Hadis Kütüphanesi | مكتبة الحديث

﴾146﴿ لاَ تَزَالُ طَائِفَةٌ مِنْ أُمَّتِي ظَاهِرِينَ عَلَى الْحَقِّ حَتَّى يَأْتِي أَمْرُ اللّهِ 

“Allah’ın emrinin (=Kıyamet gününün) gelme anına kadar ümmetinden bir topluluk Hak yolunda mücadele de üstün olmaya devam edecektir”^[3]

Suyûtî (ö. 911/1505) “el-Ezhâr” adlı kitabının ‘Kitâbu’l-Edeb’ (=Edeb Bölümü’n) de bu hadisi şu yollardan getirmiştir:

1.     Muâviye b. Ebi Süfyân

2.     Muğîre b. Şu’be

3.     Câbir b. Semure

4.     Muaz b. Cebel

5.      Câbir b. Abdullah

6.     Zeyd b. Erkam

7.     Ebu Ümâme

8.     Hz. Ömer

9.     Ebu Hureyre

10.     Mürre el-Behzî

11.     Şurahbil ibu’s-Simt

Toplam, 11 kişi.

(Derim ki:) Bu hadis, şu yollardan da gelmiştir:

12.     Ukbe b. Âmir

13.     Sevbân

14.     Sa’d b. Ebi Vakkâs

15.     Seleme ibn Nüfeyl el-Hadramî

16.     İmrân b. Husayn

Bu hadisin, mana bakımından bir birine yakın lafızları vardır.

Şeyhulislam İbn Teymiyye (ö. 728/1327) “Kitâbu İktizâu’s-Sırâti’l-Mustakîm”in baş taraflarında ‘Cehennemliklere Benzemekten Sakındırmanın Yararı’ bahsinde bu hadisin mütevatir olduğunu aynen şöyle belirtmektedir:

“Resulullah (s.a.v)’den gelen ﴿ لاَ تُزَالُ مِنْ أُمَّتِي طَائِفَةٌ ظَاهِرَةٌ عَلَى الْحَقِّ حَتَّى تَقُومُ السَّاعَةُ ﴾  “Kıyamet kopuncaya kadar ümmetimden bir topluluk, Hak yolunda mücadele de üstün olmaya devam edecektir” şeklinde gelen hadis, mütevatirdir.”

* * *

[3]      Resulullah (s.a.v), bu hadiste; Müslümanlar ne kadar zor ve kötü şartlar yaşayıp yenilgilere düşseler ve yönetimde etkilerini kaybetseler bile, Hakk’ın galebesi için çalışan grup yada toplulukların Kıyamet gününe kadar Hak yolunda mücadelede üstün olmaya devam edeceğini belirtmektedir. Bu tür topluluklar, bir bölgede yada dünyanın dört bir yanında olabilir. Çünkü bir bölgede yada bir ülkede Müslümanlar sindidirilip gizliliğe itilseler bile bir başka yerde yada yerlerde İslam mücadelesi devam edecek ve cihad sancağı gönderde dalgalanmaya Kıyamete kadar devam edecektir.

        Konu ile ilgili hadisler için b.k.z: Buhârî, İ’tisâm 10, Tevhid 29, Menakib 28, İlim 13, Humus 7; Müslim, İman 247, İmare 170 (1920), 171 (1921), 172 (1922), 173 (1923), 174, 176 (1924), 177 (1925); Ebu Dâvud, Cihad 4, Fiten 1, 27, 51; Tirmizî, Fiten 27, 51Nesâî, Hayl 1; İbn Mâce, Mukaddime 1 (10), Fiten 9; Dârimî, Cihad 39; Müsned: 4/93, 99, 101, 104, 369, 429, 434, 437, 5/269; Hâkim, Müstedrek, 2/71, 450, 4/456; Taberânî; Bezzâr

﴾145﴿ ذَمّ الْخَوَارِجِ وَالْأَمْر بِقِتَالِهِمْ 

Haricileri kötüleme ve onlarla savaşmayı emr^[2] ile ilgili hadisler

Bu, daha önce “İman Bölümü”nde geçmişti.

* * *

﴾144﴿ تَسُمُّوا بِاِسْمِي وَلاَ تَكَنَّوْا بِكُنْيَتِي 

“İsmimi, (çocuklarınıza) isim olarak koyabilirsiniz. Fakat künyemi, (kendinize ya da çocuklarınıza) künye yapmayın”^[10]

Bu hadis, şu yollardan gelmiştir:

1.      Enes b. Mâlik

2.      Câbir b. Abdullah

(Münâvî) “Teysîr” adlı kitabında konu ile ilgili olarak der ki: “Bu konudaki bu hadis, şu yollardan da gelmiştir:

3.      Abdullah ibn Abbâs ve daha bir çokları”

(Derim ki:) Bu hadis, şu yoldan da gelmitir:

4.      Ebu Hureyre

Tahâvî (ö. 321/933) “Şerhu Meâni’l-Âsâr”da bu hadisi çeşitli yollarla Ebu Hureyre’den nakletmiştir. Nitekim bu hadisi, (yine çeşitli yollarla)  Câbir’den de nakletmiştir. Bu hadisi, (Ebu Hureyre ile Câbir’den) peşpeşe sıraladıktan sonra şöyle der:

“Bu nedenle Resulullah (s.a.v), kendi künyesiyle künyelenmeyi (insanlara) yasaklamıştır. Fakat kendi ismiyle isimlenmeyi serbest bırakmıştır. Bu, Resulullah (s.a.v)’den açık bir şekilde mütevatir olarak gelmiştir. Dolayısıyla da bu, Resulullah (s.a.v)’e ters düşen bir özelliği göstermektedir.”[11]

Yine de doğruyu en iyi bilen Cenab-ı Allah’tır.

* * *