Hadis Kütüphanesi | مكتبة الحديث

﴾167﴿ مَا أَسْكَرَ كَثِيرُهُ فَقَلِيلُهُ حَرَامٌ 

“Sarhoşluk veren içeceğin, çoğuda azı da haramdır”^[17]

Bir rivayette ise: ﴿ مَا أَسْكَرَ مِنْهُ الْفَرَقُ فَمِلْءُ الْكَفِّ مِنْهُ حَرَامٌ ﴾ “Bir küp (içki) içildiği takdirde, sarhoşluk verici bir şeyin tek avucu da haramdır”[18]

Bu hadis, şu yollardan gelmiştir:

1.      Câbir

2.      Abdullah ibn Amr

3.      Hz. Aişe

4.      Abdullah ibn Ömer

Bu konuda şu yollardan da hadis gelmiştir:

5.      Sa’d b. Ebi Vakkâs

6.      Hz. Ali

7.      Havvât ibn Cübeyr

8.      Zeyd b. Sâbit

* * *

 ﴾115﴿ حَيَاة الأَنْبِيَاءِ فِي قُبُورِهِمْ 

“Peygamberlerin, mezarlarında diri olması”[78] ile ilgili hadisler

Suyûtî (ö. 911/1505) “Mirkâtu’s-Suûd”da konu ile ilgili olarak şöyle der: “Peygamberlerin, mezarlarında diri olduklarını bildiren haberler, mütevatirdir.”

Yine (Suyûtî) “Enbâu’l-Ezkiyâ’ bi hayâti’l-Enbiyâ”da ise şöyle der: “Bize göre; Hz. Peygamber (s.a.v) ve diğer Peygamberlerin, kabirlerinde diri olması, kesin bir bilgi ile bilinmektedir. Bu konudaki deliller yanımızda bulunmaktadır. Buna delalet eden haberler, mütevatirdir.

İmam Beyhakî (rh.a), Peygamberlerin, mezarlarında diri oldukları hususunda bir cüz’ yazmıştır.”

Bu konuda daha geniş bilgi için bu kitaba bakabilirsiniz; çünkü daha sonra müellif, bu konuyu ifade eden haberlere dair bazı şeyler söylemiştir.

İbn Kayyim (ö. 751/1350) “Kitâbu’r-Rûh”da Ebu Abdullah el-Kurtubî-den naklen derki: “Hz. Peygamber (s.a.v)’den nakledilen ﴿ أَنَّ الأَرْضَ لاَ تَأْكُلُ أَجْسَادَ الأَنْبِيَاءِِ ﴾ “Toprak, Peygamberlerin cesetlerini yemez”[79] hadisi sahihtir. Bilinen şu ki; Hz. Peygamber (s.a.v), İsrâ Gecesi, Beytü’l-Makdis’de, Peygamberlerle bir araya gelmiştir. Gökde ise özellikle Hz. Musa (a.s) ile buluşmuştur.

Hz. Peygamber (s.a.v)’e,  selam veren Müslümanın, Allah’ın, o kimsenin ruhunu tekrar iade etmek suretiyle selamı alacağı bildirilmiştir.

Bütün bunlardan çıkarılan kesin sonuç şudur: Peygamberlerin ölümü demek, onların, bizim anlayacağımız ölçüde ortadan kaybolmaları demektir. Her ne kadar onlar, mevcut olsalar da, melekler de olduğu gibi, diri olurlar, ancak görülmezler.”

Yine de doğruyu en iyi bilen Cenab-ı Allah’tır. 

* * *

 ﴾114﴿ اَلْإِسْتِعَاذَة مِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ 

“Kabir azabından Allah’a sığınma”[77] ile ilgili hadisler

Bir çok kimsenin anlattığına göre; bu hadisler, mütevatirdir.

Fâsî (ö. 1052/1642) “Şerhu’t-Tesbît”de (konu ile ilgili olarak) aynen şöyle der: “Resulullah (s.a.v)’in, kabir azabından Rabbine sığınması ile ilgili haberler, mütevatirdir. Resulullah (s.a.v), bu konuda nakledilen dualarda sözü uzatmıştır. Bir çok kimse de, bunu, sahabeden rivayet etmiştir.”

* * *

[77]     Ölen kimsenin azap çekmesini iki şekilde açıklamak mümkündür:

        1. Ruh açısından. Ölen kimselerin ruhları, kabirdeki sorgulamalarına göre gittikleri berzah hayatında, eğer dünyada günahkar kimselerden iseler orada mutsuz ve huzursuz bir hayat sürdürmeleri, onlar için bir azap şeklidir. Çünkü kıyamet kopuncaya kadar bu şekilde bir hayat geçirmeleri, manevi açıdan onları hüzünlendirir. Bu da onları mutsuz kılar.

        2. Beden Açısından. Ölen kimsenin, kabirde; Yılan-çıyan ve haşerat tarafından ısırılması ve sokulması, cehennemlik olan kimseye sabah-akşam cehennemdeki yerinin gösterilmesi, bazı kötü kimselerin toprak tarafından kabul edilmeyip insanlara ibret olsun diye dışarı atılması gibi hususlar.

        İşte Hz. Peygamber (s.a.v), ümmetinin ve sahabilerinin bu tür kabir azablarına uğramaması için uyarıda bulunmuştur. Bunu, bazen kendi şahsında, bazen de direkt olarak ümmetine karşı ve bazen de hanımlarına karşı yapmıştır.

        Hz. Peygamber (s.a.v)’in, kabir azabından Allah’a sığınması ve kabirde azabtan koruması için Allah’a dua etmesi, duayla azabın hafifletileceğine yada tamamen kalkacağına delalet etmektedir.