eteklik yerinde, baştan ayağa kadar uzanan bir bez) ve lifâfe (=sargı yerinde olup baştan yağa kadar uzanan, baş ve ayak taraflarından düğümlenen bir bez)den ibaret olmak üzere üç kattır. Kadınlar için ise, bu, üç parça ile beraber bir başörütüsü ile bir göğüs örtüsünden ibaret beş kattır.

        b. Yeterli olan kefenleme (=Kefen-i kifayet): Bu, erkekler için izar ile lifafe olur. Kadınlar için ise, bunlarla birlikte bir başörtüsü olur.

        c. Zaruri olan kefenleme (=Kefen-i zaruret): Bu, hem erkekler için ve hem de kadınlar için yalnız bir kattır. Bu durumda ölü, bulunabilen bir parça ile elbiseye sarılır. Fakat bir zaruret bulunmadıkça böyle bir kat kefen ile yetinilmez.

        Hanefilere göre; kefenleme de, sarık ve gömleğin bulunması müstehabtır.

[39]     Müsned: 1/102

[40]     Ebu Dâvud, Cenaiz 29, 30 (3153); İbn Mâce, Cenaiz 11 (1471)

[41]     Buhârî, Cenaiz 18; Müslim, Cenaiz 45 (941); Ebu Dâvud, Cenaiz 29, 30 (3151-3152); Tirmizî, Cenaiz 19 (101); Nesâî, Cenaiz 39;  İbn Mâce, Cenaiz 11 (1469)

[42]     İbn Mâce, Cenaiz 11 (1470)

[43]     Bezzâr

[44]     Taberânî, el-Kebir